Getest: ikzelf door Energylab
Al jaren roep ik het maar het kwam er nooit van. Ik zou me zo graag eens een keer helemaal laten doorlichten. Waar sta ik conditioneel en fysiek? Een soort nulmeting om van daaruit verder te gaan. Vrijdag stond ik in Eindhoven bij Energylab in de startblokken om een heel uitgebreide conditietest te laten doen en jij kan kans maken op een conditietest!
[heading size=4 style=underline]Energylab[/heading]Energylab is een full service sport- en gezondheidscentrum met een heel uitgebreid dienstenpakket voor zowel top- als recreatieve sporters. Naast personal training kun je er terecht voor diverse soorten testen in het Energylabo (sportmedische keuringen, conditietesten, VO2Max, lichaamsscan, etc.), voedingsadvies, bedrijfsfitheidsprogramma’s, etc. In Nederland is Energylab gevestigd in Eindhoven, daarnaast zijn er ook drie vestigingen in België (Paal, Gent en Bree).
[heading size=4 style=underline]De procedure[/heading]Ik zou me uitgebreid laten testen. De conditietest kun je namelijk optioneel aanvullen met een VO2Max meting en een lichaamssamenstellingsscan. Ik ging voor het complete pakket van conditietest met VO2Max en de scan. Cees-Jan nam me mee naar een testruimte achter een sjieke glazen wand. Daar stond de loopband op me te wachten, maar je kan de test ook op de fiets uitvoeren. Eerst kreeg ik een uitgebreide intake waarbij ik mijn gemoedstoestand (hoe voel ik me, ben ik moe, eetlust, ervaar ik stress, etc) van dat moment moest scoren en werden zaken als lengte, gewicht, sportachtergrond, behaalde prestaties, doelen, blessures in het verleden en mijn medische achtergrond nauwkeurig werden onderzocht en genoteerd. Met deze gegevens wordt een zo nauwkeurig mogelijk beeld geschetst van mijn fysieke en mentale toestand ten tijde van de test. Stel ik ben gestrest, heb slecht geslapen, etc. dan kan dat invloed hebben op de test. As de resultaten tijdens een volgende test af wijken, kan hier een mogelijke oorzaak in gevonden worden.
Ik kreeg duidelijke instructies over het proces van de tests. Ik zou gaan lopen op de loopband met een hartslagband om. De hartslagmeter werd aan de beugel op de loopband bevestigd, zodat Cees-Jan (en ik zelf ook) de hartslag kon controleren. Iedere 5 minuten zou de snelheid met 1,5 km/u worden verhoogd. Na iedere 5 minuten moest ik even op de zijbalken van de loopband gaan staan zodat Cees-Jan bloed af kon nemen om het lactaatgehalte in het bloed te kunnen meten. Dit is namelijk de indicator van hoe jouw lichaam omgaat met de energiehuishouding. Je energievoorraad (vet/koolhydraten) worden met behulp van zuurstof omgezet in energie. Tot een bepaalde hoogte zal vet je voornaamste energiebron zijn. Deze grens is de aerobe drempel. Vanaf dit punt gaat je lichaam naar verhouding steeds meer koolhydraten aanspreken voor de verbranding. Het restproduct hierbij is lactaat, of melkzuur. Hoe groter de inspanning, hoe meer lactaat er door de spieren geproduceerd wordt. De anaerobe drempel wordt gevormd door het moment waarop je lichaam buitensporig veel lactaat aan gaat maken. Dat zou dus door de test in beeld worden gebracht.
Daarnaast moest ik aangeven hoe ik mij op dat moment voelde op een schaal tot 20. Omdat ik ook een VO2Max meting liet doen, zou ik halverwege de test een mondkap op krijgen, zodat mijn zuurstofopname bij zwaardere inspanning gemeten kon worden.
[heading size=4 style=underline]De test[/heading]Ik begon met een warming up op een snelheid van 7 km/u. Een peuleschilletje dacht ik zo. Totdat Cees-Jan naast me zijn rubberen handschoentjes aan trok en zich gereed maakte om de eerste prik toe te dienen voor de lactaatmeting. O fok!! Ik ben als de dood voor naalden! Ik durfde niet opzij te kijken, bang om die breinaald (in mijn beleving) te zien. Mijn hartslag begon te stijgen… Ik had het gevoel nu al aan mijn tax te zitten van de stress! Shit.. rustig blijven… adem in, adem uit… De eerste 5 minuten waren om, ik ontkwam er niet aan. DE PRIK… stelde echt niets voor… Een klein prikje in de oorlel, even knijpen voor een drupje bloed en ik kon weer verder. De volgende rondes gingen nog op het gemak en die ene keer prikken was genoeg om iedere keer een drupje bloed uit mijn oorlel te krijgen. Bij 11,5 km/u kreeg ik de mondkap op voor de VO2Max meting. Dat was een hele rare gewaarwording. Mijn zicht naar beneden was ik kwijt omdat ik dan tegen de kap aan keek. Hierdoor kon ik niet meer zien waar ik op de loopband liep en moest ik het puur op gevoel doen. Daarnaast moest ik even goed wennen aan het ademen met een masker op. Ik ademde heel onregelmatig, zoekend naar mijn ritme. Pas toen ik die eenmaal had gevonden ontspande ik weer. Dat was alleen bijna aan het einde van deze ronde en na de bloedcontrole kon ik meteen door op 13 km/u. Gelukkig wordt het masker geplaatst op een tempo dat je nog makkelijk loopt, zodat je er aan kan wennen.
Het begon nu wat zwaarder te worden en na de 14,5 km/u was ik blij dat ik even op de zijbalken kon ‘uitrusten’ voordat ik aan de volgende ronde kon beginnen. 16 km/u… fokking 16 km/u! Dat ga ik geen 5 minuten volhouden! Mijn hartslag kwam op een punt waar ik hem al heel lang niet meer op had gezien, mijn ademhaling werd steeds sneller, dieper en zwaarder. Mijn longen gierden en schreeuwden om zuurstof. Ik ging KAPOT! Doorgaan, doorgaan, tot het gaatje. Nou niet het gaatje, wel tot ik, na voor mijn gevoel een eeuwigheid, spaghettibenen kreeg en de coördinatie begon te verliezen en nog net op de zijbalken kon springen. Nog een drupje bloed voor de lactaatmeting en het was einde test. Zo hard had ik in maanden niet gelopen. Dat ik het überhaupt nog kon en zonder naar gevoel in mijn been verbaasde me eigenlijk. Ik moest nog even uitlopen voordat ik van de loopband af mocht. Ik werd weer gewogen en het verschil in gewicht mocht ik bijdrinken.
[heading size=4 style=underline]Scannen[/heading]Vervolgens was het tijd voor de lichaamsscan. Normaal wordt die voor de conditietest gedaan, maar toen was hij nog bezet. Ik kon gaan liggen op een soort bed, wat eerlijk gezegd na de inspanning van vlak er voor helemaal niet zo vervelend was! Gedurende 6 minuten moest ik stil blijven liggen zodat de scanner van hoofd naar tenen over mij heen ging. Dat ging eigenlijk heel snel (te snel… ik lag wel lekker!)!
De scanner meet de samenstelling van je lichaam op basis van vetmassa, vetvrije massa (spier) en botweefsel per ledemaat en als totaal. Dit geeft inzicht in onder andere het vetpercentage en de botdichtheid.
De tests waren klaar en ik kon gaan douchen. Weer helemaal schoon en fris schoof ik in het lab weer aan tafel, waar Cees-Jan ondertussen alle testresultaten had en al een trainingsschema voor de komende 12 weken gereed had, gericht op mijn doelstellingen, rekening houdende met de twee WK’s.
[heading size=4 style=underline]De resultaten[/heading]Er lagen twee rapporten voor me klaar. Allereerst werden de resultaten van de scan doorgenomen. Niet heel verrassend dat ik nog winst kan boeken op mijn vetpercentage. Iedere kilo vet is er eentje en die moet wel mee de obstakels over. Heel interessant is om te zien waar de spiermassa in mijn lichaam zich bevindt. Vooral ook te ontdekken dat ik rechts toch aanzienlijk meer spiermassa heb dan links en dat dat verschil vooral in de armen verhoudingsgewijs best wel groot is. Overigens gaat de smoes ´ik heb zware botten`niet voor mij op. Ik wist niet dat een skelet zo licht was! Nog geen 2,5 kilo bij mij. Wat overigens volkomen normaal is bij mijn lengte. O ja, dat was shocking… ik ben gewoon 3 centimeter gekrompen sinds de lengtemeting die ik bij mijn eerste paspoort kreeg!
De conditietest met VO2Max ging naar mijn gevoel boven verwachting goed. De lactaatwaarden gaven eigenlijk aan wat ik ook voel en van mezelf weet. Het was een mooie bevestiging! Door de vele duurtrainingen blijkt mijn basisuithoudingsvermogen prima in orde te zijn, wat ook noodzakelijk is voor een goed herstel tussen je trainingen door. Maar door de beenblessure heb ik te weinig intensieve looptrainingen kunnen doen. Dat maakte Crossfit wel enigszins goed, maar duidelijk was te zien dat ik nog winst kan boeken als ik mijn anaerobe drempel kan verschuiven door meer intensieve looptrainingen.
De VO2Max viel me ietsje tegen, maar verbaasde me niet. Ik kan hier nog winst in boeken door wat vetmassa te verliezen.
De testresultaten kunnen tegen verschillende referentiegroepen afgezet worden. Uitgaande van recreatieve sporter scoor ik zeer gunstig en ook op het gebied van topsporter blijk ik matig tot goed te scoren, wat me, gelet op het blessuregeneuzel van het afgelopen jaar, absoluut niet tegen valt!
[heading size=4 style=underline]Advies[/heading]Op basis van de resultaten vloeide er vervolgens een 12-weeks looptrainingsadvies uit. De looptrainingen zijn gevarieerd en afgestemd op mijn hartslagzones en voer ik uit naast mijn andere trainingen. Hierbij is tevens rekening gehouden met de WK’s door de intensiteit af te bouwen, herstel, etc. Om op een idealer gewicht te komen kreeg ik tevens een advies over calorieverbruik en inname, afgezet tegen de intensiteit van de trainingsweken: in een zwaardere trainingsweek meer calorieën dan in een lichtere week.
[heading size=4 style=underline]Conclusie[/heading]Een heel verhaal, maar ik heb dan ook een enorme berg aan heel interessante informatie over mezelf gekregen. De tests en terugkoppeling duurden bij elkaar zo’n twee uur. Voor mij was dit het moment van een nulmeting. Een moment om te kijken waar ik nu sta en waar ik nog op kan verbeteren. Idealiter zou je een dergelijke test twee keer per jaar doen om de voortgang te onderzoeken en het trainingsprogramma aan te passen.
De conditietest zelf omvat de inspanningstest op de loopband (of fiets) met lactaatmeting en een 12-weeks trainingsprogramma op maat, uitgaande van jouw testresultaten. Deze test kost € 175,-. Optioneel kun je je VO2Max laten meten (€ 25,-) en een lichaamssamenstellingsscan (€ 50,-) laten maken. Hierbij inbegrepen is deskundige begeleiding en een uitgebreid advies op basis van jouw testresultaten. Bij elkaar misschien behoorlijk prijzig, maar als je als (recreatief) sporter wilt weten waar je staat en vooruit wil, is dit we de ultieme manier. Voor mij was dit een mooi moment om na een periode van blessures en aan de vooravond van de WK’s te weten waar ik sta. En dat is me niet tegen gevallen. Sterker nog, dit geeft nog net even een beetje meer zelfvertrouwen.
[heading size=4 style=underline]Jij ook?[/heading]Wil jij ook een conditietest laten doen? Dan kan dat op één van de vier locaties in Nederland en België (Eindhoven, Paal, Gent, Bree). Maar… je kunt ook kans maken op een conditietest ter waarden van € 175,- die ik van Energylab Eindhoven (let wel: deze locatie) beschikbaar mag stellen! Ga naar Crowdsport, doe je donatie (vanaf € 50,-) en maak kans om zelf het snot voor de ogen te lopen op de loopband tijdens een conditietest!
Foto’s en film: Harm Dommisse
Met dank aan Energylab
