Persoonlijk

Wake up!

Terwijl de zon net opkomt en de eerste stralen door de boomtakken piepen, met het dauw op het gras en de mist boven de weides sta ik oog in oog met een ree, die me verbaasd gadeslaat. Mijn ideaalplaatje van een rondje hardlopen in de vroege morgen. Donderdag las ik het blog van Rhodé op Stoerevrouwensporten.nl en dat zette me even aan het denken.

[heading size=4 style=underline]Excuses[/heading]Want het is een mooi plaatje he? Ja, in mijn hoofd. Want al heb ik de mogelijkheid om dit plaatje werkelijkheid te laten worden, op de een of andere manier kan ik me er niet toe zetten om dan ook daadwerkelijk vroeg mijn bed uit te komen om dat mooie rondje te gaan hardlopen. De zit flow van Rhodé is mijn lig flow. Een waslijst aan smoesjes rolt zich af in mijn hoofd, terwijl ik me nog even omdraai in mijn warme bedje, nadat ik de wekker heb uitgemept. Welke gek zet zijn wekker om 6 uur om te gaan hardlopen? Dat kan vanmiddag of vanavond ook wel. Want ik viel gisteren veel te laat in slaap, ik heb nu hoofdpijn, ik heb spierpijn van de training van gisteren, ik heb mijn slaap hard nodig, ik kan maar een heel kort rondje lopen omdat ik daarna nog naar mijn werk moet dus moet ik me nog haasten ook, het regent en het is niet mistig, mijn bedje ligt te lekker… You name it, I use it as an excuse.

[heading size=4 style=underline]Think again![/heading]Ik bedenk dus allerlei tegenargumenten. Maar waarom? Want dat resulteert er alleen maar in dat ik mezelf iets heel moois onthoud: een frisse neus in de vroege morgen, dat heerlijke fitte gevoel dat ik de hele dag houd (om over mijn humeur maar niet te spreken), die mooie beelden in mijn hoofd die nu werkelijkheid zijn geworden. En wat te denken van de tijd die het me kost om al die tegens te verzinnen! Klinkt eigenlijk volslagen krankzinnig of niet? Zeker als ik me bedenkt dat de uiteindelijke lijst met voors een heel stuk langer is dan de tegens en de voors ook veel zwaarder wegen dan de tegens.

[heading size=4 style=underline]Break the rut[/heading]Het is een gewoonte die ik moet doorbreken om daadwerkelijk eens vroeg mijn nest uit te komen om mijn droomrondje te lopen. En ik ben een gewoontedier. Doe meestal van alles op een vast moment op de dag. Alsof ik me mentaal moet voorbereiden op wat komen gaat, dan ga ik nadenken. En dan bedenk ik allerlei tegenargumenten, hoe klein en stom die ook zijn. Want ik weet dondersgoed dat mijn vaste ritme doorbreken me juist extra energie kan opleveren. Dat geldt niet alleen voor dat rondje hardlopen in de vroege morgen, maar voor veel meer aspecten in mijn leven. Ik moet het gewoon DOEN. En iets gaat me daarbij helpen. Beter gezegd: iemand.

Het boek Helweek viel ook donderdag op mijn mat. Is dat karma? Wordt vervolgd…

Foto header: Earthshots.org

2 reacties

  • Erlinde

    ‘S Ochtends lopen is heerlijk, maar dan wel in het weekend en niet om half 6 ’s ochtends voor het werk. Het is me 1 keer gelukt en toen voelde het als slaapwandelen (rennen). Ik heb me er maar bij neergelegd:ik ben geen ochtendloper. Maar ben benieuwd hoe jij het gaat doen;)

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!