Sportsdiary #49 2018

De laatste trip van het jaar en niet de minste. Op naar Florida! Samen met Sofie liep ik de laatste Spartan Race van dit jaar, de Beast in Central Florida. Dan plak je er toch meteen een vakantietje aan vast?

Zondag
Druk, druk, druk. Omdat ik komende week een weekje vakantie heb en er nog van alles moet gebeuren, had ik het vandaag behoorlijk druk met werk, inpakken, een laatste was draaien… Soms is een weekend echt te kort!

Maandag en dinsdag
Nog twee daagjes werken. Alle laatste voorbereidingen zijn getroffen en Sofie en ik zijn klaar voor Florida!

Woensdag
Ik werd ’s ochtends door pa naar Schiphol gebracht en niet veel later kwam Sofie ook aan. Inchecken, onze tijd nog even doorkomen en toen konden we de eerstkomende uren op onze kont zitten.
Maar met een berg aan films kwamen we de tijd goed door. Iets vertraging bij de overstap, autootje ophalen in Tampa en nog een uurtje rijden naar onze airbnb in Lakeland. Toen we rond 23 uur naar bed konden was het voor ons gevoel al 5 uur ’s ochtends! Al voelde dat helemaal niet zo. De vakantie is begonnen!

Donderdag
Wat. Een. Huis! We hebben een huisje in het historic district in Lakeland, voorzien van alle luxe die we maar wensen. Een uitgebreide keuken, met een vriezer waar je helemaal in kan en een koelkast met twee deuren, allebei een eigen slaapkamer met megabed, 4 televisies, Alexa, een grote veranda, washuisje en een eigen oprit. Ik kan me hier wel vermaken!
Vandaag reden we naar Orlando om een paar outlet shoppingcenters te bezoeken. We hadden allebei een waslijstje en met twee spijkerbroeken, tickets voor Disney World, gelletjes, repen, bier, gekke snoepjes, shirtjes en nieuwe schoenen voor Sofie was deze dag erg geslaagd. Maar de dag was nog niet ten einde. Het is heel gek om bij 25 graden palmbomen met kerstversieringen te zien. En niet zo’n beetje versiering ook! Dus startten we met onze Kersttour door Lakeland, die overigens op mijn instagram onder highlights (Florida) te zien is.

Vrijdag
Allereerst reden we via de lakes in Lakeland (er zijn er meerdere in dit stadje en het is een oase van rust!) naar Mulberry waar zaterdag de Spartan Race is. Zo weten we waar we heen moeten. Maar goed dat we dat vandaag testten, want het adres op  de site was toch nog wel 10 kilometer verwijderd van de uiteindelijke locatie!
We reden door naar Tampa voor een pizzalunch bij een waanzinnige pizzeria. Aan de buitenkant zie je het er niet vanaf, maar ik geloof dat deze pizza in mijn beste top 5 staat en als ze dan ook nog eens bijzonder bier op de fles hebben waar ik alleen maar van kan dromen, ben ik een happy girl!
We reden, na een ijsje om de gaatjes te vullen, voor de spits weer terug naar Lakeland om nog een tijdje relaxt te kunnen chillen. Gaat er plots een lampje op het dashboard branden! Engine mailfunction! WTF! Gelukkig waren we al bij de supermarkt en dichtbij huis. Onze Aribnb host hielp ons uit de brand door even te chechen en met de verhuurder te bellen. Maar de auto moest toch echt omgeruild worden… Het shitte, dat ging vandaag niet meer en morgen moesten we al vroeg naar de race venue. Maar ook hier schoot onze host te hulp: we kregen morgen een lift! TE LIEF!

Zaterdag
Al vroeg op, want Karen stond om 6 uur al voor de deur om ons naar Mulberry te rijden. Het was nog donker toen we op de racevenue aankwamen, maar het was al goed druk. Vandaag zou alleen de Beast gelopen worden en daar kwamen al 6.000 mensen op af. Binnen no time hadden we ons startnummer en konden we ons rustig klaarmaken voor de race.
Een verslag gaat nog volgen, maar kortgezegd: dit was by far niet mijn parcours! Ruim 20 km aan alleen maar grasland! Ik heb kennis gemaakt met alle gaten en bulten in het parcours, verzwikte twee keer mijn enkel, heb nog een bezoek gebracht aan een dixie vanwege buikkrampen, kwam tot de ontdekking dat je ook in december hooikoorts kunt hebben, lazerde uit de monkeybars nadat ik bijna kopje onder was gegaan in een kniehoge sloot en mijn handen niet droog kreeg, werd finaal verblind door de laagstaande zon en moest daardoor wandelen omdat ik iedere graspol over het hoofd zag. Dat ik de finish heb gehaald mag een wonder heten en stiekem ben ik nu wel blij dat het race seizoen er op zit. Met 7 Trifecta’s op zak!
De middag brachten we relaxend in de tuin door. Die auto komt morgen aan de beurt, want de weersvoorspellingen zijn bijzonder slecht en met al dat gestuntel van mij zie ik mezelf niet nog een Sprint doen.

Totaal loop kilometers deze week: 22 km
Jaartotaal loopkilometers 2018: 966 km