Stilte voor de storm

Vandaag gaan ze weer. Dan staan er duizenden ambtenaren aan de start van het NK Veldloop Gemeenten om eens heel hard te gaan lopen. Dit jaar is de gemeente Nissewaard de host van dit te leuke evenement. Spijkenisse is the place to be.

[heading size=4 style=underline]Epic thoughts[/heading]Zelf heb ik al iets van 10 keer deelgenomen aan het NK Veldloop Gemeenten (ja inderdaad, ik ben zo nu en dan ambtenaar). Een hardloopwedstrijd waar ik ieder jaar weer naar uitkeek. Ik stond meerdere keren op het podium en heb ondertussen alle treetjes wel meerdere keren gehad. Epische verhalen en mooie herinneringen zijn het, van wedstrijden die steeds in een andere gemeente plaats vonden. Van Groningen tot Kerkrade en van de Neeltje Jans tot Heemskerk. Iedere keer op een unieke locatie, iedere keer met enorm veel sfeer en altijd met een heleboel leuke collega’s om me heen. Vorig jaar miste ik het NK vanwege aanhoudende blessureklachten en dit jaar heb ik ook een beetje aan me voorbij laten gaan. Ik wil even geen druk ervaren en ben lekker aan het freewheelen en dat bevalt me prima!

[heading size=4 style=underline]Itchy[/heading]Maar toch… het kriebelt wel een beetje. Dus toen er maandag een oproepje op mijn werk app langskwam wie dinsdag wilde helpen met de opbouw van de stand hoefde ik niet lang na te denken. Dinsdag ging ik heel ruim op tijd die kant op met een plan. Ik zou voor het opbouwen namelijk het parcours gaan lopen. Een unieke kans om alleen over het parcours te dwalen, terwijl morgen duizenden lopers hetzelfde doen. Op het terrein waren mensen druk met opbouwen, maar verder was het stil. Het parcours was verlaten, een weids uitzicht over het vlakke terrein, waar alleen de linten in de wind wapperen. Er was geen sfeer. En toch. Wetende dat hier woensdag een mooie wedstrijd gelopen wordt. Ik zie het al voor me, voel de wedstrijdspanning, onderga het feestgewoel en merk dat iedereen die er rondloopt een beetje gezonde spanning heeft. Waar maandenlange voorbereiding aan vooraf is gegaan, komt vandaag tot een hoogtepunt. Spijkenisse borrelt.

[heading size=4 style=underline]Off we go[/heading]En daar ga ik dan. Via het startvak, waar nog geen startboog staat, steek ik de weg over, loop een weggetje een stukje omhoog alvorens ik het eigenlijke parcours op duik. De linten zijn al geplaatst en als ik ze aan de rechterhand houd kan ik niet fout lopen. De ondergrond is gras en redelijk vlak. Even ben ik in verwarring, ik moet toch echt een droog slootje door en de heuvel op. Een steile afdaling volgt en terwijl ik bijna Mooi Boy (echt wie noemt zijn hond zo?) achter me aan heb ren ik over het immense grasveld. Via een hekje kom ik op een volgende lus in het parcours, een rondje Wolvenpolder. Een nieuw natuurgebied waar de natuur nog echt de overhand moet krijgen. Nu was het nog kaal met een weids uitzicht. Na deze polder draaide ik weer terug het park Uitwaayer in. Waar die naam vandaan komt werd me snel duidelijk, want de teruwgweg was vol tegen de wind in! De laatste kilometer van de route is een rechte lijn naar de finish. Terwijl de wind om de oren giert heb ik constant zicht op de nog niet opgebouwde finish. Maar ik werd door de vrijwilligers die aan het opbouwen waren wel hartelijk ontvangen (he, je bent te vroeg hoor!). Vervolgens liep ik terug naar de startlocatie om onze eigen stand op te bouwen. Dat ging overigens behoorlijk vlot en terwijl ik nu mijn gedachten de vrije loop laat over de vorige edities van het NK Veldloop Gemeenten, hoop ik dat de lopers vandaag net zo’n mooie epische herinnering gaan maken.