Sports diary #19 2019 • Run Andrea Run

Het raceseizoen is nu echt van start gegaan, met deze maand races in drie landen. Allereerst Spartan Race South East in de UK om het weekend erna naar Oostenrijk af te reizen.

Zondag
Racedag 2! Potferdikke… Ik was echt een beetje teleurgesteld na de 4e plek op de Super van gisteren. Zou het me vandaag wel lukken podium te lopen op de Sprint? Hope so! Alleen zou ik pas tijdens de race aanvoelen wat mijn lijf wel of niet accepteert… De start ging soepeler dan gisteren en ik kon het tempo goed vasthouden.

Ook deze race gingen de obstakels weer perfect en miste ik again de Spear Throw. Maar met een serieuze voorsprong stond ik na de finish op een stabiele 3e plek! Happy!

Een klein beetje revenge voor de race van zaterdag en na een heerlijke cheatpizza was het tijd om naar huis te rijden. Ook deze rit ging weer voorspoedig en ik lag lekker op tijd in bed.

Maandag
Serious business. Als je aan iets nieuws begint kun je je maar beter goed voorbereiden. Dat deed ik dus vandaag. Want…

Dinsdag
… Vandaag was wel een heel bijzonder dag. Ik liep namelijk een 24-uurs dienst mee met Kelly bij de brandweer Haaglanden. De dienst begon ’s ochtends om 7.30 uur, maar het is een uitzonderlijk rustige dag: geen melding te bekennen! Niet dat we niets doen. Er wordt geoefend met de dompelaar in een kanaaltje om de hoek en ’s middags gaan we sporten wat voor Kelly en mij inhoudt dat we een rondje hardlopen. In de middag helpen we met het koken en ’s avonds staat de tv op voetbal.

Tegelijk met het eerst doelpunt krijgen we de eerste melding van de dag: iemand moet de woning uit gehaald worden met de hoogwerker. Ik kan ter plekke de ambulancebroeders helpen hun materialen mee terug naar beneden te brengen en ze op goed geluk per toeval nog op de juiste plek terug te zetten ook.
In de nacht volgen nog drie meldingen, waarbij het licht in de kamer direct aanspringt en het alarm er nog net niet voor zorgt dat ik dwars door het plafond schiet. Wakker ben ik! Ook deze nacht iets uitzonderlijks: een grote brand die ontstaan is in een bakkerij en over is geslagen naar een bovengelegen woning. Ook al kan ik weinig doen, ik vind het rete-interessant. Als de brand onder controle is krijg ik de mogelijkheid om met de bevelvoerder het pand te betreden en zie ik waar de brand is ontstaan en hoe het is overgeslagen naar de woning. Het betreft alleen materiële schade, maar het maakt wel duidelijk hoe vernietigend vuur is!

Woensdag
Het is een kort nachtje zo en de wekker gaat weer om 6.45 uur. Een half uurtje later zijn Kelly en ik op weg naar huis en spreken we de nacht na. Ik ben supergoed begeleid door de bevelhebber en de andere brandweermannen. Zodra ze de tijd hadden legden ze me uit wat ze deden en kon ik hier en daar kleine hand-en-spandiensten verlenen. Het heeft met serieus aan het denken gezet, wat een mooi werk!
Thuis duik ik nog even in bed om bij te slapen. Even geen training vandaag, maar wel ’s middags de spullen inpakken voor het komend weekend!

Donderdag
Toch gek, mijn één na laatste dagje op kantoor bij Anita. Ik kan eigenlijk niets meer doen en voel me een beetje ontheemd. Maar geen tijd om te lang bij dat gevoel stil te staan. Thuis worden de laatste dingen gepakt en zit ik ’s avonds met mijn moeder film te kijken in het Cultuurhuis. Veel te laat lig ik in bed. De wekker gaat weer om 3.30 uur.

Vrijdag
Poe wat een week met rare nachten zo zeg! De één nog korter dan de ander! Niet de perfecte voorbereiding voor een race maar het is niet anders. Hup er uit en op weg naar Schiphol. Ik kom er lekker op tijd aan, heb binnen no time mijn koffer ingecheckt en ben nog sneller door de douane heen. Van de vlucht krijg ik weinig mee. Ik doe mijn ogen dicht en ben weg!

Een mooie rit met een huurauto brengt me met een tussenstop voor een ontbijtbrunchlunch van rösti naar Sankt Pölten, waar ik eerst een bezoek breng aan het Spartan festivalterrein. De voorbereidingen zijn nog in volle gang, zeg hier en daar gedag en blijf nog even hangen om de registratie te regelen. Ik verken het terrein een beetje en sta oog in oog met de Ape hanger, een nieuw obstakel wat ik in 2017 tijdens het Spartan WK al eens heb mogen proberen.

Lekker op tijd check ik in in het hotel, doe om de hoek wat boodschappen, pak een restaurantje mee en breng de rest van de avond chillend door op de hotelkamer. De leven.

Zaterdag
Raceday! De tweede race in de Spartan DACH-serie is de Super van St. Pölten. Gisteravond werd ook al de Night Sprint gelopen, maar die heb ik aan me voorbij laten gaan. Om 9.45 uur sta ik aan de start van deze Super. Geen idee wat ik kan verwachten. Het is een nieuwe locatie, een nieuwe race en we zijn weer met een startvak vol Age Group dames. De sfeer is wel helemaal top! Nog even worden er knuffels en succesjes uitgewisseld en dan gaan we op weg. Het is een snelle race van nog geen 14 kilometer en nog geen 100 hoogtemeters met 60 burpees en natte voeten vanaf de start. Onder een stralend zonnetje beland ik voor de 2e keer in een week tijd op het podium! Hoe dan!!?