Persoonlijk

Gastblog Tim #1

Een paar weken geleden ontmoette ik Tim voor het eerst in real life. Ik ben nu een paar maanden gastblogger voor zijn site Runners-high.nl en we vonden het hoognodig tijd om eens een paar kilometers te gaan delen. Al lopend bespraken we onze hardlooplevens en een van mijn vragen aan hem was: waarom ultra’s? En meteen daarna: kunnen we niet onze vragen die we aan elkaar hebben in ons gastblog verwerken? Want wat voor de ene sporter normaal is, is voor een ander vernieuwend, een ver-van-mijn-bed-show, een been-there-done-that of een bron van inspiratie. Waarom zouden we dat niet met jullie delen? Bij deze: het eerste gastblog van Tim.

[heading size=4 style=underline]Do it the hard way[/heading]Mijn introductie in de hardloopwereld is enigszins geforceerd. Begin 2011 schreef mijn zwager me namelijk in voor de Runner’s World Zandvoort Circuit Run. Ik wist niet zo goed wat ik er van moest vinden, maar begon wel met trainen. Ruim drie jaar later ben ik 15 kilo lichter en liep ik begin mei mijn eerste ultratrail: 56 kilometer met 2300 hoogtemeters door de Belgische Ardennen. Loved it!

[heading size=4 style=underline]Life change[/heading]In drie jaar tijd ontwikkelde ik me van professioneel bankhanger en fastfood-a-ficianado naar meervoudig marathonfinisher en ultratrail rookie. Ik vond hardlopen zo tof dat ik erover begon te schrijven; runners-high.nl was born. Begin 2013 maakte ik van mijn hobby mijn werk. Ik ging als site manager aan de slag bij Runner’s World magazine. En dit alles vanwege een spontane actie. Kan hardlopen levens veranderen? Yup, ik ben een van de bewijzen.

[heading size=4 style=underline]Priceless[/heading]Hardlopen is een belangrijk onderdeel van mijn leven, maar dat verklaart de stap naar ultramarathons nog niet. Waarom niet gewoon af en toe een halve marathon? Een prima afstand die ook met een niet al te serieuze voorbereiding te doen is. Waarom verder dan de marathon? Echt gegronde rede heb ik er niet voor, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik het fantastisch vind om aan mensen te vertellen dat ik verder dan de marathon ga. De blikken zijn priceless.

[heading size=4 style=underline]Why?[/heading]Omdat het gezond is? Die vlieger gaat in ieder geval niet op. Ik loop geregeld mank, heb veelvuldig spierpijn en de relatie met mijn fysio is beter dan ooit. Omdat je het er even bij kan doen? Nope. Met duurlopen van 3 á 4 uur neemt het een groot deel van de dag in beslag. De tijden van even een half uurtje hobbelen liggen ver achter mij. Omdat je dan alles kan eten? Helaas niet, mijn loopplannen gaan ook gepaard met doelstelling wat betreft gewicht. Ik probeer dan ook zo gezond mogelijk te leven. Patat, chips en uit de hand gelopen borrelpartijen zijn er voor mij dan ook niet bij.

[heading size=4 style=underline]Tough guy[/heading]Maar wat is het dan wel? Er zit zeker een stukje stoerdoenerij bij. Daarnaast zijn de dingen die ik doe onderdeel van mijn identiteit en wil me daarmee onderscheiden van de meute. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het geweldig dat er zo veel gelopen wordt en dat bijvoorbeeld het aantal marathonfinishers blijft stijgen, maar dit maakt de prestatie wel steeds meer gemeengoed. En dat is toch iets wat ik jammer vind. Iets wat ik recent pas echt ben gaan waarderen is het dwalen door de natuur. Het liefst zo vroeg mogelijk, als de dauw nog op de bladeren zit. Daarnaast zijn de lange duurlopen een prima manier om de dag even te vergeten. Orde op zaken stellen in het koppie. Running is cheaper than therapy, toch? En last but not least ben ik gewoon heel erg blij dat ik dit kan doen. Waarom stoppen als je nog verder kan?

Foto: Ramiro Ameneiro

4 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!