Sportweek 47 2015 • Run Andrea Run

Het is maar goed dat het rustmaand is. Er komt werkelijk waar niets terecht van alle plannen die ik had. Ik ben moe, lusteloos en als ik zelfs geen zin heb ik de Gladiatorrun is het tijd om echt even naar mijn lijf (en hoofd) te luisteren. Niets moet en alles mag toch, deze maand? Bij deze.

Zondag
Van al mijn sportieve en goede opruim- en beweegplannen komt vandaag helemaal niets. In plaats daarvan lig ik onder de dekens en op de bank met giga hoofdpijn. Tis weer zover… de vraag is alleen: hoe lang gaat het dit keer duren? Ik besluit mezelf op deze lazy Sunday maar te verwennen met een overheerlijk ontbijtje.

Maandag
Gatver nog steeds plat met hoofdpijn. ’s Avonds probeer ik met een beetje lichaamsbeweging de stijfheid uit lijf en leden en de hoofdpijn te onderdrukken met een beetje boulderen. Wat meer lijkt op slap ouwehoeren met vrienden.

Dinsdag
En plat…

Woensdag
Ietsje meer energie en iets minder hoofdpijn. Tussen de buien door trek ik er met een rugzakje op uit voor een mooie duurloop door het bijna kale bos. Eindelijk tik ik mijn 1000e kilometer (!) voor dit jaar aan… Vorig jaar zat ik rond deze tijd al over het dubbele heen… Ik kom bijna niemand tegen. De hoofdpijn is tijdelijk even iets minder.

Donderdag
Laat de winter maar komen, de winterbanden zitten onder de auto! Het is vandaag ongelooflijk kakweer. Dus wat een mazzel dat het ’s avonds droog is! De survivalgroep heeft een workshop boogschieten en hout hakken. Vooral van het boogschieten kan ik geen genoeg krijgen. Omdat rechts eigenlijk vrij makkelijk gaat met nauwelijks een gemist schot, lijkt het me vooral grappig om eens met links te schieten… Leuke uitdaging en dat gaat niet eens onverdienstelijk! Mijn talent ligt in ieder geval niet in het houthakken, al kan ik me met mijn missende techniek wel helemaal uitleven op mijn stammetje.

Vrijdag
Voor dat avondje spielerei word ik gestraft met verse hoofdpijn bij het opstaan… Die rustperiode doet rare dingen met je lichaam… Crossfit wordt vandaag dus maar even over geslagen. Gelukkig weer een leuke postuil die weer een unieke medaille aflevert.
En ’s avonds vind ik de geest om toch nog even de boulders in te klauteren. De nieuwe routes van de #versevrijdag oefenen een onweerstaanbare aantrekkingskracht op me uit.

Zaterdag
Het kakweer zet lekker voort. Geen zin in een nat pak en ik wil eigenlijk na twee maanden eindelijk weer eens de Oly-trainingen (Olympisch gewichtheffen) oppakken. Coach checkt vooraf even de arm en met de nodige instructies kan ik de training goed meekomen. Sterker nog… ik heb er geen last van zolang ik maar een barbell in mijn handen heb! Ondertussen is mijn hele voortuin leeg getrokken en heb ik een prive OCR-parcours.
De rest van de dag zit ik in twijfel ik. Zondag is de Gladiatorrun waar ik me in heb geschreven voor de 24 kilometer. Maar mijn gevoel is het er niet mee eens. Niet alleen mijn gevoel, maar ook mijn lijf heeft weinig trek in temperaturen rond het vriespunt, enorm vroeg opstaan en een fikse reistijd. Tel daarbij op dat ik ook totaal geen zin heb! Teken aan de wand?