15e Koeberg 15 km
Het is hier eerder regel dan uitzondering, maar de start van loopwedstrijden in Zuid-Afrika is voor menigeen veel te vroeg! Vandaag viel het mee. De start van de 15e Koeberg 15 km was om 7.00 uur in de morgen. Met de wekker op 4.30 uur en een ritje van een klein uur kwam ik rond 6.15 aan. Gelukkig vond de registratie en de nummeruitreiking dit keer plaats op de dag zelf!
Ik wist van te voren niet wat ik van deze loop kon verwachten. Het enige dat ik wist, was dat het plaats vond in het Koeberg Nature Reserve en de start bij de kerncentrale was… Een beetje een rare combinatie dacht ik zo. Ik had dan ook verwacht in een kale saaie omgeving te lopen, maar niets was minder waar!
De rit er naar toe was vreemd. Aan het links rijden moet ik wennen, evenals dat een doorgaande weg waar je 120 mag, plotseling opgebroken is! Eh ja… en welke kant nu op? Gelukkig was ik niet de enige die zo vroeg op weg was en hoefde ik de slinger auto’s maar te volgen, zodat ik als vanzelf bij de kerncentrale aan kwam. De kerncentrale ligt aan zee en wordt omgeven door een natuurreservaat. En we hadden “mazzel”: omdat het zo hard had gewaaid in de nacht (en nu nog), konden we in de verre verte de Tafelberg zien en zelfs de Kaap zien, die toch wel een kilometer of 30-50 verder op lagen!
De auto (lees: VW Golf 1 uit 2008 zonder stuurbekrachtiging, maar met draairaampjes!) werd in een veld geparkeerd en kon ik me melden bij de registratie. Ook weer een aparte ervaring, want na betaling kreeg ik een klein roze kaartje waarop ik mijn naam, leeftijd en club moest vermelden. Vervolgens hiermee een tijdelijke licentie ophalen, die schijnbaar als startnummer fungeerde… jaja.
Op naar het startvak, waar ik achter een vrouw liep met een Nederlands vlaggetje op het shirt. Elisabeth bleek inderdaad Nederlandse te zijn en woont nu 2,5 jaar in Table View, Kaapstad. Zo ook een aantal leden van haar club mogen ontmoeten. Koeberg schijnt een erg mooie loop te zijn. Niets saaie omgeving, zoals ik had gedacht. Het natuurreservaat bestaat uit een soort duingebied met lage begroeiing en hier en daar een heuveltje. Wijdse uitzichten en een mooie blik op de Tafelberg, Robbenisland en de zee. En met een beetje mazzel konden we nog dieren zien, zoals springbokken en zebra’s, die hier vrij rondlopen.
Bij de start ben ben ik redelijk achter aan gaan staan. De planning was om de spieren lekker los te lopen na de halve marathon van zondag. Plus dat voor woensdag een snelle 10 km op het programma staat. In een dik lint van lopers gingen we het reservaat in. Waar ik wel aan moet wennen is dat zowel hardlopers als wandelaars tegelijk en ook dwars door elkaar startten.
Het veld verdunde zich al wat en op wat smallere paden liepen we richting de kerncentrale, die eigenlijk als misplaatst in het landschap staat.
En achter die heuvel aangekomen hadden we een prachtig uitzicht op de Tafelberg. Onderweg natuurlijk ook uitgekeken naar beestjes, maar die heb ik helaas niet gezien. Ook niet zo verwonderlijk als er 1000 man door de duinen aan het hollen is.
Aan deze 15 km kwam naar mijn zin al veel te snel een einde. De laatste 3 km gingen voor de wind. Met een paar vrouwen in zicht gaf dat ook net even dat tikje extra om de laatste 2 km toch nog te versnellen. De laatste bocht door en over een provisorische finish in een tijd van 1.20.30. Ik had mijn Garmin nu wel mee, waardoor ik de nettotijd kon meten. Ook hier bij de finish cola en een medaille… en een kaartje met het nummer 315 (schijnbaar mijn klassering). Nu begreep ik ook het nut van dat gekke kaartje bij de registratie. Die moest dus samen met het finishkaartje in een bak gedeponeerd worden, zodat de organisatie de einduitslagenlijst samen kon stellen! Dan is een championchip toch wel heel wat makkelijker!
