LFFC Almost at the end

Zeg, Andrea… was jij niet met een challenge bezig? Klopt. De LoveFitFood Challenge. Al bleef het even stil met berichtgeving over de challenge na mijn laatste update. Toen ging ik namelijk op vakantie en vervolgens neemt het drukke leven me weer over. Tijd voor een update!

[heading size=4 style=underline]P(L)ancakes[/heading]Sinds de laatste update is er veel gebeurd challengederwijs. Positief en niet zo positief. Laat ik bij het begin beginnen. Tijdens de vorige update was ik een week bezig en leek ik weinig last te hebben van de afkickverschijnselen van suiker. Meer moeite had ik met de vooruitzichten van de naderende vakantie en het kunnen hanteren van de challengeregels in een land waar je de weg niet kent. Het leverde me vooraf al stress op en daarom nam ik voor mezelf een besluit. Ik probeer in de vakantie zo goed mogelijk me aan de regels (plan A) te houden, maar als ik merk dat ik ook maar op een enkel moment er stress of hinder van ondervind, dan laat ik de challenge los (plan B) en ga ik na de vakantie verder. Vakantie is niet voor niets vakantie! Dus de dag voor vertrek stond ik tig gehaktballen te draaien, soep te maken en nog meer makkelijk mee te nemen hapjes voor de eerste twee (reis)dagen. Dat ging ook prima. Tot de tweede ochtend in het hotel. Vriendlief had aangegven dat ik geen gluten en lactose kon eten. Dus heel lief, ze maakten pancakes in plaats van dat ik niets van het ontbijtbuffet kon eten op de baggervette bacon na. De kinderen in het hotel waren jaloers! Ik nam een hap en het glazuur sprong bijna van mijn tanden! O jee… suiker. Tja, wat dan? Niet eten en honger lijden? Dat was een no go in verband met de Spartan Race European Championships twee dagen later. Of maar gewoon eten. Ik heb het gegeten. Ondertussen vroeg ik me af of die pancakes écht zo zoet waren, of dat dat vooral kwam omdat ik al twee weken nauwelijks suiker had gegeten.

[heading size=4 style=underline]Koos energlieloos[/heading]Op onze eerste vakantieadres hadden we een Aldi recht naast het appartement. Dat maakte het koken al een stuk makkelijker, al was het productenaanbod zonder E-nummers en suiker minimaal en was er geen andere supermarkt in het dorpje. Tja, jammer dan. Waar ik me meer zorgen om maakte was mijn enorme lusteloosheid en dat had niets te maken met een dag in de auto zitten. Ik was leeg, op, geen energie. De afkickverschijnselen van de suiker? Te weining koolhydraten via andere bronnen, want er was bijna niets glutenvrij voorhanden onderweg? Nadat ik zaterdag het startnummer had opgehaald besloot ik dat er koolhydraten naar binnen moesten. Veel ook. Ik at de lekkerste pizza ever! Niet dat dat enorm had geholpen. Ik liep een verschrikkelijk slechte wedstrijd! Dacht aan uitstappen, omdat ik mijn ene voet nauwelijks voor de andere kreeg. Zó moe. Zó leeg. Pas nadat ik een berg snoep van een vrijwilliger had gekregen ging het wat beter. Duidelijk dus een suikergerelateerd probleem en ik vermoed dat het overschakelen van een koolhydraatverbrandingssysteem naar een vetverbrandingssysteem de oorzaak is van mijn onwijs lamlendige gevoel van de laatste dagen. Dit was een totaal verkeerde planning! Had ik vooraf geweten dat ik er zoveel last van zou hebben, dan had ik dit ook niet de afgelopen maand gedaan. Wedstrijd volledig naar de knoppen! Ik baalde er gruwelijk van al kon ik de slechte prestatie gelukkig relativeren. Wat challenge betreft wast het toen voor mij even klaar. Na de wedstrijd at ik een pizza, die nóg lekkerder was, of kwam dat door het bijgaande biertje? Plan B lag mij op dit moment toch duidelijk beter.

[heading size=4 style=underline]Vakantieplan[/heading]De rest van de vakantie brachten we door in hotels en B&B’s en was het eten wat de pot schaft of wat er in het restaurant geboden werd. Dat waren meestal pubs en de combinatie van geen gluten, lactose en suiker zou geleid hebben tot een bord slablaadjes of zelf op jacht gaan naar een haggis. Ik had geen zin om me druk te moeten maken om wat ik wel en niet kon eten, dus at ik waar ik zin in had en wat op dat moment verkrijgbaar was. Eén avond kwamen we niet verder dan een hamburger met bleke frieten en welgeteld 2 schijfjes komkommer en 3 slappe slierten paprika op een bedje van een slablaadje, terwijl de laatste avond (nota bene in het culinairloze Engeland) de lekkerste maaltijd én LFFC proof te eten kregen (toetje niet meegerekend)!
In de supermarkt haalde ik zakjes worteltjes voor onderweg. Maar verder at ik niet naar de regels van de challenge. Want… plan B. Baalmodudus van de wedstrijd. Let it go. Voel je niet schuldig. Dus deed ik dat ook niet. Ook niet als ik aan een mooi bier zat. Of we in de auto zaten mee te lallen met de muziek met een zak snoep tussen ons in. Ook al was de keuze heel makkelijk geweest om niet te snoepen, snoep was mijn life saviour tijdens de wedstrijd.

[heading size=4 style=underline]Back to the challenge[/heading]Terug van vakantie is het dan toch best wel lastig om weer in de challenge te komen. Ik kon in ieder geval de conclusie trekken dat met mijn duursportactiviteiten het onmogelijk was om de tijd te nemen om mijn energiesysteem om te gooien van koolhydraten naar vet. Iets wat in mijn geval waarschijnlijk ook onwenselijk is. Ik zou nog ruim een week zonder gluten, lactose en suiker moeten, maar besloot in verband met mijn wedstrijdagenda om gluten en lactose weer terug in te voeren. Zo kan ik weer mijn eigen lekkere pasta eten. Of een broodje als ik daar zin in heb. Dat zijn toch een paar van de fijnste bronnen voor mij om mijn koolhydraten binnen te krijgen. Daarnaast krijg ik toch ook weer suiker binnen. Al probeer ik zoveel mogelijk voor natuurlijke varianten te kiezen, het is voor mij met mijn vele sporten wel een fijne koolhydraatbron om snel energie te leveren. De komende tijd zal ik me wel verder verdiepen in hoe ik dit mogelijk nog aan kan/wil passen. De challenge heeft mijn ogen geopend, maar deze 30 dagen waren niet genoeg om daar echt een aanpassing in te maken, die ook bij mij en mijn sporten past.
Eigenlijk maakte ik al een start met het toepassen van de laatste fase van de challenge: wat werkt voor mij. Maaike en Sjanett hebben het FitFood principe verdeeld in verschillende niveau’s, die aansluiten op de challenge. Voor mij werkt niveau 1 op dit moment het beste, dat kan ik namelijk het makkelijkste toepassen in mijn leven. zonder dat het me stress oplevert.

[heading size=4 style=underline]To fail or not to fail?[/heading]In de eerste update gaf ik al aan dat ik enorm goed ben in het failen van challenges. Feitelijk zou ik dit nu keihard kunnen bevestigen, want heb ik me de volle 30 dagen aan de richtlijnen gehouden en ben ik nu bezig met het herinvoeren van voedingsstoffen? Nope. Maar toch voelt het niet als falen. Dankzij de begeleidende mails van Maaike en Sjanett. Een verandering van levensstijl gaat niet over één nacht ijs en kost tijd. Daarnaast gaat het meer om een bewustwording in de keuzes die je maakt en als ik zie welke keuzes ik nu maak ten opzichte van 1,5 maand geleden, is er wel degelijk wat veranderd. Daarnaast heb ik voor mezelf bewust de keuze gemaakt om, vooruitlopend op de challenge gluten en lactose weer te herintroduceren. Maar mijn grootste leerpunt: niet zo strak vast houden aan regels. Ik kan niet zo goed om gaan met ‘regels’. De eerste twee weken ben ik volledig opgegaan in de challenge, rende ik hard weg als ik op een etiket ‘suiker’, ‘gluten’, of ‘lactose’ zag staan, was een bruiloftsfeestje voor mij helemaal niet zo feestelijk en verknalde ik mijn wedstrijd. Het werd bijna obsessief en dat is voor mij verre van gezond. Maar ik ga ergens vol voor, of ik doe het niet. Een overwinning dus dat ik een voor mij gulden middenweg aan het vinden ben, die voor mij werkt! Want wat zijn de veranderingen die ik me eigen heb gemaakt?
– Ik eet gevarieerder
– Ik eet (veel) meer groente
– Ik merk dat als ik een dag thuis ben, ik meer moeite heb om voldoende porties en gevarieerd te eten, op kantoor gaat dat makkelijker
– Ik ben me nog meer bewust dat er in veel meer producten toegevoegde stoffen en suiker zitten, dan ik dacht en kies bewust en makkerlijker voor betere varianten voor mijn maaltijden.

Wat ruikt yoghurt trouwens RAAR als je dat een maand niet gegeten hebt, zeg!