Los op de Amerongse Berg

Ongelooflijk gaaf! Zo gaaf dat ik nu alweer bezig ben met het plannen van de volgende editie van de RunTwitterRun! Maar even een terugblik naar afgelopen zondag, toen de Amerongse Berg werd bestormd door 19 hardlopers en tijdens de lunch pas de eerste stilte viel. Ik stuiter nog steeds rond na deze geweldige ochtend. Wat een energie krijg ik hier van!

[heading size=4 style=underline]Nerves[/heading]Een beetje zenuwachtig was ik wel. Na een geslaagde 1e editie in maart, hadden zich nu 18 lopers aangemeld voor de 10 en 20 kilometer RunTwitterRun. Oeps… Maar ik bevond me op bekend terrein. Vanuit het sportcentrum Somatic de Fysioclub loop ik zaterdags altijd mijn looptrainingen van LGAS. Het bos ken ik daar op mijn duimpje. Gooi me ergens neer en ik kom zonder problemen weer terug. Somatic was dus zondagmorgen ook het verzamelpunt. Vanaf 9.30 druppelden de lopers binnen. De meeste lopers ken ik van twitter, de loopgroepen, InknBurn en wedstrijden. Zelfs oud-clubgenootje Sema, die nu in Saudi-Arabië woont was aanwezig! Toch ook een paar voor mij nog onbekende mensen wisten de RunTwitterRun op internet of via via te vinden.  Superleuk, want dat is 1 van de redenen waarom ik dit doe: mensen leren kennen en met elkaar in contact brengen!

[heading size=4 style=underline]Off we go![/heading]Nadat iedereen zich klaar had gemaakt konden we na  het nodige satellietwachten op weg. Ik had een route van 10 en van 20 kilometer uitgezet. De eerste 6,5 kilometer zouden we samen oplopen om vervolgens te splitsen. We begonnen nog vlak. Via het graanveld liepen we richting het bos, waar we eerst wat rek- en strekoefeningen deden. Vanaf daar zou er geen meter meer vlak zijn…
De eerste klim omhoog ging via een zandpad, waar ieder zijn eigen tempo kon lopen. Luc en Selma schoten omhoog en iets te ver door. Eeeh… waar zijn ze nou? Gelukkig kan ik me goed hoorbaar maken en met nog 16 brullende kelen kwamen ze al weer snel terug. Een bochtje en vervolgens doken we een single track op. Tijdens de route uitzetten vond ik een paar leuke smalle paadjes die we tijdens de training eigenlijk altijd overslaan, maar die me altijd zo aanlokkelijk liggen aan te staren. De route ging een deel over het parcours van de Koploop. Ik ontkwam er niet aan een paar paden van de mtb-routes te kruisen of te benutten, maar de mtb’ers waren deze ochtend reuzevriendelijk en vrolijk!
What goes up, must come down en we daalden aan ‘de andere kant’ van de Amerongse Berg af. Een verraderlijk pad door de erosie en de droogte. Maar ik had gemerkt dat een uitdaging door deze groep niet uit de weg werd gegaan. Mooi, want de volgende klim lag al op ons te wachten! De hel van de Koploop, zo staat deze klim ook wel bekend. Mtb’ers worden hier regelmatig door lopers ingehaald. De klim begint vrij geleidelijk, maar wordt naar de kop toe steeds steiler. Tel daarbij op het mulle zand en de erosiegeultjes en de zweetdruppeltjes staan boven gegarandeerd op je hoofd! Via een zijpad staken we door en liepen we richting het heideveldje (na even een foute afslag… links en rechts uit elkaar houden is ook zo moeilijk….). Op deze plek doen we regelmatig heuveltraining en dit was de plek waar we vorig jaar nog een ambulance het bos in loodsten om een loper met een gebroken heup op te laten pikken. Vanaf hier hadden we een fantastisch mooi uitzicht.

[heading size=4 style=underline]Time to say goodbye…[/heading]Via een single track ging het verder en boomwortelen ontwijkend kwamen we in de buurt van de splitsing van de 10 en 20 kilometer lopers. Bij de Bergweg staken de 20 kilometer lopers over om een route om de Eenzame Eik te gaan lopen. En om het niet te gemakkelijk te maken had ik er flink wat heuveltjes in gestopt. Zouden ze de weg nog terug gaan vinden…? Ronald zou vanaf hier de groep begeleiden en ik liep met de 10 kilometer groep verder. Nog niet iedereen was er vooraf uit welke afstand hij of zij wilde lopen en ik vond het fantastisch dat uiteindelijk Petra, Nesrine, broers Patrick en Mike, Merit, Olga, Luc, Paul, Jeroen en Selma met Ronald de lange route gingen lopen.
Ik liep verder met vriendlief, Anneke, Kim, Marlies, Lia, André en Joke. Maar voordat we verder konden moesten we eerst een mtb’er overeind helpen die in de bocht onderuit gleed. Au! Het verhaal van de 20 kilometer heeft Ronald in woord en beeld vastgelegd.
Ruim gehalveerd liepen wij onze route verder. Maar het is echt schrikbarend hoe snel de tijd en de kilometers gaan als je met een gezellige groep loopt rond te dartelen in het bos! Even snel een voorsprongetje opbouwen om nog een paar foto’s te maken, want dat had ik nog veel te weinig gedaan. Gelukkig was ik niet de enige met een cameraatje mee.

[heading size=4 style=underline]Hongeeeerrrr!![/heading]Na 10 kilometer, maar voor mijn gevoel veel te snel, kwamen we weer terug bij Somatic. Daar konden we rustig opfrissen, wat drinken en bijkletsen in afwachting van de 20 kilometergroep. Voor een paar was deze 10 kilometer ook echt genoeg. Zeker wie de heuveltjes niet gewend is, kon z’n lol op! Dat wachten duurt trouwens lang als er een lekkere lunch op je staat te wachten… Dus Ronald werd door ons van alle kanten bestookt met whatsappjes, smsjes en rooksignalen om toch eens door te lopen! Hehe, eeeeindelijk waren ze dan binnen! De 1 wat frisser dan de ander, maar allemaal blije hoofden! Nadat ook deze groep was opgefrist doken we bovenop de lunch. Die was fantastisch verzorgd door Somatic, met lekkere broodjes, salade en fruit. En het was stil…. Voor het eerst deze ochtend.

Nadat iedereen weer een beetje op adem was gekomen en de trek gestild was werd er nog gezellig nagekletst. Jammer genoeg heb ik lang niet iedereen kunnen spreken of lang genoeg mee kunnen babbelen. De ideeën om maar een keer een heel weekend of hele week met een groep hardlopers bij elkaar te gaan zitten, vlogen vervolgens over tafel. Maar de echt serieuze ideeën voor de volgende RunTwitterRun zitten in de pijplijn… Ik hoor geluiden uit België…

Dank jullie wel voor jullie aanwezigheid, maar vooral jullie enthousiasme en gezelligheid! Zonder jullie geen RunTwitterRun! Ik ben vooral trots op de lopers die vooraf dachten tegen hun eigen grenzen op te lopen, maar uiteindelijk toch kozen voor 20 kilometer of zonder problemen de 10 kilometer volbrachten!!
Meer zien van de RunTwitterRun? Check dan de foto’s op mijn facebookpagina! En wil jij er de volgende keer ook bijzijn? Volg me dan op facebook en houd mijn site in de gaten!