Oooo myyyyy….logenics

Twee dagen lang zoveel pijn in de bovenbenen dat naar het toilet gaan nagenoeg onmogelijk was zonder steun te zoeken aan de muren en deur, een week lang nauwelijks kunnen zitten vanwege een te beurze kont, een paar onrustige nachten doordat omdraaien me tegen het plafond liet vliegen, een knie die wonderbaarlijk genezen lijkt, een rug zo flexibel dat ik eindelijk weer eens een bruggetje kan en daar zelf zo hard van schrik dat ik op mijn hoofd stuiter… Wat een mylogenics behandeling al wel niet met je kan doen.

[heading size=4 style=underline]Mylo… watte?[/heading]Aanstichter tot deze geweldadige actie was Quillermo met wie ik een tijdje terug een RunAlongRun liep. We mopperden wat over onze pijntjes, stijve spieren, op slot zittende gewrichten en ruggen die niet willen bewegen en Quillermo liet zich daarvoor behandelen bij Huub. Het was het ritje naar Crossfit Breda meer dan waard (alleen al om een paar bekenden weer eens te zien) en om met Painless te mogen knuffelen. Mylogenics, dat is dus wat Huub doet. Dat -ics deed me in eerste instantie denken aan callanetics, aerobics, dat soort -icsen. van dat gedans op muziek enzo. Maar mylogenics lijkt in de verste verte niet op dansen en de enige muziek die ik hoorde was mijn eigen gejodel. Mylogenics is een revolutionaire therapie vorm, waarbij het boeken van direct resultaat voorop staat. Uitgangspunt hierbij is het functioneren van het lichaam en eigenlijk meer het niet-functioneren van spieren en zenuwen. Door middel van diverse testen en verschillende (pijnlijke) behandeltechnieken wordt de functionaliteit van de spieren en zenuwen geoptimaliseerd. Dit in combinatie met oefeningen zorgt er voor dat het lichaam beter kan functioneren en je dus ook beter kunt presteren.

[heading size=4 style=underline]Vreemde eend…[/heading]Allereerst begon Huub met een analyse van mijn problemen. Hoe meer ik opnoemde, hoe groter de grijns op Huub zijn gezicht werd. De opmerking “nou… volgens mij ben ik met jou wel effe bezig” werkte ook niet echt mee aan mijn gemoedsrust. Tel daarbij op dat de mensen die aan de Wod deelnamen (in dezelfde ruimte) zo ongeveer allemaal al eens op de pijnbank hebben gelegen en me al waarschuwden voor helse pijnen en zo nu en dan om de hoek kwamen gluren met een brede lach op hun gezicht.
Maar terug naar de analyse. Na mijn opsomming werd door een paar simpele weerstandsoefeningen gecheckt waar de zwakke punten in mijn spier- en zenuwstelsel zitten… overal dus… Zodra ik met mijn knie de hand van Huub weg moest duwen en hij tegengas gaf, schoot mijn been met zijn beweging mee. Alsof ik mijn spieren niet kon controleren. Ook een stukje wandelen leek eerder op een ganzenpas dan een soepele tred en tijdens het hardlopen zwaaiden mijn onderbenen zover uit dat Huub zijn lachen niet in kon houden. Werk aan de winkel dus en dat “ff bezig zijn” was niet gelogen… Jammer genoeg.

[heading size=4 style=underline]Onmisbare Painless[/heading]Te beginnen met de piriformis, een spier die onder de bilspier ligt… ònder ja. Hoe je daar bij komt? Door keihard de elleboog dwars door die bilspier te duwen. Maar aangezien bilspier dacht “bekijk het ff!” (om zich vervolgens aan te spannen) ontkwam ik niet aan een houdgreep van Huub. Met het gevoel dat mijn voet ik mijn nek lag en ik Painless, het knuffelkonijn wurgde, jodelde ik het uit. De piriformis, die vergeet ik nooit meer. En daar heb je er dus twee van… in iedere bil eentje… En die kun je dus ook nog op een andere manier te grazen nemen. Op mijn zij liggend gooide Huub zijn gewicht in de strijd door op de bank te gaan staan en vol met de elleboog dwars door mijn heup te duwen. Painless jodelde mee. En Huub was er nog niet klaar mee. Hij pakte ‘iets’ in mijn been vast en ik kreeg de opdracht de knie naar de borst te trekken terwijl ik op mijn zij lag. Ja… maar hoe? Er zat geen beweging in het been! Huub had door een spier te blokkeren de spierfunctie uitgeschakeld en daar moest ik nu dwars door heen gaan trekken. Met twee handen om de knie kostte het me de grootste moeite, heel veel pijn (“auauauauauauauuaaaaaaauuuuu”) en wat wilskracht om die knie naar de borst te krijgen. Painless keek vol medelijden toe. Tot zover de piriformis en wat daar om heen zit. ‘Gelukkig’ had ik nog wat spieren die dwars lagen. Of anders wel dwars kwamen te liggen. De kuiten (“jeetje wat een slappe bende”), de bovenbenen (“doet dat pijn?”), de peesbladen (“o je kan de pijn eigenlijk best goed handelen, sommigen schreeuwen het uit…”), die verdomd lastige ‘verdraaide’ knie (“zo, die is straks weer als nieuw”)… en dat waren nog maar de benen… Iedere elleboogsessie werd afgesloten met een spiertje blokkeren en er dwars doorheen moeten bewegen. Painless had het zwaar…

[heading size=4 style=underline]Stoooooooopppp![/heading]De rug moest het ook ontgelden. Sinds de val vorig jaar kon ik mijn schouderbladen nauwelijks naar elkaar toe bewegen, had ik een constant stijf gevoel in de bovenrug en regelmatig hoofdpijn. De ellebogen werden vol in de lendenen gezet en ik had het idee dat Huub dwars door mijn ingewanden heen ging en ik zo plat werd gedrukt als het bankje was. Alsof dat nog niet genoeg was werden de spieren rondom de ruggenwervel gemarteld. Maar gek genoeg vond ik deze pijn in de rug eerder ontspannend dan vervelend. Ok, de staalkabels in de schouders deden echt zeer en ik gilde het uit (“stop stop stooooooooooopppp”), maar bij het drukken op de aanhechtingen op de schedel ontspande mijn hele bovenlijf. Eindelijk had ik het idee dat er iets los kwam! Als kers op de taart was mijn arm nog even aan de beurt. Dag ontspanning, sorry Painless… Totaal kapot lag ik twee uur later een beetje bij te komen met Painless in de armen. Een bezorgde blik werd om de hoek gegooid. Of ik het had overleefd? Nee, of Huub het had overleefd!

[heading size=4 style=underline]Effect?[/heading]Ok, wat had deze martelgang teweeg gebracht? Het effect merkte ik al meteen toen ik overeind wilde gaan staan. Mijn hele lijf was wiebelig, alsof ik een heel stuk losser was. Daarnaast had ik het gevoel nu echt op mijn voeten te staan, te aarden, of hoe noem je dat? Bij een paar (balans)oefeningen had ik mijn eerste Eureka-momentje: voor het eerst sinds ik mij kan heugen maakte ik een squat met smalle voetstand! Het volgende Eureka-moment volgde niet veel later toen ik een stukje moest wandelen: ik liep niet meer als een gans en alles voelde in eens heel soepel! En Huub lachte me niet uit. Maar het hoogtepunt… Een stukje hardlopen was geheel pijnvrij in de knie en de onderbenen bleven nu keurig in een lijn in plaats van dat ze helemaal naar buiten zwaaiden! Huub is een ‘wonderdokter’! Met een berg aan oefeningen voor thuis en in de Crossfitbox en een “sterkte met de pijn” mocht ik naar huis. Ik zou maar al te goed weten hoeveel pijn…

[heading size=4 style=underline]The day after[/heading]Een hele colonne aan vrachtwagens over je heen laten rijden is er niets bij! De volgende dag deed ieder spiertje pijn, bewoog ik me voort als een oud wijf, kon ik niet normaal zitten (hoi piriformis) en voerde ik mijn oefeningen uit in slow motion. Dat is een normale reactie en het beurze gevoel kon wel even aanhouden. Dat is meteen de reden waarom ik even gewacht heb met het schrijven van dit artikel. Ik moest de pijn even laten wegebben, het effect laten bezinken en ontdekte nog meer leuke gevolgen van de behandeling. Tijdens een warming up moesten we bijvoorbeeld een bruggetje maken en voor ik het wist stond ik er al in, terwijl ik normaal gesproken met geen mogelijkheid van de grond kwam! Daar schrok ik zo van dat ik meteen op mijn hoofd stuiterde… Tijdens Oly bleef het effect niet onopgemerkt door de trainer en toen ook de yogadocente zei dat ik de afgelopen weken zoveel vorderingen had gemaakt en mijn houding een stuk was verbeterd is voor mij maar eens te meer duidelijk dat mylogenics mij echt heeft geholpen. De knie is nog steeds iets gevoelig, maar een gil naar Huub en een megasnelle telefonische reactie en nieuwe oefeningen zullen mij helpen snel ook van de laatste restjes irritatie af te komen.

[heading size=4 style=underline]Conclusie[/heading]Een mylogenics behandeling is niet voor watjes, het doet gewoon ongelooflijk zeer. Gelukkig is Painless in de buurt voor de mentale support. Voor mij is gebleken dat mylogenics enorm effectief is. Waar een fysiotherapeut/manueel een jaar bezig is geweest om mijn rug los te krijgen en ik iedere week weer op de behandeltafel lag, is na een enkele mylogenics behandeling mijn rug in een jaar tijd niet zo soepel geweest. En geen enkele manueel is het ooit gelukt om mijn bekken dusdanig los te krijgen dat ik nu een squat met smalle voetpositie kan maken. Hiermee wil ik niet zeggen dat de fysiotherapeuten en manuelen hun werk niet goed doen, maar in deze specifieke probleemzones bleek mylogenics voor mij effectiever te zijn omdat de oorzaak wordt aangepakt (niet-functionerende spieren) en niet een probleem (scheefstaand bekken die na een behandeling bij de manueel weer net zo snel in de oude stand wordt terug getrokken omdat de spieren niet functioneren) . Het vóelt nu ook anders. Geactiveerder, meer ‘open’. Ik loop en beweeg anders, meer natuurlijk en dat wat wordt opgemerkt.

Enthousiast geworden na dit verhaal en wil je ook een mylogenics behandeling ondergaan? Ik kan Huub echt aanraden. En je mag hem contacten via zijn nummer 06-50409414 of email Huub@toptrainerhuub.nl.