3000m afzien

Waar ben ik aan begonnen? Dat is het eerste wat me vrijdagochtend door mijn hoofd schoot… Voor de avond stond er een wedstrijd op het programma. Bij de Trackmeeting in Utrecht wil ik een pr op de 3000m gaan lopen. En op de een of andere manier zijn wedstrijden op de baan altijd veel zenuwslopender dan de wegwedstrijden. Don’t ask me why… Het zit allemaal tussen mijn oren. Maar ik word op zo’n dag echt horendol van me zelf. Als de wedstrijd nou in de middag zou zijn zou ik snel van die spanning af zijn, maar nee de start van de 3000m staat als afsluitend onderdeel gepland om 21.45… als het programma niet uitloopt. Een tijdstip dat mijn lijf normaal in slaapstand gaat.

[heading size=4 style=underline]Pannenkoek![/heading]Na een pannenkoekenmaaltijd haalt loopmaatje Rik me op en rijden we naar Utrecht. Op de baan in Maarschalkerweerd is het ongelooflijk druk. De diverse loop- en technische nummers brengen niet alleen regionale atleten op de been. Atleten uit het hele land weten de trackmeetings te vinden  en ook topatleten zijn aanwezig. Nadat we ons ingeschreven hebben start net de eerste serie op de 1000m met daarin Bram Som. Op een overweldigende wijze wint hij de serie in 2.25. Wat gaat dat hard! Rik dronk ondertussen een biertje met collega Guus. Je moet nog starten pannenkoek!!

[heading size=4 style=underline]De zenuwen[/heading]Rustig aan begin ik met de voorbereidingen. De start van 21.45  uur zal in ieder geval met een half uur uitlopen. Het inlopen deed ik om de baan heen en ik kwam steeds niet ver, want dan zag ik weer een bekende! Harald Herzog was er om dochter Marcella te supporteren op de 3000m en ook Richard was er die spontaan aanbood om mijn rondes te klokken. Rik liep zelf in de serie voor mij en dat zou lastig worden. Grote dank aan Richard voor zijn aanbod! Die me ook op mijn kop gaf omdat ik me zo liet afleiden… Zenuwen en focus gaan bij mij niet samen… Met nieuw loopmaatje Riny van Brienen liep ik me warm. De zenuwen gierden door ons heen, ik was gelukkig niet de enige die daar last van had…

[heading size=4 style=underline]Wombargs snelsten[/heading]Ondertussen zou de 3000m, met 3 series, nog later starten. Aangezien ik in de laatste serie zat ging dit nachtwerk worden voor mij. Gelukkig had ik er wel wat rekening mee gehouden en een flinke laag pannenkoeken gelegd. Finally ging de eerste serie van start. Met de snelste mannen en vrouwen, waarbij de snelste tijd lag op 8.35. In de 2e serie liepen dorpsgenootjes Rik en Marcella. Allebei liepen ze sterk en Marcella hakte even 20 seconden van haar pr af door in 9.43 minuten te eindigen. Een pr zat er voor Rik net niet in. Dat biertje voor de start he…

[heading size=4 style=underline]Slakkenserie[/heading]En toen was het mijn tijd… De 3e serie meldde zich. Vanwege de hoeveelheid aan atleten startten we in 2 groepen. De ene op de startlijn en de andere groep in de buitenste banen. Zij zouden na 100m naar binnen mogen. Gelet op de tijden die er tijdens de vorige trackmeetings gelopen werden was het mijn zaak om er op te letten om vooral niet te hard te starten en me mee te laten slepen. De laatste serie kent veel verloop in de inschrijftijden. Maar helaas bevind ik me altijd in deze ‘slakkenserie’.
Dat laten meeslepen gebeurde dus wel… Bij 3000m loop je 7,5 ronde en je start op de 200m lijn. Bij de eerste doorkomst bij de finish kun je op de klok zien wat je tussentijden zijn. Richard bleef bij het startgebied staan, waar hij mijn rondetijden doorgaf. de 1e ronde ging veel te snel… Bij een vlak tempo zou ik ze moeten lopen op 92s, maar ik zat er 7s onder… De 2e ronde 8s onder schema en de 3e ronde zelfs 9s! Ai ai en ik had het gevoel juist een beetje in te houden. Niet dus! Dit ging zich nog tegen me keren… De volgende rondes leverde ik al wat op mijn tijd in en met nog 2 rondes te gaan had ik er behoorlijk moeite mee om het tempo vast te houden. Het kraakte aan alle kanten. Techniek? Boeien, als ik maar vooruit kom! Het was harken, stampen en dood gaan. Met nog 1 ronde te gaan probeerde ik er nog uit te persen wat er in zat. Mijn armen tintelden, het tarten begon te glooien. Nog 200m te gaan en Richard gaf aan dat ik 1s boven het schema zat. Dat was dus veel verval en het was nu noodzaak om nog iets wat leek op een eindsprint in te zetten om nog in die 11.30 minuten te eindigen… En dat lukte! Nipt, dat wel, maar ook deze Woudenbergse verbeterde haar pr met 20s! Reden voor een feestje, al moest ik daar eerst nog even niet aan denken. Ik was op, leeg, dood en stond te hijgen als een oud karrenpaard.
Met Riny, die ook zijn doel had gehaald, werd er uitgelopen. Allebei blij met wat we hebben gelopen en nu eindelijk zonder zenuwen. Volgende doel? Mijn pr verbeteren op de 5000m… Weer op de baan… Ik ben nu al weer zenuwachtig…