Mon cherry

Het is volop kersentijd! Ik vind kersen heerlijk. Dus waarom zou ik mijn lange langzame duurloop niet combineren met een tochtje langs de kersenboeren? Tussen Odijk en Wijk bij Duurstede meandert de Kromme Rijn, waar op de stroomruggen fruitteelt de boventoon voert. Een kersenpitstop kon dan ook niet uitblijven.

[heading size=4 style=underline]Dat breekt zo lekker de week![/heading]De woensdagse lange langzame duurloop. “Dat breekt zo lekker de week.” Omdat ik na het werk vanuit Utrecht kwam, besloot ik de auto in Odijk te zetten. Place of all places misschien, maar in dit dorpje ligt mijn jeugd. Hier ben ik opgegroeid. Als ik in de buurt ben rij ik altijd even door Odijk. Noem het jeugdsentiment. Ik zie mezelf weer over de stoep lopen, in het parkje spelen, rij langs de tandarts, de plek waar mijn basisschool stond (waar nu appartementen uit de grond worden gestampt) en parkeer de auto op wat vroeger de voetbalvelden waren. Nu een mooie nieuwbouwwijk en de start van mijn training. Vanaf dit punt kom ik namelijk op een wandelpad langs de Kromme Rijn. Een klein riviertje, die van de Nederrijn in Wijk bij Duurstede tot in de binnenstad van Utrecht stroomt en daar eindigt in de grachten. Dit nu kleine riviertje was, vanaf de Middeleeuwen, een belangrijke ader tussen Wijk bij Duurstede en Utrecht. Marktwaar werd met trekschuiten naar de grote stad gebracht. Het is een rijke omgeving. Zuidelijk van de Kromme Rijn tref je vooral fruitteelt en akkerbouw en wat noorderlijker van de Kromme Rijn tref je veel buitenhuizen en kasteeltjes van welgestelde en invloedrijke families.
Langs de Kromme Rijn staan regelmatig informatieborden met leuke wetenswaardigheden over het kleine riviertje en de invloed die dit water had op de maatschappij en het landschap. Door herinrichting van het landschap krijgt de natuur op en langs de oevers alle vrijheid. Hierdoor is een grote variatie in vegetatie en dieren. Ik zie vlindertjes die ik nog niet eerder gezien had. Loeigrote libelles fladderen een stukje met me mee. De ringslang loop ik mis, maar die schijnt hier ook te zitten.

[heading size=4 style=underline]Cherry Inn[/heading]Toen de Kromme Rijn nog een vrij stromende rivier was, trad deze regelmatig buiten de oevers. Zo ontstonden stroomruggen en kwelgronden. De stroomruggen zijn door het afgezette sediment erg vruchtbaar en ideaal voor de fruitteelt. Kersen. Onder andere. Want daarom loop ik hier. Het is richting wijk bij Duurstede soms een beetje zoeken naar de route. Ik wil pal langs de Kromme Rijn lopen, maar zo nu en dan moet ik een andere weg kiezen en dwaal ik een stukje af van het riviertje. Om vervolgens een weiland te doorkruisen, die me met een smal paadje terug brengt naar de stroom. Het is genieten met een hoofdletter G! Ik sta (veel te vaak) stil om foto’s te maken. Ik begin ook een beetje trek te krijgen. Gelukkig ben ik net Cothen voorbij en ik weet dat hier een hele grote kersenboomgaard is. Daar houd ik een kersenpitstop bij de Cherry Inn. Een grote boomgaard met 54 soorten kersen een naastgelegen landwinkel. Met mijn zak kersen plemp ik neer tussen de bomen om pitten te tuffen.

[heading size=4 style=underline]Weg zoeken[/heading]Zak leeg en de buik weer wat vol vervolg ik mijn weg. Ik loop langs de provinciale weg verder naar Wijk bij Duurstede om daar links af te slaan en een ronde om Cothen te lopen. Tussen de akkers vol met fruitteelt zoek ik letterlijk mijn weg. Na ja, ik ken de weg hier niet, maar er loopt maar één weg. Ik hou de kerktoren en molen van Cothen in de gaten. Daarna kom ik weer op mijn ‘oude’ route uit en loop ik zoveel mogelijk langs de Kromme Rijn weer terug naar Odijk. Door de weides en onder een pieplaag bruggetje. Nu het ruim na etenstijd is, kom ik ook andere lopers tegen. Een mooie route van 25,5 kilometer met allerlei verschillende ondergronden, barstensvol mooie uitzichten en nog meer vliegjes.