Sportweek 51 2017
Een mooi avontuur is weer ten einde gekomen. Het laatste avontuur van 2017. Ik kan nu al niet wachten op wat 2018 gaat brengen aan awesomeness!
Zondag
Dat was een kort nachtje! Een wekker die om 3 uur gaat is niet grappig… En dan de grote vraag: wel of niet van start gaan op de Sprint? Mijn kleding was niet geheel droog en door de zware regenval van de dag ervoor was het parcours nog gladder dan glad. Tel daarbij op dat mijn voeten gladheid echt niet tof vinden, dus ik kon eigenlijk maar één besluit nemen: niet van start gaan op de Sprint en nog een shift vrijwilligen. Hoe jammer dat ook was. Maar daarom kon ik wel om 5 uur ’s ochtends op mijn buik op de ijzige grond gaan liggen om (again) het noorderlicht te kunnen vastleggen. DIT IS GEWELDIG!!
De shift stond ik op mijn verzoek binnen (mede door natte gear) en ik deelde de shirts uit aan de finish. De tijd vloog voorbij en toen zo rond 12.00 uur iedereen binnen was en de bussen hun terugreis begonnen, stond ik met Alrike in de rij voor de terugweg. Dit keer wél met licht! Alles wit, een roze lichtwaas over het landschap, dit is echt te mooi. Ik ben van IJsland gaan houden!
De middag brachten we met Spartanmaatje Jeroen door in Reykjavik en ondanks het slaaptekort lukte het niet om vroeg onder de wol te duiken.
Maandag
Ons dagje vrij! Uitslapen was er niet bij, er moest immers nog even geshopt worden alvorens we naar de Blue Lagoon gingen. Een wellness voor toeristen die te veel geld hebben zeg maar. Maar het silicium in het water heeft een heilzame werking en het was ronduit heerlijk om er rond te poedelen tussen de lavarotsen, met een maskertje op het gezicht en een drankje in de hand. Selfies konden uiteraard niet uitblijven, al waren wij nog beschaafd en waagden we ons niet aan complete fotoshoots.
’s Avonds moesten de laatste spullen nog ingepakt worden voordat we naar bed gingen. Alleen hadden Alrike en ik veel te veel lol, wat ons een nachtrust van welgeteld 2 uur opleverde! HELP!
Dinsdag
Gaan ze wel of niet? Dat was de grote vraag van vandaag! Icelandair staakte de afgelopen dagen en ik zat met samengeknepen billetjes in de bus op weg naar het vliegtuig. We hadden mazzel! Een vertraging van 2 uur, maar we konden vliegen! Helaas door de vertraging veel te laat de lucht in om nog noorderlicht te kunnen zien.
Uiteindelijk kwam in rond een uurtje of 17 thuis aan, snel boodschappen doen, koken en op naar de training die ik vanavond gaf! Het vliegtuig had niet veel meer vertraging moeten hebben.
Woensdag
Normaal mijn vrije dag, maar vanwege mijn IJsland avontuur had ik deze dag geruild en zat ik op kantoor, waar we tussen de middag genoten van een lekkere kerstlunch. Vandaag geen tijd voor training, want na werk reed ik door naar mijn ouders om bij te kletsen, waarna ik ’s avonds nog wat achterstallig werk kon wegwerken.
Enne na drie maanden wachten heb ik EIN-DE-LIJK mijn Spartan EK medaille ontvangen!
Donderdag
Onverwachts de laatste werkdag van dit jaar…
Vrijdag
Vanochtend stond er een bezoek aan de tandarts op de planning. Vandeweek kreeg ik het voor elkaar om een stukje van mijn voortand af te breken, tijdens het kauwen op een snoepje… Gelukkig had de tandarts nog een plekje vrij, maar dat betekende dat ik vandaag toch een dagje vrijaf nam.
’s Middags stond een bezoek aan Huub in de agenda en met dat gesteggel met mijn enkels de laatste week en kleine pijntjes was dat ook noodzakelijk. Dat P-DTR is echt te bizar en het is niet uit te leggen. Maar smaak en organen hebben enorm veel invloed op je spierfuncties en disfuncties in je lichaam. Huub had het er maar druk mee. Morgen testen hoe het lopen gaat…
Zaterdag
Dat voelde in de core een stuk beter vandaag, maar de benen waren off. De reden? Misschien omdat ik gister al had gelopen? Of toch een reactie op de reset van gisteren? Geen idee.
Na de duurloop hadden we gezellig in de kantine een Kerstbrunch. De rest van de dag was ik druk met klusjes, maar ’s avonds chillde ik hem even keihard in de Compry Recovery!
Totaal loop kilometers deze week: 23 km
Jaartotaal loopkilometers 2017: 1.024 km
