Evenementen

Dwars door Utreg x 2!

Ooooo, wat heb ik een lol gehad op Tweede Paasdag! Ik zit er nog steeds een beetje van bij te komen. Want hoeveel indrukken kun je opdoen tijdens een 10 kilometer run? Of eigenlijk 20 kilometer…

[heading size=4 style=underline]It’s all about the fun![/heading]Een route van 10 kilometer, dwars door de binnenstad van Utrecht DOOR allemaal gebouwen heen, waar je anders zelden of nooit komt of kan komen. Dat is op voorhand al een pr langzaamste 10 kilometer ooit! Want tijdens de Utrecht Urban Trail gaat het niet, ik herhaal NIET, om tijd, maar om de beleving. En die was waanzinnig! Al komt dat ook omdat ik als geboren Utrechter me zo thuis voel in mijn stadsie en mijn nieuwsgierigheid met moeite kon bedwingen.
Utrecht Urban Trail
[heading size=4 style=underline]Wave 1[/heading]Met pa, ma en vriendlief reed ik naar Utrecht. In alle vroegte, Tweede Paasdag, geen kip op de weg. Aangekomen op het Janskerkhof waren we ruim op tijd. De dixies moesten zelf nog netjes neergezet worden en voorzien worden van het noodzakelijke pleepapier! Mijn startnummer had ik zo te pakken en de tas ging de garderobe in. Starten in wave 1 betekent dat ik de drukte vóór ben.
Utrecht Urban TrailEn starten in wave 1 was eigenlijk ook een ‘noodzakelijkheid’. Ik zou namelijk ook nog als achterloper fungeren, had ik overlegd met Golazo (de organisatie achter de Urban Trail Series). Ik had 1,5 uur de tijd om de eerste ronde van 10 kilometer te lopen. Tietzaaaaaat! Dacht ik nog…
Utrecht Urban Trail
[heading size=4 style=underline]Slingeren[/heading]Om 9.30 ging wave 1 van start en mán wat ging de tijd tot de start snel! Achter iedere boom, dixie of lantaarnpaal kwam wel een bekende voorbij! Ook in het startvak zelf was het heerlijk gezellig. De wave werd gedoseerd losgelaten op het parcours, waardoor iedereen alle ruimte had om hard te lopen en er zo min mogelijk kans was op opstoppingen op het parcours. Een paar doorgangen waren namelijk niet gemaakt voor een invasie van 3000 lopers! Samen met Eva en Edwin ging ik het parcours op. Slingerend door de binnenstad deden we eerst de Universiteits Bibliotheek aan, die eerlijk gezegd een beetje teleurstelde. Dat was deur door, drie stappen, deur uit. Maar in het binnenhofje waren een paar muzikanten bezig, die een fijne sfeer neerzetten. We slingerden ons een weg via de singels naar de Stadsschouwburg. Had je gedacht daar ook snel in en uit te gaan, dan kwam je bedrogen uit! Dit was waanzin! Door de directeur werd iedere loper welkom geheten, de trappen op, dwars door de grote zaal, trapjes af, via de kleedkamers. We slingerden ons een weg waarbij volgens mij geen gang van de Stadsschouwburg onbelopen bleef! In een kleine zaal kregen we een mooie solo op piano en hield iedereen de pas een beetje in. Buitengekomen was ik Eva en Edwin al weer kwijt! Nou dat gaat goed.
Utrecht Urban Trail
[heading size=4 style=underline]Ik zie sterretjes[/heading]Zaten ze nu voor me of achter me? Géén idee! Totdat ik ergens voor me de zwiepende staart van Eva zag! Hehe gevonden. De singels voerden ons naar een volgende mooie locatie, sterrenwacht Sonnenborgh, waar vioolspel ons tegemoet kwam. Ik was nog nooit binnen geweest, maar de grondvesten van het bastion Sonnenborgh, waar de sterrenwacht op is gebouwd, zijn duidelijk zichtbaar en indrukwekkend!
Utrecht Urban TrailVia de wenteltrap liepen we omhoog en via de tuin van de sterrenwacht weer naar buiten. Op naar de volgende locatie! Dit was echt té leuk! Overal foto’s makend, om ons heen koekeloerend, we waren pas drie kilometer onderweg! Dit ging laaaaang duren… Via de Zeven Steegjes renden we naar de Oud-Katholieke Sint-Gertrudiskathedraal, waar we dwárs doorheen renden, tussen de bankjes door.  De orgelniste speelde ondertussen muziek en het geluid galmde door de kerk. Hier wil je niet rennen, hier wil je wandelen! We werden ongelooflijk vriendelijk welkom geheten, er was te veel te zien en het voelde best bijzonder om door een kerk heen te gaan (de tweede al deze Tweede Paasdag). Utrecht Urban TrailWe draaiden de Mariastraat op, renden dwars door restaurant Mammoni om vervolgens de weg recht over te steken het hofje Sinte-Marie. Zo’n mooi plekje vráágt gewoon om foto’s! Onder de klanken van een gitarist werden er vele danspasjes in het hofje gemaakt.
Utrecht Urban Trail
[heading size=4 style=underline]Tijdsdruk[/heading]Een tussenstop bij De Rechtbank. Niet voor een strafzitting, maar voor een Polar-selfie én een glaasje water dat ons op een dienblad werd aangereikt. Succes met glazen wassen, nog 2900 lopers te gaan! Het was nog stil op de straten in de binnenstad.
Utrecht Urban TrailDe mensen die er rondwandelden keken vreemd op van die sliert hardlopers die de ene deur in gingen en de andere weer uitkwamen. De Dom kwam in zicht, waar we uiteraard onderdoor liepen, om vervolgens de 3e kerk voor vandaag in de te gaan: de Domkerk.
IMG-20170417-WA0011Automatisch begon ik te wandelen, wat overigens in de stiltekapel ook verplicht was, werd ons niet al te vriendelijk medegedeeld door iemand die toch echt niet zo’n voorstander bleek van dit spektakel.
Utrecht Urban TrailNa het hofje was het stadhuis aan de beurt, wat helaas ook maar een kort bezoekje was. Niet door de kamer van de burgemeester, jammer. De Centrale Bibliotheek maakte er ook iets bijzonders van. De route ging via de trappen en verschillende afdelingen, terwijl door de intercom een boek werd voorgelezen. Eigenlijk had ik hier nog wel eventjes rond willen blijven hangen, maar helaas voelde ik een beetje tijdsdruk…

[heading size=4 style=underline]Effe doorzakken[/heading]We waren zo druk aan het babbelen, dat we een bordje misten en in plaats van dat we dóór fietsenstalling Vredenburg liepen, liepen we óm het gebouw heen! Kak! Het was nu een stuk lopen naar de volgende locatie, het Nijntje Pleintje.
Utrecht Urban TrailIk keek op de klok, oei, ik moet vaart gaan maken, anders ben ik niet op tijd terug om als achterloper te starten. Ik nam afscheid van Eva en Edwin en draaide het gas een stukje open. Op naar de pub! Bij O’Leary’s was het al een gezellige boel. Alleen hingen nu niet de vaste stamgasten aan de bar met een biertje, maar mensen met een startnummer op de buik! Hilarisch! Ik moest alleen door. De laatste locatie wachtte op me, De Lik. De gevangenis aan het Wolvenplein verkeert nagenoeg in originele staat. Voor mij was dit denk ik wel het hoogtepunt van de route, want de beleving was hier fantastisch! Utrecht Urban TrailDoor het cellencomplex, via de stalen trap omhoog. Cellen stonden open, zodat je een kijkje kon nemen in die kleine hokjes. In de verte blafte een hond. Terwijl ik doorliep kwam die hond steeds dichterbij. De ‘kerk’ (ha weer eentje) was ingericht als verhoor of bezoekersruimte met het geblaf van de hond door de speakers. Doorlopend kwam ik buiten uit om te luchten en werd ik via de gymzaal en de expeditie ruimte terug naar buiten gevoerd. Op naar de finish. Wat een feestje was dit. En het mooie… ik mocht nog een keer.
Utrecht Urban Trail
[heading size=4 style=underline]Eeeeen daar gaan we weer![/heading]Bij de finish aangekomen bleek dat ik er bijna 1.15 uur over had gedaan! Snel contact opnemen met de organisatie, zodat ik het achterlopershesje aan kon doen. Ik propte een krentenbol naar binnen, terwijl ik de rest van het ontbijt bij mijn ouders dropte. Hesje aan en weer gaan met die banaan! Alleen had ik gedacht dat we met een groepje achterlopers waren, maar ik was de enige loper. Wél had ik de begeleiding van twee EHBO’ers op de mountainbike, gezellig dus. Mijn taak: alle vrijwilligers inlichten dat we de laatsten waren en de gebouwen leegvegen. De EHBO’ers konden de meeste gebouwen niet in, dus buiten kwamen weer samen en gingen verder.
Utrecht Urban TrailDat deze ronde ons meer tijd dan de 1.15 van mijn eerste ronde zou gaan kosten werd ons al snel duidelijk. Al vóór Sonnenborgh moest er door sommigen gewandeld worden. Op zich niet erg, want bij Sonnenborg kwamen we in een file terecht. Ook al gaan de deelnemers gedoseerd het parcours op, de wenteltrap van Sonnenborgh kon dat toch echt niet aan! Samen met de achterse loopster ging ik op ontdekkingstocht door de sterrenwacht. Dit was eigenlijk de enige opstopping die we hadden, want verder liep het vlotjes door bij de locaties.

[heading size=4 style=underline]Double the fun[/heading]Waar de EHBO’ers wel mee naar binnen konden, deden ze dat. Dat leverde in de Oud-Katholieke Sint-Gertrudiskathedraal een hilarisch beeld, terwijl de orgelklanken ons om de oren klonken en de pastoor dit he-le-maal fantastisch vond!
Utrecht Urban TrailDit keer vond ik de weg door fietsenstalling Vredenburg wel, terwijl de EHBO even omfietste. De laatste lopers voor ons, waren al overgestoken en nadat we even gebabbeld hadden met de vrijwilligers, gingen we weer door. Zo liepen we niet op de hielen van de laatste lopers en voelden ze zich niet opgejaagd. Bij het Nijntje Pleintje ook weer even een babbeltje, omdat we dicht op de laatste lopers ingelopen waren. Seinen we ze net in dat ze klaar zijn, komen er van achter ons vandaan ineens vier lopers aanzetten? Whuuut? Hoe kan dat nou! De locaties waar we doorheen zijn gegaan waren leger dan leeg! Daar moesten we even het fijne van weten, want lopers op het parcours, terwijl de vrijwilligers al aan het afbreken zijn en de wegen vrijgeven is niet handig. Hun bezoekje aan een toko langs de route bleek de oorzaak. Heel fijn,.. not! En terwijl we dat verhaal aanhoren, zie ik ook nog eens één van de lopers de totaal verkeerde kant op lopen! Gelukkig was ze nog binnen gehoorafstand en kon ze weer aansluiten. Ach en als we toch gezamenlijk oplopen, dan kun je maar beter even helpen met foto’s maken. Tegen mijn verwachting in waren er geen lopers in O’Leary’s. Althans, die waren er wel, maar met medaille om, dus hoefde ik zelf niet aan de toog te hangen om als laatste loper de kroeg uit te kunnen. In plaats daarvan kreeg ik een oorverdovend applaus en aanmoedigingen van de aanwezigen. Nu nog door De Lik, wat de meest hilarische beelden opleverde en dan was het toch echt tijd om ook deze tweede ronde te finishen.

Utrecht Urban Trail 2017. Foto Bart Hoogveld
Utrecht Urban Trail 2017. Foto Bart Hoogveld

Als laatste loper, met de EHBO’ers aan mijn zijde, alsof ik ieder moment ter aarde kon storten en bijna geen publiek meer op het terrein. Vervolgens werd ik overladen met ontbijt (35 krentenbollen, een tros bananen, appelen en een berg reepjes) en viel ik bijna in de armen van de organisatie. Die wil ik dan nogmaals onwijs danken voor deze waanzinnige ervaring. Het parcours en de locaties waren fantastisch, de vrijwilligers de besten en dat ik hem op een heel bijzondere manier heb mogen lopen was natuurlijk helemaal waanzinnig!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!