Strongmanrun Extreme Workout

Vorig jaar miste ik de boot, maar dit jaar sta ik op 8 september aan de start van de Fisherman’s Friend Strongmanrun in Nijverdal. Ruim 30 hindernissen moeten worden overwonnen op een parcours van 18 kilometer. Om fit en voorbereid aan de start te staan organiseert Strongmanrun een vijftal Extreme workouts.
Daarom zat ik op zondagochtend 14 april in alle vroegte in de auto, op weg naar Nijverdal. Bij De Wilgenwaerd zouden we met 200 man een loeizware bootcamp krijgen en een deel van het parcours verkennen, gevolgd door een presentatie. Met de Kippenren nog in het lijf en een ongelooflijk slechte nachtrust (ik zag het 4 uur worden…)  zag ik er eerlijk gezegd een beetje tegen op. Maar eenmaal aangekomen en met alle verwachtingsvolle gezichten van de deelnemers om me heen, kreeg ik er toch erg veel zin in! Alleen de locatie straalt al een en al sportiviteit uit, dus dat vraagt om actie!

[heading size=4 style=underline]Heat it up![/heading]Na het aanmelden kreeg ik een kaartje met een groepsnummer en at ik nog even een krentenbol met een bak koffie. Om 10.00 uur werden we welkom geheten door de Strongmanrun trainers, die ons vandaag van flink wat zweet zouden voorzien.

Na een intro gingen we op weg. Maar niet zonder een paar medicineballen, die meegedragen moesten worden. In al een vlot tempo liepen we eerst 2 kilometer de bossen rondom Nijverdal in en kwamen bij een weide met hindernissen voor aangespannen paarden uit. De trainers posteerden zich op de heuvel en wij werden in de groepen op rij neergezet. Wat volgde was de warming up en daarna een serie krachtoefeningen: squats, burpees, opdrukken, mountainclimbers, plancking, jump squats, lunges etc. Alles 10 keer en tussendoor werd de volgende oefening uitgelegd. Nou… dat was eigenlijk best goed te doen dacht ik zo. Maar dat was even iets te snel gedacht… Vervolgens deden we de hele serie aan oefeningen aaneengesloten en niet 10 maar 20 herhalingen! En zo  nu en dan vonden onze trainers tellen toch erg moeilijk… Bij sommige oefeningen voelde ik de verzuring aardig door mijn lijf trekken en ik was niet de enige. Om me heen vielen mensen om, snakten naar adem, moesten stoppen of gingen op de knieën verder met opdrukken. We konden in ieder geval niet meer zeggen dat we niet warm waren!

[heading size=4 style=underline]De zandkuil[/heading]Na dit onderdeel legden alle groepen met hun eigen trainer verspreid door de weide een paar estafettes af: bokje springen, onder elkaar door kruipen, op handen en voeten heen en sprintend terug. En dan vervolgens voel je iets warms langs je hand lopen en blijk je je hand gesneden te hebben aan iets en zit je onder het bloed! Jakkes! Met een zakdoekje om het bloeden te stelpen werd na de estafet
tes koers gezet richting de zandkuil, daar kon ik mijn hand even schoonmaken met water en alcohol. Pleistertje er op en… he…. waar is mijn groepje nu? Alle groepen stonden verspreid boven langs de zandkuil. Beneden in de zandkuil stonden pilonnen. Bedoeling was: bij het fluitje jezelf naar beneden storten, keren bij het pilonnetje en weer omhoog. Vervolgens draaiden de groepen met de klok mee naar het volgende punt. In totaal zouden we dus 8 keer de kuil in en uit raggen… Ik voorzag verzuring… again… Het fluitsignaal klonk en door het mulle zand vielen we werkelijk naar beneden. De zwaartekracht deed het meeste werk maar het was soms lastig om op de been te blijven. Beneden snel omkeren en weer omhoog sprinten door het mulle zand… Pjoe, dit 8 keer en je kunt me opvegen! De ene afdaling was steiler dan de andere en soms zat er een gemene bocht in. Hier en daar zag ik mensen naar beneden glijden of rollen. Het lukte me nog wel om voorin in de groep mee te komen, maar wat was ik blij dat we geen 12 groepen hadden!

[heading size=4 style=underline]Crossen door de bossen[/heading]Na even bijgekomen te zijn konden we kiezen voor de shortcut terug naar De Wilgenwaerd of nog een tempootje door het bos. Ik koos voor het laatste en met een flink uitgedunde groep liepen we met de trainer over smalle bochtige trailpaadjes, die vorig jaar (en waarschijnlijk ook dit jaar) in het parcours zitten. Super leuk! Lekker tempo, waar ik niet te veel moeite mee had na de Kippenren en samen met een andere dame konden we in de kop mee lopen, terwijl hier en daar mensen op het elastiek werden gezet. Dat geeft nog eens een goed gevoel! Bezweet en onder het zand (en bloed) kwamen we op het centrum terug. Daar konden we snel opfrissen voordat de presentatie begon.

[heading size=4 style=underline]Presentatie[/heading]De presentatie ging over hoe je voor te bereiden op de Strongmanrun. Van beginner tot gevorderd, ieder heeft zijn eigen doel om deel te nemen en ieder doel vraagt een eigen trainingsmethodiek. De basis is het vergroten van je uithoudingsvermogen en kracht. In de presentatie legde Marian uit hoe de supercompensatie werkt en wat voor soorten training er zijn en hoe je je trainingen kunt opbouwen om straks fit aan de start te verschijnen. Erg nuttige informatie, zeker voor wie nog niet zo thuis is in deze materie is deze informatie eigenlijk onmisbaar ter voorbereiding.

[heading size=4 style=underline]Next time[/heading]In de komende maanden zal nog een aantal keer een Extreme Workout gepresenteerd worden en iedere keer staat er een ander onderwerp bij de presentatie in de schijnwerpers, zoals voeding, schoeisel, blessurepreventie en verzorging. Wil je deelnemen? Dat kan! Wie zich reeds heeft ingeschreven voor de Strongmanrun heeft voorrang bij aanmelding, maar ook als je niet deelneemt aan de Strongmanrun kun je dus meedoen. Per keer kunnen er 200 mensen deelnemen. De volgende data zijn:
17 mei
16 juni
14 juli
18 augustus

Meer informatie en aanmelden voor de Extreme workouts vind je hier. En ben je nog niet overtuigd? Check dat de foto’s van deze training op de facebookpagina. Ik heb in ieder geval spierpijn! Twijfel je of dit wat voor je is? Met een redelijke basisconditie kun je je prima redden. Alles oefeningen kun je op je eigen snelheid en intensiviteit uitvoeren.

(Foto’s: Fisherman’s Friend Strongmanrun Nederland)