Wedstrijd

3e Kerstdagloop… ook extreem

Nadat ik op zaterdag 13 december in de kou heb staan te supporteren bij de Startbaanloop in Soesterberg, moest ik er vandaag zelf aan geloven om in de vrieskou een wedstrijd te lopen. Moet er meteen bij zeggen dat dat een betere manier is om de kou te trotseren dan stil te staan langs een parcours!

De afgelopen week had ik in een hotelletje doorgebracht met te veel en te lekker eten (iedere dag een 4- of 5-gangendiner gaat je niet in de “koude” kleren zitten…). En weinig gelopen. Alleen vrijdagmiddag de tijd gevonden om in de prachtige omgeving van Zeddam (Montferland) een duurloopje van 10 km te doen. Een goede voorbereiding op Arnhem, want ook Montferland kent, net als Arnhem, zo zijn heuveltjes.

Zaterdag 27 december dus. 3e kerstdag. Al had ik dit jaar niet echt een gevoel van kerst door omstandigheden. Deze loop was dan ook een welkome afwisseling van de drek waar ik momenteel in zit. Lekker 14 km gedachten op loopstand. Gewoon een duurloop en geen pr willen lopen (wat op dit parcours ook niet echt reëel is).
Vanuit het hotelletje op weg naar Arnhem, waar ik naar mijn idee wel erg vroeg aan kwam. Toch moest ik al parkeren bij de flats en was het al een drukte van heb ik jou daar. Toevallig kwam ik op weg naar de kleedkamers Alwin tegen. Na even de laatste voorbereidingen en wat rondgeneusd te hebben, de tas in de daarvoor speciaal ingerichte garderobehal achtergelaten. Wat voorbereidend werk gedaan door te kwekken met Alwin en wat te rekken in de sporthal en andere Amerongenlopers tegen te komen. Binnen was het tenminste nog aangenaam warm! Buiten was het stervenskoud, onder het vriespunt, strakblauwe hemel, fel zonnetje, veel zuurstof. Perfect loopweer. Alleen moet dat lichaam eerst even aan de temperatuur wennen. En inlopen op de atletiekbaan was niet zo’n pretje, want die was spierwit bevroren en op sommige plekken spekglad.

Tegen 12 uur opstellen in het startvak waar allereerst de 14 km werd weggeschoten. In een lange sliert ging het richting het bos. Ik vind het altijd toch een machtig mooie ervaring om met zo’n groep enthousiastelingen, in de cadans van de schoenen op het asfalt en de versnelde ademhaling, door een mooie omgeving te lopen. Een moment om tot rust te komen.
Nou ja… rust…? Bij het oversteken van de A12 via het viaduct doken we meteen daarna het bos in via een smal steil pad omhoog. Gedaan met de rust en de ademhaling die goed onder controle was. De volgende kilometers waren vrij vlak en de eerste 5 km werden afgelegd in 27.20 minuten, mooi duurlooptempo. De volgende 5 km waren ook vrij vlak, hier en daar een venijnige klim, maar dit was wel een stuk waar snelheid gemaakt kon worden. Es kijken wat er in de benen zit: 25.48. En dit tempo kon ik vrij makkelijk in de laatste 4 kilometer vasthouden. Vanuit het bos ging het langs kasteel Rozendaal richting de Geitenbult. Naar horen en zeggen de gemeenste en zwaarste beklimming van het parcours. Venijnig ook, omdat na de beklimming er nog ruim 1,5 kilometer naar het eindpunt afgelegd moet worden, terwijl je denkt al zo goed en wel op het sportcentrum te staan.
Uiteindelijke eindtijd van 1.13.36. Toch wat sneller dan gepland (1.20), maar niet te diep gegaan, wat vanwege mijn verkoudheid ook niet zo verstandig zou zijn. Vanwege de kou meteen onder de douche gedoken, die wonderwel warm was (of was ik zo koud…?)! In een schone en droge outfit vervolgens de herinnering opgehaald: een mok. Altijd makkelijk voor de warme chocolademelk met rum!

Al met al een heel goed georganiseerde en gezellig loop door een prachtige omgeving. Dat er geen uitslagenlijst wordt opgesteld heeft zijn charme. Oftewel, zeker voor herhaling vatbaar. Al is het maar om de overtollige pondjes er weer af te krijgen na de feestdagen.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!