Inpakken maar!

Ik zit in de logeerkamer op de grond tussen een enorme vracht aan kleding, schoenen, sportvoeding, sokken en papieren. Moet dit allemaal in de één koffer? Ik overzie bijna niet meer wat ik aan het doen ben. Mijn hoofd is al ergens bij Lake Tahoe.

[heading size=4 style=underline]On my way![/heading]Als jullie dit lezen zit ik waarschijnlijk ergens in de lucht. Eerst een korte vlucht naar Londen Heatrow, waar ik overstap naar Chicago. Na een overnachting in Chicago reis ik de volgende dag door naar San Francisco, auto huren en op naar Lake Tahoe. Een lange reis voor de boeg, maar wat heb ik er ongelooflijk veel zin! Dit was namelijk niet mogelijk geweest door een groot aantal superlieve donateurs en partners waar ik mee samenwerk! Als eerst ben ik dus echt een dankwoord aan jullie verschuldigd, want zonder jullie had ik niet de mogelijkheid om deel te nemen aan de Spartan Race World Championships èn Worldchampionships Obstacle Course Racing. Mijn crowdfundingscampagne is vannacht afgelopen en erg succesvol geweest. Ik heb het benodigde totaalbedrag van de week nog naar beneden kunnen bijstellen, omdat met flink wat gezoek de vluchten een stuk goedkoper konden dan in eerste instantie begroot.

[heading size=4 style=underline]Game’s on![/heading]En nu zit ik met de handen in het haar… Inpakken… ik ben er een kei in. Ik wil namelijk altijd veel te veel meenemen. Alhoewel ik vooraf precies heb uitgedacht wat mee moet en een paklijst heb gemaakt, kom ik overal in huis dingen tegen ‘die ook wel handig zijn’… Help! Ik mag maar 23 kilo mee… Mijn huis is ondertussen veranderd in een obstacle parcours! Alles slingert rond, ik breek bijna mijn nek over een paar slingerende schoenen, zeul me gek met die koffer, stoot mijn teen tegen de tafelpoot die niet meer te zien is, zit klem in de kledingkast, moet over een berg kleding heen klauteren wil ik de woonkamer in kunnen en vergeet daarbij dat er ook nog een wasrek ergens in die bult verstopt zit waartussen ik klem kom te zitten. Een obstacle run is er niets bij! Maar het moeilijkste moet nog komen… Sorteren, afwegingen maken, bedenken dat ‘dat’ ook nog echt mee moet, schrappen, proppen, vloeken, nog meer proppen en wegen… Alles zit er in! Het koste bloed, zweet, tranen en een blauwe teen. Ik kom op een nette 18 kilo!