Girl on a mission…

Terwijl de theme song van James Bond door mijn hoofd schalt ben ik bezig met een missie. Geen misdadige hoor, maar wel een belangrijke. Een héél belangrijke… In de ochtend was het huis te klein. Een kleine ramp voltrok zich…

[heading size=4 style=underline]On a mission[/heading]Bij ochtendgloren deed ik een ontdekking dat leidde tot deze missie. Een missie waardoor ik mij ’s middags al hardlopend over een industrieterrein begeef. Ik. Op een industrieterrein. En niet in de bossen? Grauwe gebouwen torenen boven me uit, terwijl uitlaatgassen en de lucht van industrie mijn longen vullen. Ik kan mezelf wel een fijnere omgeving wensen om hard te lopen, maar alles voor dat ene doel. Ik heb net namelijk mijn auto voor een onderhoudsbeurt bij de garage afgeleverd en dit was de ultieme kans om mijn missie ten uitvoer te brengen. Thuis heb ik de route al helemaal tot in de puntjes uitgezocht. Geen ruimte voor vergissingen, geen ruimte voor improvisatie, geen ruimte voor failure. De snelste weg naar het doel. Undercover met mijn zonnebril op de neus en rugzak op de rug ben ik onderweg, de weg en zijwegen afspeurend naar potentiële vertragingen en gevaren. Meer dan ‘ongelooflijk gevaarlijke’ auto’s kom ik niet tegen.

[heading size=4 style=underline]Superhero[/heading]Gelukkig laat ik het industrieterrein al snel achter me. De zon schijnt, het is voorjaar. Langs De Eem loop ik richting de binnenstad van Amersfoort. Ik heb het tempo er in zitten. Mijn missie moet zo snel mogelijk slagen, anders sta ik niet meer voor mezelf in. Ik ontwijk voetgangers en fietsers, zigzag over de stoep, spring over obstakels, zwem door De Eem, vlieg over een dwars over de weg geparkeerde vrachtwagen (ok, nu begin ik te overdrijven…). De Koppelpoort is de toegang tot de historische binnenstad. Via de smalle weggetjes met monumentale panden en grachtjes nader ik bijna mijn doel. Nog een paar bochten.. EINDELIJK!!!

[heading size=4 style=underline]Koffie![/heading]Ik arriveer bij Livingstone en graai naar een plank. Gelukt! Mijn missie is geslaagd! Ik heb weer koffieboontjes!! De laatste zak boontjes is voor mij! VOOOOOORRR MIIIJJJJ!!! Als Gollem koester ik het zakje boontjes en wil hem nog net niet afgeven om af te rekenen. Gelukkig kom ik weer een beetje tot bedaren en bestel meteen nog een cappuccino om even bij te komen van deze intensieve en gevaarlijke missie. Mijn auto is toch nog niet klaar. Ik plof neer en geniet van de koffie. Daarna loop ik dezelfde weg weer terug. De boontjes schudden in mijn rugzakje bij iedere pas die ik zet. Als mensen mij vreemd nakijken om te horen waar dat geluid toch vandaan komt kan ik alleen maar glimlachen.