Training

Trailrunweek #6

Zaterdag had ik er nog een hard hoofd in. Het was grijs en grauw en dat terwijl in dit dal een bijna middellands zeeklimaat heerst, met 300 zonnige dagen. Nou, dat heb ik geweten! Het is hier hoogzomer! Het is heerlijk weer, maar wel een beetje erg warm om volle bak te trailen. vandaag dus een beetje een aangepast programma voor mij.

[heading size=4 style=underline]Pleurespollen[/heading]Terwijl de groep vandaag de Tour les Tétes ging lopen, besloot ik zelf even de benen los te lopen. Ik was trouwens niet de enige die koos voor een rustig dagje na de 23 kilometer van gisteren. Maar loslopen in de bergen is ook een uitdaging! Er is he-le-maal niets, maar dan ook NIETS vlak! Dit rondje was meteen een mooie gelegenheid om een paar schoenen te testen en de stokken, die ik vrijdag nodig zou hebben. Nog een reden om het rustig aan te doen: ik verga van de hooikoorts. Ik zit iedere dag onder de uitslag op armen en benen, ik nies me een ongeluk, snot blijft maar stromen. Maar dat valt allemaal nog wel mee. Bij het klimwerk blijft mijn hartslag keurig in zone 2, maar de ademhaling is om te janken! Alsof een hand om mijn strot geklemd zit, ik krijg gew0on geen zuurstof binnen! Het is jaren geleden dat ik hier zo’n last van had, maar de longen piepen, horten en stoten. Ik kom als laatste boven op de berg aan en hijg alsof ik 0,0 conditie heb! Ik baal er ongelooflijk van, want dit was niet wat ik voor ogen had. Ik dacht als een dartel trailrunnertje door de bergen te stuiteren. Nou, niet dus. Er af wel. Daar ben ik goed in heb ik gemerkt. Dan rag ik volle bak naar beneden, met dank aan de zwaartekracht. Maar na een week van slecht weer en er niet gemaaid kon worden, schiet met deze temperaturen het gras keihard de grond uit en schiet alle pollen af. De skipistes staan vol in bloei met gras en de mooiste kleuren bloemetjes. En nu het droog is kan er dus wél gemaaid worden in het dal… En daar ben ik dus niet zo blij mee.
IMG_20160623_095101
[heading size=4 style=underline]Testrun[/heading]O ja, vandaag. Even loslopen dus. Vlak lopen is onmogelijk en de eerste paar stappen voelden mijn benen aan als lood! Denk toch wel de goede keuze dat ik niet met de groep ben meegegaan voor een tocht van bijna 20 kilometer! Maar een kilometer verder was de boel al weer een beetje losser en liep ik eigenlijk best lekker. Via een paadje schoot ik naar beneden, langs het chalet, kwam in het dorpje uit en liep richting de skipiste. daar kon ik op het pad omhoog mooi de stokken testen. Test gelukt! Nog een stukje verder omhoog klauteren was ik weer terug bij het chalet. Lekker relaxt de rest van de ochtend in het zonnetje genoten en een poging gedaan om eens wat op papier te klodderen! Jawel, ik ben aan het tekenen geslagen. Maarrrr… ik moest er mee stoppen.
IMG_20160623_100602
[heading size=4 style=underline]Raftuuuuhh![/heading]Om klokslag 13 uur stond iedereen namelijk klaar voor een alternatief onderdeel van deze week. Door het warme weer leek het Jan een goed idee om te gaan raften. Bijna iedereen ging mee naar Briancon, waar we bij Eaurigine met 3 rafts aan de gang zouden gaan. Allereerst kregen we het zwaar te verduren. Een wetsuit, longsleeve met col, regenjas, schoentjes, zwemvest en helm… met dit weer!

Als een groep pinguins waggelden we naar de busjes om naar ons startpunt te gaan. We kregen een briefing, de groepjes werden gevormd en we gooiden de rafts de plomp in en sprongen er zelf in. Ik zat in de 3e boot die te water ging en al direct hadden we een denderend communicatieprobleem, want niet iedereen kon onze gids verstaan. Dat leidde direct tot een onbestuurbare raft, die tegen de rechteroever aanbeukte, waarbij ik een afgebroken tak nogal hard in de heup kreeg. KAK! Blij dat ik een wetsuit aan had, maar ik voelde hem wel! Gids besloot het stemvolume wat omhoog te gooien en we gingen nu iets gestructueerder op weg. Ljeft fowwwaaaard! Raaait baaakwwaaaard! Het water was vrij rustig en wij hoefden niet te peddelen. Mmmm… dit was best een beetje saai… Maar al snel kwamen we door een wat leuker stuk, waarbij we toch weer vol aan de bak moesten, ons groepsproces nog even op de proef werd gesteld en de linkerkant van de boot onder de takken verdween. Een paar keer hielden we onderweg een stop en kregen we uitleg over hoe we in het water moesten liggen als we overboord sloegen of hielden een drinkpauze. Ook al waren we dik ingepakt, door de frisse duik was het niet eens te warm.

[heading size=4 style=underline]Hihhaaaaaaa!!!![/heading]Bij de laatste stop konden we nog via een wals de rivier over traverseren, voordat we aan onze laatste etappe begonnen. Een leuke stroomversnelling door een dorpje, onder brugjes door met hangbakken vol geraniums, watergevechten met de andere rafts en ramspeed een vastzittende raft proberen los te beuken. Totdat we onder bordjes doorvoeren: na 150m verboden voor kajakkers. Onze gids een grote grijns op zijn porum (Ai diednot sie ennising!). Ons wachtte het hoogtepunt van deze tocht. Of dieptepunt? Een barrage met een verval van 10 meter, bijna loodrecht naar beneden. We moesten in securitypositie in de raft zitten, terwijl we ons naar beneden stortten. Fantastisch! Jammer genoeg was dit ook meteen het einde van de tocht. Stuiterend van de adrenaline reden we terug naar het chalet. De dag was voorbij gevlogen!
[heading size=4 style=underline]DNA[/heading]We waren net op tijd om snel even op te frissen en ons te verzamelen in de huiskamer van het chalet voor een presentatie van Acacia over voeding en presteren. Niet het al bekende koolhydraten, eiwitten en vetten verhaal, maar veel meer verdieping. Je DNA is namelijk van grote invloed op de werking van je lichaam, waar triljoenen processen per seconde plaats vinden. In je DNA ligt vast of je gevoelig bent voor bijvoorbeeld ziektes. Dat betekent niet dat je die ziekte ook hoeft te krijgen. Maar mogelijk heb je wel extra behoefte aan of een intolerantie tegen bepaalde micronutriënten. Door middel van een DNA test kan dat geanalyseerd worden en kun je je voeding optimaal afstemmen of jouw persoonlijke behoeften. Ok, in een nutshell… Het hele verhaal was veel complexer! Direct na de presentatie konden we hongerig aansluiten aan het diner en vervolgens lag iedereen heel vroeg op bed! Ik moest nog even mijn evening gymnastics doen, zag de mooiste zonsondergang ever (zie header) en probeerde nog even iets nieuws… Tapen tegen hooikoorts. Ik ben die kortademigheid en andere allergische reacties zoooo zat, dat ik dit maar een kans gaf. Let’s see…
IMG_20160623_211909
Rondje loslopen: 4 km/+130D

Meer foto’s zien? Check dan mijn instagram en facebookpagina!
En wat heb ik nog meer hier uitgespookt?
Dag 1 en 2  Sentier des Canaux en Trail de Gyronde
Dag 3 Crete de la Rortie
Dag 4 Tete d’Oreac
Dag 5 Marathon Gyronde

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!