Wedstrijd

Crossen in de Wombargse bossen: Florijnwinterloop

Vaste prik, ik kom er niet onderuit. En dat wil ik ook niet. De ene keer dat ik miste was vanwege een blessure. Maar verkouden of niet, ik sta verder altijd aan de start van de Florijnwinterloop in Woudenberg! Dat is dit jaar al weer voor de 12e keer. Voor mij begon hier het hardlopen. Net als vorig jaar had ik een fikse verkoudheid te pakken en heb ik gedurende de laatste week voor de Florijnloop zitten twijfelen over de te lopen afstand. Maar uiteindelijk bleef ik bij mijn oude, vertrouwde 10 kilometer. Alhoewel… oud en vertrouwd… het parcours ligt er ieder jaar anders bij. Afhankelijk van de weersomstandigheden wordt het parcours door een grote groep vrijwilligers geprepareerd tot een goed begaanbaar parcours. Met de vele regen in de afgelopen weken is er een enorme berg werk verzet. Een zandberg wel te verstaan! Wat is er een boel zand op het parcours gestort om de drassige plekken beloopbaar te maken om van alle gegraven afwateringskanaaltjes maar niet te spreken! Liep ik dinsdag nog te glibberen door het bos, daar was vrijdag al geen sprake meer van. Het besluit was toen ook genomen om niet op de zware trailschoenen te gaan lopen.

Afijn, ik moest me zaterdag nog inschrijven en ging op tijd richting de sportvelden om de finish te kunnen zien van de 10EM. Natuurlijk weer net te laat om een hele bups bekenden te zien finishen, omdat ik in de kantine en de inschrijfzaal ook weer een bups bekenden tegen kwam. Van LGAS, Altis, de sportschool, oud-collega’s, twitter- en facebookvrienden, wat een drukte! Maar vooral ook heel erg gezellig. Ik was 2,5 uur voor mijn start aanwezig, maar die tijd was zo voorbij. Onder andere John en Petra liep ik tegen het lijf die zich uit hadden geleefd op de 10EM.

Voor ik er erg in had liep ik al in korte broek met de warming up van Hardlopen is leuk mee te doen.  Kort daarna stond ik in mijn vuilniszak aan op een mooie plek in het startvak. Samen met loopmaatje Alwin, ook verkouden, zouden we kijken hoever we samen op zouden lopen. Maar wel in korte broek en shirtje, want de temperatuur was gewoon hoog te noemen. Na het startschot hadden Alwin en ik meteen een lekker tempo te pakken. Ik had geen idee wat ik van vandaag kon verwachten, dus had ik me niet echt een doel gesteld. Snelste Woudenberger zou mooi zijn. Qua tijd hoopte ik rond de 46 te kunnen lopen, maar of dat reëel was gezien de omstandigheden.

Langs De Grift ging het tussen de weilanden en koeienvlaaien door naar de wegovergang bij de boerderij. Vanaf daar was het ploeteren in de zandbak. De eerste 3 kilometers gingen redelijk vlak, maar ik besloot in dit tempo te blijven lopen toen Alwin versnelde. Met de zandvlakte en tegenwind in aantocht was het voor mij verstandiger om even de energie te sparen en daar deed ik goed aan. Ondanks dat ik bij loopmaatje Erik kwam te lopen, had ik toch best last van de wind die over de vlakte woei en dat mulle zand maakte het er ook niet beter op. Op kilometers 5 en 6 leverde ik daarom ook wat tijd in. Gelukkig doken we al snel weer het bos in en kon ik het oude tempo weer oppakken. In het kielzog van Erik liep ik verder. De plekken waarvan ik vrijdag nog twijfels had, lagen er nu een stuk beter bij.
We gingen de laatste 2 kilometers in en met de aanmoedigingen van trainer Luuk en Harrie vond ik het tijd om eens te kijken of er nog wat meer in zat. Een tempoversnelling zat er nog wel in en met de wind in de rug ging het weer tussen de koeienvlaaien door richting De Grift.
Met de finish in zicht kon ik er ook nog wel een eindsprintje uitkrijgen en in een tijd van 47.48 min eindigde voor mij deze 10 kilometer. Redelijk tevreden met mijn tijd, gezien de omstandigheden en de verkoudheid. Maar toch… Ik had gehoopt sneller te zijn… Al met al was dit wel een mooie krachttraining en met een 10 kilometer in het vooruitzicht eind deze maand, hoop ik daar in de buurt van mijn pr te kunnen lopen.

Na afloop werd er flink uitgelopen, de hamstrings voelden toch wat stijf van het geploeter in het zand. Mijn voornemen om snel naar huis te gaan om lekker te douchen kon ik in de kast zetten… Het was veel te gezellig in de kantine van VV Woudenberg. Lekker babbelen met de vele bekenden en natuurlijk een afterbiertje met dorpsgenoten Anneke, Albert, Snellerijk en Woudenberger in spe Ilonka. En niet te vergeten kon ik niet vertrekken zonder Sylvia gedag te zeggen en te bedanken voor weer een fantastische editie van de Florijnwinterloop Nogmaals: alle vrijwilligers en de organisatie bedankt voor jullie vele werk en jullie inzet, waardoor we weer op een geweldig parcours konden lopen!

 

 

3 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!