Persoonlijk

De 200km gepasseerd #GVRAT1000K

Het was 1 mei en een artikel in Runner’s World trok mijn aandacht. Ik had er al eerder naar gekeken, maar meteen aan de kant geschoven. Niets voor mij, onhaalbaar en geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om aan die gekkigheid te beginnen.

Let the adventure begin

Maar op 1 mei veranderde er van alles… Ik registreerde me voor een kilometeravontuur: the Great Virtual Run Across Tennessee 1000k (kortweg GVRAT1000K), waarbij je 1000km aflegt in de periode van 1 mei tot en met 31 augustus. Om precies te zijn de afstand van het uiterste zuidwestelijke puntje van de staat Tennessee, Memphis, naar het noordoostelijk gelegen Buckeye Hollow. Dat mag zowel hardlopend als wandelend. Iedere dag upload je je kilometers en kun je virtueel op de kaart zien waar ergens in Tennessee je loopt.

Mijlpaal

Mijn reis tot dusver gaat voortvarend. Gisteren bereikte ik na 19 dagen de mijlpaal van 200km en dat had ik vooraf totaal niet kunnen bedenken. Ik heb in zo’n korte tijd nog nooit zo’n afstand hardlopend en wandelend afgelegd en verrassend genoeg voelen mijn benen best wel goed!

Toen ik me inschreef voor deze gekkigheid had ik eigenlijk niet eens gedacht deze race überhaupt te kunnen finishen. Ik schreef me meer voor de lol in met het idee een stok achter de deur te hebben om eens wat meer loopkilometers te gaan maken. Vorig jaar had ik zo ongeveer het hele jaar nodig om 1000km af te leggen en de eerste maanden van dit jaar tikte ik de 100km per maand niet eens aan. Maar toen kwam corona. Hierdoor veranderde mijn dagbesteding. Werken deed ik vanuit huis, sportfaciliteiten dicht, geen bezoekjes meer bij vrienden… Mijn wereldje werd ineens heel klein. Aan de andere kant: het niet te hoeven reizen en zelf de werktijden kunnen inplannen gaf me ineens veel vrijheid om met wat meer regelmaat te gaan hardlopen, zoals ik jaren terug gewend was. Ik april verdubbelde ik zo ongeveer mijn gelopen afstand ten opzichte van maart naar 150 km.

Blessurevrij

En toen kwam deze gekke challenge voorbij. In het leven geroepen door de bedenker van de Barkley Marathons, waarbij het vaker voorkomt dat er niemand finisht dan wel. Ik had me al geregistreerd voordat ik aan de gevolgen dacht en hoe ik in godsnaam gemiddeld 250 km per maand ging lopen zonder geblesseerd te raken! Daarom is iedere kilometer die ik afleg ook een avontuur en winst op mezelf. Ik kan namelijk zo nu en dan echt geen pijl trekken op wat mijn lijf doet en hoe het reageert op bijvoorbeeld fysieke inspanning. Al een aantal jaar heb ik ‘last’ van een dwars kuitbeen, die het nodig vindt om te ontwrichten en werkt mijn lijf me letterlijk op mijn zenuwen door rare pijnsignalen af te vuren, waar ik vooral in rust last van lijk te hebben (goede reden om te blijven bewegen). Aan dat laatste bleek een omega3 tekort aan ten grondslag te liggen en aanpassen van voeding en PDTR behandeling in combinatie met specifieke krachttraining zorgde er voor dat dat beter onder controle kwam. Tot nog toe ben ik dan ook eigenlijk verbaasd hoe mijn lijf de eerste 200km heeft verteerd! Al ben ik stiekem heel blij dat Huub weer zijn PDTR behandelingen mag geven, want ik zal het nodig hebben en merk dat er zo nu en dan wel wat hypertoon staat.

Mijn queeste

De #GVRAT1000K is voor mij dan ook echt een persoonlijke challenge. Het idee dat ik absoluut geen mogelijkheid zag om de race in vier maanden te finishen en gewoon te zien waar het schip zou stranden heeft plaats gemaakt voor een persoonlijke queeste om die finish te halen. Ik lig voor op het te lopen schema, maar ik hou in gedachten dat ik ergens onderweg meer rustdagen in moet plannen. Voor nu werkt mijn plan prima: 3-4 hardlooptrainingen per week (meestal 6-25 km per run) en daarnaast wandelen. Er zijn ook dagen dat ik helemaal niets doe, of alleen wandelend even mijn boodschappen doe of mijn krachttraining.

Deze race daagt me uit om creatief te zijn, buiten de box te denken, uit mijn comfortzone te stappen, discipline te houden en dwingt me ook om goed voor mijn lichaam te zorgen (goede voeding, herstel, etc.). Het motiveert me ook om een doel voor ogen te houden nu alle evenementen en dus ook de Spartan Races zijn afgelast. 

Klaar mee

Naast het kilometervreten helpt het buiten zijn me ook door deze rare periode heen. Ik ben zo blij dat we hier geen volledige lockdown hebben en ik gewoon naar buiten kan om mijn rondje hard te lopen. Afstand houden is in de omgeving waar ik loop over het algemeen ook geen probleem aangezien ik in een dorp woon met de bossen en weilanden om de hoek. Alle ruimte dus. De natuur is momenteel echt mijn medicijn, om gezond en in balans te blijven en te kunnen dealen met de social distancing. Want daar heb ik na al die weken echt hele grote moeite mee. Alleen wonen is nu ook echt alleen zijn. Dus ik ben al enorm blij dat het is toegestaan in groepjes buiten te sporten en dat we wat vrijer mogen reizen. Dus sinds twee weken zijn mijn kilometers niet altijd solokilometers meer. Gelukkig!

Bib

En… om mijn motivatie nog een extra boost te geven leek het me wel een goed idee om mijn bib nummer op een shirtje te laten drukken, zodat ik iedere keer dat ik ze (ja ik heb er maar meteen twee besteld bij Ikbdruk) draag mijn doel voor ogen heb. 200 down, only 800 to go!

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!