Klompenpad: Kreelsepad
Aangezien ik deze week lekker bezig was, besloot ik nóg een klompenpad te lopen. Donderdag was het de beurt aan het Kreelsepad van 14 km over de Ginkelse Heide bij Ede.
[heading size=4 style=underline]Parcoursverkenning[/heading]Deze route koos ik niet voor niets en stond al een paar weken op mijn netvlies. Op 15 december neem ik deel aan mijn volgende orienteering run en die vind plaats zo op en rond de Ginkelse Heide. Ideale manier om de omgeving te verkennen, maar dan met bewegwijzering. Eén groot nadeel: van de omgeving zag ik geen fluit, want het was ongelooflijk mistig! Dus echt een voordeel zal ik de 15e niet hebben.
[heading size=4 style=underline]Klompenpad: Kreelsepad[/heading]Ik parkeerde de auto tegenover Juffrouw Tok bij de Schaapskooi en besloot eerst richting het oosten te lopen omdat dat deel van de route er op de kaart wat ‘saaier’ uitzag met vooral rechte paden. Het officiële startpunt is iets naar het westen bij Natuurcentrum Veluwe en zou zo ongeveer mijn eindpunt worden. Vanaf de parkeerplaats dus op pad. De eerste kilometers gingen langs velden en over een beetje een saai pad door het bos. Alhoewel… saai? Ik loop nu in een doorbraakgebied, waar in de ijstijd smeltwater door de opgestuwde zandduinen heen brak. Niet veel verder kom ik op een splitsing waar je kunt kiezen voor een verkorte route. Of niet. Tip: doe dat ook niet, want anders mis je echt een mooi deel van de route.
[heading size=4 style=underline]Door het verleden[/heading]Al vrij direct na de splitsing loopt het pad dwars tussen een paar grafheuvels door. Ze stammen uit de (Midden) Bronstijd en zijn van tussen 1800-1100 v. Chr. Er zijn op de Veluwe nog meer dan 600 grafheuvels te vinden. Naast grafheuvels zie je in het landschap ook veel andere cultuurhistorische overblijfselen, zoals wild- of houtwallen, die werden aangelegd om eigendom te markeren en functioneerden als vee- of wildkering. Eigenlijk is het hele gebied één groot museum wat terug gaat tot de ijstijd. De stuwwallen die nog zichtbaar zijn in het landschap, de stuifduinen, de veenplassen en vergeet daardoor ook de hoogteverschillen niet.
[heading size=4 style=underline]Wilde beesten[/heading]Niet veel verder loop ik een wildrooster over en stond ik daar, in the middle of nowhere, in de dichte mist. Waar zijn de beesten? Overal waar ik keek zag ik verse sporen van runderen en zwijnen… O jee… En je ziet niets met die mist… Ik begon wat harder te lopen. Links van me zag ik een donkere vlek met twee uitsteeksels bovenop, en nog eentje… Om my! Runderen! Maar ze leken zich geen bal in mij te interesseren. Of ze hadden nog meer last van de mist dan ik.
Een oase van rust vormde Boerderij- en Theeschenkerij Mossel. Gesloten toen ik langs kwam, maar een gezellig plek als het mooi weer is om de route te onderbreken.
Ik liep door, maar echt ontspannen liep ik niet. Overal sporen van zwijnen en als ik al lichtelijk gestrest raak van runderen, wat moet een zwijn dan wel niet veroorzaken voor paniekaanval! Er was ook geen mens te bekennen. Welke gek gaat er dan ook op 5 december in de kille kou en mist de hei op?
[heading size=4 style=underline]Prachtig uitzicht[/heading]Toen ik weer een wildrooster overging, viel er toch een beetje spanning weg. Ik was ‘veilig’. En ik kwam nu aan de rand van de heide, waar ik had gehoopt prachtige uitzichten te hebben. In de werkelijkheid kon ik niet verder dan 100m zien. Met een beetje geluk… Het oogde grauw, grillig en grijs. Zo ook het uitzichtpunt Valenberg, waar je bij helder weer Radio Kootwijk of vliegveld Terlet kunt zien. Ik kon nu met moeite zeven runderen onderscheiden, die op 50m stonden te grazen. Tot zover het uitzicht. Ik denk dat ik met helder weer nog eens terug moet komen.
[heading size=4 style=underline]Verrassing[/heading]Vanaf hier kwamen er weer lange rechte paden. Maat wel hele fijne paden om op te lopen: zandpaden, platgewalst door militaire voertuigen, want het pad scheidt de Edese Heide met het bosgebied. En die Edese Heide is militair oefenterrein. Waar ik nu geen bal van zag.
Daarom was ik ook heel verbaasd dat ik in eens, zo maar, zonder dat ik er erg in had, op een heel mooi plekje uit kwam. De Plas van Gent is bereikbaar via een vlonderpad waar je in een vogelkijkhuisje over het meertje kunt turen. Niets. Geen vogel te bekennen.
Maar niet veel verder nog zo’n grappig vlonderpaadje rondom de Kreelseplas. Deze plassen zijn overblijfselen uit de ijsstijd, toen smeltwater leem meevoerde dat een stevige basis vormde waardoor het gebied een eigen grondwaterpeil heeft en er veen ontstond, dat vervolgens in de 17e eeuw werd af te graven en deze plassen zich vormden. Dit vruchtbare gebied, ingesloten door zandgronden met heide is nu nog steeds in gebruik als landbouwgrond.
[heading size=4 style=underline]Schapie schapie[/heading]Het laatste deel van de route breekt aan, met een totaal eigen karakter. Aan de ene kant de Edese Heide en aan de andere kant de akkers achter de wildwallen. Een schaapskudde staat me schaapachtig aan te kijken en als ik dichterbij kom is er één schaap dat over de dam komt en parmantig op me af stapt, z’n koppie door het hek steekt en eist om geaaid te worden. In dit geval klopt het spreekwoord ‘als er één schaap over de dam is volgen er meer’ totaal niet. De rest blijft me schaapachtig van een veilige afstand aanstaren.
[heading size=4 style=underline]Op de vlucht[/heading]Ik kom op de Hessenweg uit. Een oude handelsroute tussen Venetië, Antwerpen en Amersfoort, waarna de goederen per boot verder gingen naar Amsterdam. Al vanaf de 15e eeuw is er sprake van Hessenwegen. De aanleg van spoorwegen maakte een einde aan de Hessenwegen. Omdat de goederenwagens breed waren mochten de handelaren geen gebruik maken van de reguliere wegen en moesten ze hun weg door het landschap zelf vinden. Een Hessenweg kon daardoor honderden meters breed zijn.
Iets verderop staat het Belgenmonument. Dit monument is geplaatst ter nagedachtenis van de toestroom aan Belgische vluchtelingen in de WOI en staat op de exacte locatie waar vluchtelingenkamp Vluchtoord Ede gesitueerd was en onderdak bood aan ruim 5000 Belgische vluchtelingen.
[heading size=4 style=underline]Daar word je stil van[/heading]Het einde van het klompenpad is in zicht. Vanaf het Natuurcentrum loop ik via de camping terug naar de auto. Die staat bij de Schaapskooi geparkeerd, waar net de herder zijn kudde schapen binnen haalt en ik even blijf plakken voor een praatje. Blij dat ik eindelijk weer een levende ziel zie na 14 km nagenoeg in m’n uppie door het bos en over de heide gehuppeld te hebben. Iets verderop doemt in de mist het kunstwerk ‘Vensters op het Verleden’ op, ter nagedachtenis aan de militaire acties die in 1944 plaatsvonden op de Ginkelse Heide. Het kunstwerk werd in september rond de Airborne herdenking van 75 jaar Operatie Market Garden onthuld. Het praatje met de herder was een welkome afwisseling, maar van dit kunstwerk word ik vanzelf weer stil.
[heading size=4 style=underline]Horeca[/heading]Bij het start-/eindpunt heb je verschillende horecagelegenheden. Het Natuurcentrum zelf is een Rustpunt, Juffrouw Tok (kiprestaurant) en Gonzalez (BBQ-restaurant). Onderweg kom je dwars over het erf van de idyllische Boerderij- en Theeschenkerij Mossel. In de wintermaanden is deze horeca alleen in het weekend geopend.
[heading size=4 style=underline]Combineren[/heading]Het Kreelsepad is te combineren met drie andere klompenpaden via de verbindingspaden op de route:
Doesburgermolenpad – 8,8 km
Eeskooterpad – 14,7 km
Molenbeeksepad – 16,3 km
