Persoonlijk

Daaahaaaag 2015!

Komen de lijsten met hoogtepunten van 2015 je de neus al uit? Nou.. hier is de mijne. Eigenlijk had ik helemaal geen zin om terug te blikken op dit jaar. Dat heeft zo z’n redenen. Al ben ik blij dat ik het nu wel doe en de mooie momenten van dit jaar weer herbeleef.

[heading size=4 style=underline]Aim high, fall hard[/heading]Op het randje van 2015 blik ik dus nog even terug op het afgelopen jaar. Waar ik vol goede moed aan begon met mooie dromen en grootse plannen en nu een beetje beteuterd door een dikke mist naar terug staar. Tuurlijk, ik had onwijs gave hoogtepunten. Maar ook de (on)nodige dieptepunten. En die laatsten overschaduwen alles. Sterker nog, ik moet aardig graven om te bedenken wat dit jaar nou eigenlijk mijn hoogtepunten waren… Ze liggen zo dicht onder het oppervlak, maar ik kan er bijna niet bij. Tot ik er bewust voor ga zitten en er over nadenk. Zoals nu. Eerst de hoogte- en dieptepunten, want ze liggen zo dicht bij elkaar.

[heading size=4 style=underline]Crossfit en boulderen[/heading]Dit jaar heb ik een grote liefde ontwikkeld voor Crossfit en de bijbehorende Oly-trainingen (Olympisch gewichtheffen) en boulderen. Crossfit Amersfoort en Kei Boulderhal zijn bijna een tweede thuis voor me. Ik weet nog dat ik voor het eerst als een klein onzeker kippetje bij Crossfit Amersfoort kwam. Nu vraag ik me af waarom ik zo lang heb gewacht om te gaan beginnen met Crossfitten! De sfeer is zo relaxed, de mensen zo leuk, de WOD’s zo afwisselend en de Oly’s zo onwijs leerzaam. Ook het boulderen is een fantastisch wereldje. Iedere keer leer ik meer over mezelf, leer ik nieuwe technieken, ontdek ik dingen waarvan ik niet wist dat ik ze kon en zie ik uitdagingen, klein en groot.
Ook al staan de WOD’s, Oly’s en boulderen nu vanwege een tennisarm op een laag pitje, ik kan nu al niet wachten om in 2016 lekker verder te gaan!
UnderArmour-Crossfit-RunAndreaRun-7
[heading size=4 style=underline]Trainerschap[/heading]Nog zoiets gaafs is het trainerschap. Naast dat ik bij mij in het dorp een loopgroep begeleid, geef ik regelmatig bootcamp bij Hardlopenisleuk in Amerongen of bij Runnersworld Utrecht. Hoe groot of hoe klein de groep ook is, ik vind het altijd een uitdaging om iedereen een pittige maar leuke training te geven. Die smile op het gezicht is het belangrijkste. Die smile is helemaal onbetaalbaar als je pupil de marathon van Parijs heeft uitgelopen op een door jou gemaakt trainingsschema. Het verhaal van Zelia en mij hebben jullie uitgebreid kunnen volgen en man wat was ik trots dat Zelia zo onwijs goed gelopen heeft. Maar dat was vooral aan haar zelf te danken. Ik gaf de leidraad, zij deed het werk. En hoe! Ze wilde zo graag, haar motivatie was zo groot dat ik enkel zo nu en dan op de rem hoefde de trappen en een traantje weg moest pinken. Momenteel begeleid ik nog een paar lopers naar hun doelen in 2016.

[heading size=4 style=underline]RunAndreaRun[/heading]Hoeveel tijd de site me ook kost, hoe vaak ik niet de handdoek in de ring heb willen werpen, hoe vaak ik heb lopen vloeken en tieren als ik een tekst kwijt was, de server plat lag of het allemaal even niet ging zoals ik wilde, maar RunAndreaRun heeft me ook zoveel gegeven. Jíj hebt me zoveel gegeven! Ik heb ongelooflijk veel gave, lieve, inspirerende en bijzondere mensen leren kennen door mijn blog. Daar ben ik jou enorm dankbaar voor! Zonder jou was deze site er nooit geweest en had ik geen inspiratie gehad om bijna dagelijks een artikel te posten. Het zijn jouw reacties, vragen, opmerkingen, likes en smiles, waar ik blij van word. Je steunt me als ik het nodig heb, laat me relativeren als ik mezelf voorbij loop, laat me lachen of soms een traantje van ontroering laten. Ik zou dit voor geen goud willen missen! Dankzij jullie is mijn blog het afgelopen jaar gegroeid, heb ik de kans gekregen om leuke events bij te wonen, nog meer leuke mensen te ontmoeten, maar mezelf ook kritische vragen te stellen. Komend jaar gaan er dan ook veranderingen komen. Ik wil terug naar de basis, terug naar waar het allemaal begon: bij het delen van persoonlijke verhalen over hardlopen, of nu dan breder, sport. Ik wil mezelf niet meer verplichten iedere dag een blog te posten, ik wil me meer vrij voelen, meer lopen, meer ontmoeten, meer met loopmaatjes ouwehoeren, meer RunAlongRuns, meer doen waar ik zelf zin in heb en vooral luisteren naar mezelf en meer voor kwaliteit (een goed blog) dan kwantiteit (kak, ik heb vandaag nog niets gepost, wat zal ik schrijven?) gaan. Ik begon de passie bijna te verliezen omdat ik zoveel tijd door bracht met het schrijven, binnen in huis. De passie wil ik terug en de kilometers ook, buitenshuis. Wat er gaat veranderen aan mijn blog naast meer lopen, naar buiten gaan en meer ontmoeten? Geen idee eigenlijk… dat ga ik in 2016 eens uitpluizen.
RunAndreaRun RunAlongRun John
[heading size=4 style=underline]Obstaclerunning[/heading]Hoofddoel van 2016 was het WK OCR en vrij onverwacht toch ook het Spartan Race WK. Alhoewel vooral op het WK OCR mijn prestatie ver beneden mijn verwachtingen was en eindigde in een onderkoelingsdrama waar ik nog dagelijks de wrange vruchten van pluk (tennisarm, slecht herstel, moe, maar lees ook vooral even verder, want dat kan een combi zijn van factoren…) kan ik toch ook terugkijken op een heel leuk OCR-jaar.
RunAndrearun OCR WCMooie races in binnen- en buitenland, weer vele modderaars leren kennen, grenzen verlegt, angsten overwonnen, enorm veel lol en spierpijn van het lachen (onder andere). De focus heeft het afgelopen jaar volledig op OCR gelegen en ik ben trots dat ik dat heb volgehouden en zoveel sterker (mentaal en fysiek) en technischer ben geworden. Maar daardoor ben ik veel minder zichtbaar geweest in het hardloopwereldje. Welgeteld 2 keer stond ik aan de start van een wegwedstrijd. Dat was samen met Zelia tijdens de Ladiesrun in Eindhoven en tijdens de Gemeentemarathon.
RunAndreaRun Ladiesrun EindhovenIk ben veel contacten met loopmaatjes verloren of ze zijn op een heel laag pitje gekomen. Kwam je elkaar regelmatig tegen op wedstrijden of trailruns, nu zien we elkaar alleen digitaal, omdat ik bijna niet meer aan andere wedstrijden dan obstacleruns doe.
Dat ik minder liep had ook een andere reden: ik blesseerde mijn been ernstig tijdens de Berlijn Marathon 2014 en had daar tot aan de zomer echt ernstige klachten aan. Daarna ben ik gelukkig met sprongen vooruit gegaan en bouw ik de belastbaarheid en omvang weer langzaam op.
Daarnaast ben ik sinds het WK OCR een beetje OCR-moe. Komt het doordat mijn herstel lang duurt, doordat het winter is of is er iets anders aan de hand? Geen idee. Ik weet dan ook nog niet wat ik het komende jaar op OCR-gebied wel en niet ga doen.
Op loopgebied weet ik het wel: meer kilometers maken, mooie trailruns doen en als het kan de bergen in. Ik heb het hardlopen gemist en kwam er tijdens Spartan Race WK achter hoe enorm ik genoot in de bergen van de uitzichten, de lucht, de hoogte, de weersomstandigheden, het klimmen en keihard dalen.
RunAndreaRun Spartan Race OCR

[heading size=4 style=underline]Nog wat feitjes[/heading]Zo op de laatste dag van het jaar ontkom ik ook niet aan de feitjes van dit jaar. In totaal legde ik 1.180 kilometer af en dat is heel wat minder dan de ruim 2.000 kilometer van vorig jaar…. Was vorig jaar december nog mijn meest trieste maand ever met 37 louzy kilometertjes door een loopverbod van de huisarts. Dit jaar was het zo ongeveer mijn beste maand met 130 kilometer, met vandaag een heerlijke afsluitende duurloop.
In totaal liep ik 23 wedstrijden (eigenlijk 26 als je 2 afstanden Gemeentemarathon en de 3 trails van de Xtrails los rekent), met een totaal van 373 kilometer, waarvan 15 obstacle runs, 1 survivalrun, 2 wegwedstrijden, 5 trails (waarvan 1 DNF). Eenmaal stond ik op het podium, dat was tijdens de Strongsisterrun.
De top 5 van best gelezen blogs:
1. Hou je kop!
2. Ik schaam me kapot…
3. Weekly Queeste #6 Hormonen en sport
4. Marathon van Parijs #7
5. Weekly Queeste #7 Sporten en pijnstillers

[heading size=4 style=underline]Coming out…[/heading]Dit zijn mooie hoogtepunten, dat realiseer ik me ook wel. Maar aan alles kleeft een ‘maar’, een gevoel van onvrede met mezelf, een gevoel van verlies, of het niet voldoende kunnen genieten van de leuke dingen, die hoogtepunten. Komt dat doordat ik nu in een after-het-WK-zwart-gat zit, zoals veel marathonlopers na een marathon hebben? Door de pijntjes, blessures en het lange herstel? Heeft de onderkoeling hier nog mee te maken? Ik zit gewoon niet lekker in mijn vel… En dat heeft buiten het fysieke herstel nog een andere reden… Een sportief doel voor 2016 heb ik, op een paar leuke trailruns na, daarom nog niet. Ja, het WK OCR zou leuk zijn, maar momenteel staat dat idee in de vrieskist geparkeerd. Eerst wil ik verder herstellen, af zijn van al mijn pijntjes en zaken die niets met sporten te maken hebben. Niet veel mensen weten het maar misschien is het zo op de vooravond van een nieuw jaar tijd om er open over te zijn. Ik wil zelf dat het stigma op psychische aandoeningen verdwijnt, moet ik dan zelf ook niet een eerste stap zetten? Misschien wel… Ik kamp al 1,5 jaar met ernstige burn out klachten, die voortkomen vanuit PTSS. BAM! Zo. Dat is er uit. Mijn dieptepunt van het jaar… Wie me oppervlakkig kent merkt niets aan me of heeft al een oordeel klaar voor de feiten te kennen. Wie me wel kent (waaronder ikzelf) kan niet wachten tot Andrea 3.0 terug is (2.0 sla ik over, want ondertussen is die versie al weer verouderd), want ik ben mezelf niet. Een burn out gaat mij niet in de koude kleren zitten. Sterker nog: het heeft enorm veel invloed op mijn (dagelijks) functioneren, belastbaarheid, gemoedstoestand, sporten, sportprestaties, herstel, etc. Dat ik niet kan doen wat ik gewoon was, dat ik niet presteer zoals ik zou willen, dat ik niet functioneer zoals ik kon, dat ik niet ben wie ik was, dat ik dat mezelf dan vooral kwalijk neem. In heel 2015 legde de burn out beslag op alles wat ik dacht en deed. Het zorgt er allemaal voor dat ik voor 2016 maar één doel heb: herstellen. Zowel op fysiek als psychisch gebied. De rest is bijzaak/mooi meegenomen/een mooie droom/een doel voor de lange termijn/slagroom op de taart/kers op de slagroom/bezigheidstherapie/whatever. Voorlopig leg ik mezelf geen onnodige druk op. Hoe graag ik ook naar het WK in 2016 wil, ik heb nu andere prioriteiten. En het afgelopen jaar heb ik gemerkt dat ‘herstel’ en ‘WK’ absoluut niet samen gaan. Terug naar mezelf. Mezelf hervinden. Herstellen. Dat is mijn doel voor 2016.

2015, ondanks al het moois wat je me gaf ben ik zo ongelooflijk klaar met je! DOEI!
10705078_850800481610457_1907672904_n

Foto 1, 3 en 6: Harm Dommisse

4 reacties

  • Elsa

    Dat 2015 niet jouw jaar was, was al wel duidelijk. Ik denk dat je met deze blog een eerste stap hebt gezet naar Andrea 3.0. Het feit dat je jezelf geen druk op wilt leggen lijkt me nu niet meer dan logisch.
    Zelf vond ik de Trail des Fantômes één van de hoogtepunten van het afgelopen jaar en daar maakte jij ook deel van uit.
    Ik wens je een plezierig, sportief en rustig 2016 toe!

    • Andrea

      Fantomes was fantastisch! Komend jaar staat ie weer op mijn lijstje hoor! Jij ook de allerbeste wensen voor een mooi, gezond en sportief 2016!

  • Joyce

    Ik begrijp nu wel waarom ik je zo graag volg. Een bepaalde herkenbaarheid en strijdbaarheid die ik bij niet zo heel veel mensen vind.
    Zelf ben ik ook keihard aan het vechten tegen Ptss, overspannen zijn daarvan en steeds maar weer meer van die smerige blessures die ik daardoor krijg.
    2 maanden lekker lopen, gevolgd door maanden van spierkrampen en andere irritante pijntjes…

    Ik ga niet klagen, maar alleen beamen dat er heeeeeel veel in die Ptss en overspannenheid zit.. Kracht en doorzettingsvermogen, maar dus ook narigheid op lichamelijk gebied…
    Ik wens je het allerbeste toe! Enne… Wil graag een keertje samen rennen als je zin hebt.. Een lotgenote is vaak fijn!

    Een mooi 2016 lieve Andrea

    • Andrea

      Dank je wel voor je lieve berichtje! Het komt vaker voor dan je op eerste gezicht denkt, maar ik merk dat het zo in een verdomhoekje zit 🙁 gaan we een keer RAR’en? 😀
      Heel fijn, gezond, gelukkig en stressvrij 2016!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!