DE nieuwe uitdaging!

Wat heb ik nou donderdag toch gedaan daar in Dodewaard? Ik heb een nieuwe uitdaging gevonden en daarvoor moest ik even wat halen… Spikes!!! Tadaaaaaaaaaaaa!!
Meet my Asics Rocketgirls! Ik roep namelijk al enige tijd dat ik eens wil gaan sprinten. Ik heb namelijk het idee dat met mijn fysiek en snelle spieropbouw ik op korte afstanden best wat moet kunnen. Met de voorbereidingen voor de marathon was dit niet echt te combineren, maar nu deze achter de rug is, heb ik op de korte termijn een nieuwe uitdaging nodig.
Afgelopen vrijdag ben ik met Snellerijk naar Wageningen afgereisd om te kijken naar de Track Meeting waar verschillende afstanden werden gelopen en waar o.a. bloggers Denis, LazyD en Koos en LGAS’ers Peter en Peter ook aanwezig waren. Niet geheel nuchter heb ik dit gadegeslagen en man wat een kick moet het geven om zo hard over die baan heen te racen! Dus… dat wil ik ook… Maar dan wel nuchter.

Vandaag dus naar de atletiekbaan Maarschalkerweerd. Volgens de ene Peter, die zaterdags bij mij in de loopgroep bij LGAS loopt en vrijdag in Wageningen zijn pr op de 200 meter verbeterde, kon ik daar vrij trainen op zondag. Dus spullen in de tas en op naar Utrecht. Van Peter en Hardloper/trainer nog wat leuke en nuttige tips meegekregen.
Na een kwartiertje inlopen in de omgeving van en op de lege baan en het rek- en strekwerk de spikes aangetrokken. Na eerst een paar rustige rondjes op het tartan vervolgens wat loopscholing gedaan. Wat een verschil met de gewone loopschoenen! Het lijkt wel of ik opnieuw moet leren lopen. Dat landen op de voorvoet gaat vrijwel vanzelf. Maar het gevoel is zo anders! Veel meer contact met de ondergrond, minder vering, nauwelijks steun van de schoen, de schoenen zijn veel lichter, maar hebben veel meer grip (ja duuuuuuuuuhh!!!). De eerste pasjes zagen er volgens mij nogal raar uit. Ik blij dat er verder niemand was!
De gewone schoenen weer aan voor het eerste snelle deel van het programma: 5x 100 meter sprint, gevolgd door 100 meter rustig dribbelen en wat uitlopen. Met deze betonblokken aan had ik het idee aan de baan vast te plakken. Bij de afzet weinig grip, waardoor het leek dat ik weg gleed.
Behoorlijk zwetend vervolgens de spikes weer aan gedaan om weer van voren af aan te beginnen met weer 5x 100 meter en 100 meter rust. De eerste 2 versnellingen heel behoudend gelopen, maar ik kon het niet laten om vervolgens het gas volledig open te gooien. Wat een verschil! Ik had het idee over die baan te vliegen in plaats van vast te plakken! Dit liep zo veel makkelijker! De rust van 100 meter was vervolgens wat kort, dus in plaats van 100 meter 300 meter rustig dribbelen. En om het af te leren er nog maar 2x 100 meter vol gas extra aan vast geplakt.
Afsluitend nog een paar rondjes in een lekker duurtempo gelopen. Dit is verslavend!! Maar ik ben benieuwd hoe mijn spieren hier op gaan reageren…
Na afloop met de gewone schoenen weer uitgelopen en vlak voor een enorme plensbui dook ik moe en voldaan de auto in.

En nu? Tja, ik weet niet op welke afstanden ik me wil gaan richten, dus ik denk dat ik alles maar eens uit moet proberen. Daarvoor wil ik de komende maanden mee gaan doen aan diverse trackmeetings. Eerstvolgende instuif van de Run2Day Trackmeeting is op 7 augustus op de Vechtse Banen in Utrecht… Zal ik dat redden?
Maar eerst de beentjes even bij laten komen. Ik voel mijn kuiten en de spiertjes onder de voeten wel!