Persoonlijk

Hou je kop!!

Met haar blog ‘Mijn naam is niet Hey Sexy’ zwengelde de Belgische Yasmine Schillebeeckx de discussie over seksuele intimidatie op straat aan. Haar blog haalde de krant, ze ontving veel reacties van medestanders en kreeg uiteraard, zoals iedereen die eens met een andere toon spreekt en mensen op gedrag aanspreekt, een berg shit over zich heen. Het moge duidelijk zijn dat onze maatschappij nog lang niet doordrongen is van het feit dat veel vrouwen regelmatig te maken hebben met seksuele intimidatie in welke vorm dan ook en dat dat onacceptabel is. Alsof het ‘onze eigen schuld’ is, dat we er om vragen, dat we ons er voor kleden, of gewoon om het feit dat we vrouw zijn en dat we het maar moeten accepteren…

[heading size=4 style=underline]Wij overdrijven niet![/heading]Ik las haar artikelen en werd met de minuut bozer. Niet op Yasmine, niet op alle mannen van de wereld, niet op de mannen die oprecht interesse in je tonen, maar op die personen die vrouwen van alle leeftijden, soorten en maten nafluiten, -roepen, uitschelden of aanranden en dit normaal vinden. NORMAAL!! Hallo! In wat voor wereld leven we? Het verhaal van Yasmine is namelijk niet alleen haar verhaal. Het is ook mijn verhaal. En misschien het jouwe ook. Erger nog: wij overdrijven niet! Al onze verhalen zijn berust op wat wij meemaken, op feiten. Zijn we het er niet over eens dat hier een einde aan zou moeten komen? Dat het de hoogste tijd wordt dat deze problematiek bespreekbaar wordt, dat de juiste mensen op hun gedrag worden aangesproken (dat betekent: heren harassers. Niet wij, de vrouwen)? Yasmine doet op haar site de oproep om onze verhalen zo veel mogelijk te delen. En ik doe mee, zij het op mijn eigen wijze, met een vleugje humor. Maar dat doet aan de ernst van de zaak niets af!

[heading size=4 style=underline]Run harassement[/heading]Ik kan hier namelijk een flinke duit over in het zakje doen. Al enkele jaren tob ik met het idee eens een blog te schrijven over seksuele intimidatie en ongewenst gedrag, want tijdens het hardlopen heb ik hier veelvuldig mee te maken. Tot nu toe schreef ik er nooit over, terwijl de alinea’s door mijn hoofd borrelen, de ergernissen zich opstapelden. Klaar om zwart op wit gezet te worden. Maar waarom schreef ik niet? Schaamte? Angst? Woede? Bang dat het afgedaan wordt als aanstellerij? Misschien een mix van dit. Maar nu ben ik er klaar mee, net als Yasmine en net als vele andere vrouwen. Een greepje aan wat ik als hardloper (wat er verder buiten het hardlopen gebeurt, laat ik hier maar even buiten beschouwing) onderweg tegen kom.

[heading size=4 style=underline]Tuteren[/heading]Met stip op 1, de tuteraar. Oftewel, de automobilist die het nodig vind om tig keer met die claxon te tuteren als hij voorbij komt rijden. Overigens niet te verwarren met de automobilisten die toeteren, omdat ze je kennen. Dat is een lastige, want ik kan nooit zo snel zien wie er achter het stuur zit. Als het een personenauto is ga ik er vanuit dat het een bekende is. Zo toetert iemand uit de buurt steevast twee keer als ie voorbij rijdt. Dan zwaai ik.
Maar het kan ook anders en dat gebeurt vaker: een bestelbus met schreeuwerig bedrijfslogo die langs rijd en precies naast je een ram op die claxon geeft, zodat ik van schrik een meter omhoog in plaats van vooruit schiet. Minder subtiel, maar beter voor het hart is de bestelbus, die al 100m achter je de claxon indrukt en pas los laat als ie je ruim gepasseerd is. En dat was niet omdat ik op de provinciale weg liep! Ik liep keurig op het fietspad. Schijnbaar is een blonde paardenstaart een trigger voor dit soort mannen. Als het een paardenstaart heeft is het een vrouw en als die paardenstaart dan ook nog eens blond is, is het vast een dom blondje? Zoiets? Leer mij hoe mannen denken… Ik begrijp werkelijk waar niets van dit gedrag namelijk. Wat is de bedoeling van zo’n tuut, die overigens vaker op vrijdag wordt gehoord dan op andere dagen? Zien doe ik ze toch niet, want a) ze rijden te hard en b) ze rijden me achterop, niet tegemoet. Zinloos.

[heading size=4 style=underline]Tuinkabouters[/heading]Het is voorjaar 2013. Ik ben net het dorp uit voor mijn standaard hardlooprondje van 12 kilometer. Ik loop over een landweggetje en kom langs een boerderij, waar een paar tuinmannen, die de pensioengerechtigde leeftijd al in het vizier hebben, in de tuin bezig zijn. Totdat ze mij aan zien komen. Ik loop ze recht tegemoet en zie dat ze al die tijd geen tijd meer steken in het wieden van het onkruid en het praten tegen de boom. In plaats daarvan praten ze tegen elkaar en als ik op gehoorafstand ben krijg ik een heel verhaal over me heen. Over hoe lekker ik er wel niet uitzie, zo zweeeetend en sportend en zoooo gezoooond. Het seksisme druipt er af. Walgelijk. “Hou je kop, sukkel en ga werken!” schreeuw ik ze toe. ‘Chagrijn!’ krijg ik terug gekaatst. Ik wil hem flink de les lezen, maar mopperend loop ik door. Ik WAS niet chagrijnig, totdat ik die achterlijke opmerkingen naar me toe gesmeten kreeg met die vieze seksistische ondertoon. Van een paar mannen die mijn vader hadden kunnen zijn. Echt wat denken ze? Hebben ze niets beters te doen? Werk ofzo, waar ze voor betaald worden door de boer, die gezien deze contreien vast gereformeerd zal zijn (hij moest es weten wat er in zijn tuin gebeurt)? Waarom word ik bestempeld als chagrijnig, terwijl ik op dat moment voor mezelf op kom omdat ik me in mijn waarde voel aangetast? Respectloos.

[heading size=4 style=underline]De bijrijder[/heading]In de zomer van 2014 loop ik op het fietspad langs een provinciale weg mijn lange duurloop van 30 kilometer. Camelbak op de rug, rood hoofd, bezweet, de kleding plakt aan mijn lijf, verzonken in mijn gedachten, totdat er een bestelbusje, ook met een schreeuwerig bedrijfslogo op de zijkant, langs komt razen en er iemand vanaf de bijrijdersstoel met zijn hele bovenlijf uit het raam hangt te joelen. Ik hoor nog net iets van ‘lekker wijf’ en een boel onverstaanbare oerkreten en zie dat hij met zijn armen nog een paar obscene gebaren probeert te maken, terwijl de rijwind hem dat nagenoeg onmogelijk maakt. Het is overigens vrijdag… Mijn eerste reactie is die van verbazing: hij reed vast te hard om te zien hoe ik er van dichtbij uit zag, met de zoutkringen op mijn gezicht, het plakkerige gelletje dat mijn mond mistte en op mijn wang en kin terecht kwam, om van de lucht die ik bij me draag nog maar niet te spreken! Terwijl ik dit denk vindt mijn middelvinger automatisch een weg omhoog en bereikt zijn hoogtepunt zo vlak boven mijn hoofd. Mijn verbazing heeft plaats gemaakt voor walging en afkeer. Eigenlijk hoop ik dat dat busje even verderop staat omdat ze bij hun klus zijn gearriveerd, zodat ik die sukkel kan zeggen dat ie er uit zag als een volslagen losgeslagen dodo en dat hij met zijn spraakgebrek onverstaanbaar was, en dat ik dacht dat hij een spastische aanval had. “Heeft u misschien hulp nodig? Het leek wel alsof u een toeval had. Moet ik een ambulance laten komen?”. Hopeloos.

[heading size=4 style=underline]Bouwvakkers[/heading]Als ik ze tegenkom verandert er iets in mijn gedrag en houding. Onbewust in eerste instantie. Ik recht mijn rug, zuig mijn longen vol zuurstof, alsof ik mezelf breder maak (en ik ben al zooooo breed…), trek mijn kin in en schouders op om een stierennek te imiteren en zet een kop op alsof ik op oorlogspad ben. Bouwvakkers. Ik wil ze niet over één kam scheren, maar het is toch wel typisch dat het dit slag Marsmannetjes mensen is, dat steevast deze reactie teweeg brengt. En ja hoor! Hoe voorspelbaar. Gefluit, kusgeluiden, gejoel, roepen, onverstaanbaar rare geluiden, ‘he schatje’. Mijn antwoord: een dikke rochel die ik met zoveel mogelijk keelgeluiden die ik van ze naboots en andere herrie produceer. Het is meteen stil van hun kant en terwijl ze met hun ogen verbaasd staan te knipperen probeer ik een hoest van dat keelterrorisme te onderdrukken. Ha! 1-0 voor mij. Een goede leerles heren met dergelijk oneerbaar gedrag: een vrolijk op en neer hupsende blonde paardenstaart wil niet zeggen dat er een schattig, lief en intimideerbaar meisje aan vast zit. Er kan ook iets anders aan bevestigd zijn, dat je niet de reactie geeft die je verwacht. Maar wat had je dan verwacht? Dat ik heeeeelemaal blij zou worden van de ‘aandacht’ die je me geeft? Vol in de rem zou gaan, me op de grond zou werpen als een krolse kat om te laten aanhalen? Aan je knieën zou liggen, je direct ten huwelijk zou vragen (o nee, dat schrikt af….Of…. ha! Die ga ik ook eens proberen!), lachen om al jouw oooooo zo leuke grapjes? Think again!! Kansloos.

[heading size=4 style=underline]Niet grappig[/heading]Dit lijken grappige anekdotes, maar grappig is het verre van. Ik lach altijd alles weg, maar achter die lach voel ik me aangetast in mijn vrouw zijn. Alsof mijn vrouw-zijn een vrijbrief is voor dergelijke mannen om zich als testosteronjunkies te gedragen, omdat ‘de natuur dat zo bedacht heeft’. Vinden zij. Vrouwen worden nog steeds niet gelijk behandeld en als je er wat van zegt ben je zo’n ‘feministe-die-haar-benen-en-oksels-niet-scheert of en arrogante trut. Net als Yasmine en zo veel andere vrouwen ben ik het spuugzat, dat ik te vaak niet normaal over straat kan zonder nageroepen/gefloten/geschreeuwd/uitgescholden te worden, omdat ik een vrouw ben. Het erge vind ik nog dat dit seksistische gedrag als normaal wordt beschouwd en ‘wij vrouwen’ ons maar gelukkig moeten prijzen met die aandacht… Excuse me? Ik associeer seksuele intimidatie  en puberaal gedrag niet met iets ‘fijns’! De uitdrukking dat vrouwen van Venus en mannen van Mars komen is een slap excuus. Dan hadden er al heel wat mannen een enkeltje terug naar Mars gekregen van mij. Tijd dus om een wind van awareness te laten waaien. Dat doet Yasmine, dat doe ik met dit blog, dat hebben meerdere bloggers al gedaan en ik hoop dat er op social media nog veel meer aandacht voor komt. Hiervoor heeft Yasmine de hashtag #wijoverdrijvenniet in het leven geroepen, dus als je meer wilt lezen, zoek even op deze hashtag.

[heading size=4 style=underline]Sta je mannetje[/heading]Tot de tijd dat we in een seksuele intimidatieloze maatschappij onze rondjes kunnen lopen een paar tips (met een knipoog) om je trainingen vrolijk, veilig en vreedzaam te kunnen volbrengen:
– Negeren (edit: de meest simpele reactie zou ik zo vergeten…)
– Samen sta je sterk. Ga samen met je vriendinnen, of nog beter, je vrienden trainen. Zeker met jouw mannelijke vrienden om je heen zullen die dodo’s het niet snel in hun hoofd halen hun mond open te trekken.
– Plan je hardloopronde en vermijd plekken of tijden waar of wanneer de kans op seksuele intimidatie het grootst is.
– Muziek in je oren, volume lekker luid en niemand die jou van de wijs kan brengen. Nadeel is alleen dat dit de verkeersveiligheid niet bepaald ten goede komt (edit).
– Koekje van eigen deeg (beetje lef required!): kopieer hun gedrag voor hun neus, zodat ze zelf eens zien hoe ongelooflijk dom al die apengeluiden en wilde armbewegingen over komen.
– Gedraag je precies, zoals een man een vrouw liever niet ziet: onvrouwelijk en a-sexy. Rochel er op los, krab aan je kont, boer in de rondte, maak meterslange passen en probeer, als ze in je aura komen te staan een flinke walm (from you know where) te produceren. Succes verzekerd!
– Indien het alleen om braniegedrag gaat en je wel in bent voor een lolletje: ga overdreven in op de ‘avances’ en vraag de persoon in kwestie direct ten huwelijk. Kreten als ‘Eindelijk! Iemand die mijn schoonheid erkent’ en ‘mijn held’ versterken je rol. Grote kans dat jullie uiteindelijk allemaal in een deuk liggen en met een vriendelijke ‘goedendag’ de eigen weg vervolgen.
– Zegt jouw gevoel ‘dit is niet pluis’ en/of is er sprake van fysieke intimidatie? Bel de politie en doe aangifte!

Heb jij tijdens het hardlopen wel eens te maken gehad met seksuele intimidatie? En wat doe je dan? Sharing is caring!

#wijoverdrijvenniet
www.wijoverdrijvenniet.org

 

10 reacties

  • Petra

    Bij hardlopen gebeurt het bij mij veel vaker dan ‘normaal’, helaas is het dus niet die blonde staart (want de mijne is niet blond). Toeteren vind ik het irritantste, maar ik interpreteer ze tegenwoordig maar als aanmoediging van ‘goed bezig’, in plaats van naroepen. Dan zit het mij minder dwars. Maar dat kijken tijdens het sporten is ook een van de redenen dat ik het krachthonk niet zo fijn vind. Sta je je daar in het zweet te werken (voel je je al zo charmant) en dan verdraaien ze hun hoofd om even te kijken als ze achter je langs lopen tijdens de squats. Precies de reden dat ik nu eerder op sta en om 7u ’s ochtends ga, als er maar 1 of 2 andere mensen in het krachthonk zijn.
    Goeie blog Andrea, moest ik toch even op reageren!

  • Ilse

    Helaas herkenbaar! Heb er ook echt een gruwelijke hekel aan en dit wordt vaak niet begrepen. Dingen als “zie het als een compliment” of “ach; zolang ze niks doen…” geven mij vaak het gevoel dat ik me aanstel. Ik heb het soort van proberen te accepteren; doe tegenwoordig net of ik het niet hoor maar het blijft me frustreren! Ik ben zelfs een keer op mijn kont geslagen door een scooterrijder; ik was zo woedend dat ik hem serieus een rechtse had verkocht als hij niet gauw was doorgereden. Laatst twee mountainbikers die me vanachter tegemoet reden en ‘per ongeluk’ hoorbaar mijn kont gingen bespreken; ik heb ze toen zelf nageroepen met iets van “nou die van jou kan wel wst rondjes fietsen gebruiken”. Ze moesten er om lachen en je zag dat ze het niet verwachtten maar ik denk dat zoiets alleen maar motiveert om t te blijven doen… Het is inderdaad supertriest en iets wat helemaal niet zo geaccepteerd meer moet zijn als dat het nu is!

  • Erik

    Grappig beschreven, maar aanleiding is natuurlijk minder leuk. Stelletje Neandertalers! Blijf lekker je ding doen en plaats volgende keer per ongeluk je dikke rochel tussen een paar ogen :-). Ohh sorry, hihi.

  • Elsa

    Hmm ja. De zomertijd komt er weer aan, dus ook de tijd van de toeters. Ik heb ook zo’n blonde staart. Doe daar een shirtje en hemdje bij aan en je hebt gegarandeerd een toeter te pakken.
    Mijn meest extreme ervaring hiermee is iemand die het nodig vond om zijn zaakje uit zijn broek te laten hangen en me zo tegemoet kwam lopen. Dat is nu 2 keer gebeurd, was dezelfde persoon. De tweede keer direct de politie gebeld.
    Vandaag nog uitgemaakt voor MILF, door een jochie van een jaar of 13 met twee vriendjes op de fiets…

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!