Training

Nattigheid…

Met al die bergen om me heen wil ik ook wel eens een keer een stuk ‘vlak’ lopen. Voor zover je hier van vlak kunt spreken. Maar South Lake Tahoe ligt in een dal en daar is het dus redelijk plat. Plus er ligt hier om te hoek een mooie trail door de meadows met nog cultuurhistorische waarde ook!

[heading size=4 style=underline]Return to nature[/heading]Het doet me bijna denken aan de klompenpaden in Nederland. Je krijgt er net zulke natte voeten van. Alleen ga je in Nederland vaak niet door het moeras en over een strand in één en dezelfde route. Vanaf ons hotel loop je zo tussen de casino’s door richting het startpunt. Ook hier weer een informatiebord over het gebied waar je door heen loopt. Van de Wahoe indianen, die het gebied als zomer verblijf gebruikten, via de pony-express tot een vliegveld voor de rijke lui die hier kwamen gokken. 12122842_10207970558848966_4872477612726985980_nBijna was dit gebied er niet meer geweest, omdat de grote gokhuizen hier dit braakliggende terrein (lees: natuur) wilden opkopen om nieuwe casino’s te bouwen. Gelukkig is dat van de baan en kun je hier dus nog fantastisch rondlopen. Door het herstellen van de oorspronkelijke natuur waan je je weer even in het verleden.
12096406_10207970557328928_2727357178730554815_n
[heading size=4 style=underline]Safe play[/heading]Als je voor de gebaande paden kiest, volg je een verhard pad dat door het gebied meandert met regelmatig informatieborden met leuke weetjes, historische feiten en tips. Maar wij duiken de onverharde paden op. Langs plekken met grote zwerfkeien, die hier gedurende de ijstijd door het ijs zijn achtergelaten en geërodeerd. Zo slingeren we door het natuurgebied, dat in grootte eigenlijk super klein is en ingesloten ligt tussen Lake Tahoe links, de doorgaande weg rechts en bebouwing ten noorden en zuiden. Verdwalen is dus onmogelijk. Een verkeerd pad daarentegen kiezen wel…
12096604_10207970555688887_2582938568814338086_n
[heading size=4 style=underline]Wrong bet[/heading]Dat eerste gebeurt als we het strand op komen en eigenlijk iets te ver noordelijk zitten en daardoor niet via het strand weer naar ons hotel kunnen lopen. Eerst die heuvel dus weer op, waar we net afkwamen met het idee dat we juist blij waren dat we die maar één keer in de route hadden… Not! Vervolgens een stukje zuidelijker weer het strand op. Bizar! Hier groeien geen palmbomen maar pijnbomen op het strand!
12074544_10207970554808865_9191711523206768655_nMet dennenappels bijna zo groot als mijn hoofd! Het strand bestaat uit heel fijn grind, wat echt super vervelend zit in je schoenen. Omdat hier geen eb of vloed is, is het strand ongelooflijk mul en is er nauwelijks een stukje verhard. Dat levert dus de eerste natte voet op terwijl we langs de waterlijn lopen en de golfjes het beloopbare deel nog smaller maken. Ook hier stopt de route plotseling, doordat het strand met een hek is afgesloten. Het hek volgend komen we weer bij de meadows uit met leuke, kleine trailpaadjes en PLONS… moerasgronden… Dit keer geen helder water als dat van het meer zelf, maar zwarte bagger. Via graspollen proberen we de weg terug zo droog mogelijk af te leggen. Ander paadje dan maar, totdat ik ook daar iets tussen het hoge gras zie glinsteren en vol op de rem trap en vriendlief vervolgens bijna op mijn rug zit.
12088095_10207970551608785_6921121729185824753_nWe zitten vast in het moeras en moeten weer een stukje terug. Eindelijk vinden we een droog pad, dat uitkomt bij het verharde weggetje door de meadows heen. Die leidt ons via de infoborden terug naar het punt waar we het gebied zijn ingegaan. Zo komen we 12 kilometer later en met zwarte voeten weer bij het hotel aan. Blij dat er een wasmachine is. En wat zal het hotel blij zijn geweest met ons…

 

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!