Wedstrijd

Gegokt en verloren…

De Singelloop in Utrecht op 30 september, NK 10 km. Jep… die datum stond omcirkeld in mijn agenda. Niet zo zeer om het NK, maar meer om de afstand. Na een pr op de 5 km tijdens de Halve van Hoogland had ik deze maand ook als doel om mijn pr op de 10 km aan te scherpen. Hiervoor had ik nodig: windstil weer, een niet te hoge temperatuur en een fit gestel. Aan alle drie ontbrak het.

Zowiezo was de maand september niet mijn maand. September startte met blaasontsteking en antibiotica, kenmerkte zich door te veel werk op mijn werk, vermoeidheid en een pr op de 5 km. Dit laatste had tot gevolg dat ik een week niet voluit kon trainen vanwege herstel. En de week die hierop volgde kon ik niet voluit trainen omdat de Singelloop er aan kwam. Te weinig op omvang en tempo kunnen trainen. De vorm was er dus niet. Maar soms geloof ik wel eens in wondertjes. Zo had ik namelijk ook mijn pr op de 10 km op Koninginnedag gelopen.
Dan het weer. Het was stralend zonnig nazomerweer. Maar dat was meteen het probleem. Het mocht van mij wel wat minder warm en winderig zijn. Maar goed, dat heb je niet in de hand. Dan maar proberen uit de wind te blijven lopen.

In ieder geval toog ik zondag naar Utrecht. In de trein samen met Anneke en Albert Stavenga en een wesp werden de wedstrijdzenuwen uitgewisseld. Vanaf het station was al een stoet lopers onderweg naar park Lepelenburg waar het hele feestterrein was ingericht. Bij de stand van Runnersworld kwamen we veel bekenden tegen en konden we onze bagage droppen. Na de aanmoedigende woorden van Ellen en de twitterfoto maakten we ons klaar voor de start: omkleden, terrein verkennen, toilet (meerdere keren) en inlopen. En nog even de voor- en achterkant behangen met startnummers. Het inlopen ging met Anneke, Corelien en Ilonka in een pittig tempo. De benen voelden ok, maar niet super. Ik merkte de wind en de zon. En mijn ouders, die ik in ene tegen het lijf liep!

Zo’n kwartier voor de start doken we het startvak in. De dames die deelnamen aan het NK startten als eerste groep, gevolgd door de mannen NK 4,5 minuut later. En pas daarna de bedrijven en recreanten. Dus daar stond ik dan. In het voorste startvak met vlak voor mijn neus de echte snelle dames. Het had voor mij totaal geen zin om me voorin het startvak op te houden. Met mijn geplande tempo stond ik redelijk achteraan. Maar met zo’n 150 vrouwen in een vak loop je elkaar toch niet zo snel in de weg.
Het startschot klonk en we gingen op weg. Het plan was om behouden van start te gaan, meteen het juiste tempo op te pakken en dit 10 km vol te houden. Dat klonk heel simpel, was ook simpel de eerste kilometers. De eerste 3 km gingen precies volgens de geplande 4.20 min/km. Ik liep in de eerste 2 kilometer op met trainingsmaatje Mira van Altis toen we een ander groepje in de rug liepen. Maar wat een wind! Ik had er moeite mee en constant uit de wind lopen was niet mogelijk. Maar dit was wel de eerste keer dat ik in een wedstrijd met een groepje opliep! Normaal gesproken loop ik altijd alleen.
Ondertussen werden de mannen weggeschoten en was de achtervolging ingezet. Mijn doel was om ze in ieder geval 9.30 minuten niet voor me te willen zien. Dat doel had ik gehaald. Bij Vredenburg werd ons groepje rond de 11.30 minuten gepasseerd door de koplopers. En daarna veranderde alles. Het parcours werd bochtig, de ondergrond veranderde in klinkers,  de mannen schoten ons aan alle kanten voorbij en ons groepje viel uit elkaar. Dat liep dus op meerdere fronten niet lekker. De kilometertijd schoot drastisch naar beneden en de doorkomst op de 5 km was 22.07 min in plaats van de geplande 21.50 min. Niet zo heel veel verschil als ik een flinke eindsprint in kon zetten, maar ik merkte dat ik het tempo niet vast kon houden. Het was warm en ik had het idee constant wind tegen te hebben. En de aanmoedigingen onderweg van Snellerijk en een aantal Altis-masters werkten helaas niet. De kilometertijden kropen steeds verder achteruit tot een dieptepunt van 4.45 min/km. Trainingsmaatje Falco kwam langszij. Zijn haasaanbod via twitter klonk eerder op de dag nog aanlokkelijk, maar omdat dat nu totaal geen zin meer had ging hij verder om Hardlopert Kees naar een pr te hazen. De laatste kilometer was in zicht en het lukte om het tempo ietsje op te schroeven. Maar de benen waren leeg, de kuiten verzuurd en het nut om me nu nog kapot te lopen was er niet.
De afsluitende 500m op de Maliebaan ging gepaard met de wind pal op de kop. In een nettotijd van 45.41 kwam ik over de finish. Enigszins teleurgesteld maar aan de andere kant realistisch genoeg om te weten dat vandaag niet mijn dag was. Dus werd er uitgelopen en van het zonnetje genoten in het park Lepelenburg met pa en ma om vervolgens een wandeling richting de auto te maken.

De organisatie had het vandaag goed voor elkaar. En vooral de vrijwilligers hebben een topprestatie verricht. Op werkelijk iedere verkeersversmalling/bult in de weg stond er vlaggenwapperaar om een link punt aan te geven. Ook de toeschouwers langs de route waren top! Organisatie, vrijwilligers en alle supporters: bedankt!!

6 reacties

  • Falco

    Jouw tijd komt wel weer. Gewoon lekker doortrainen. Drukte werkt vermoeiend, weet er alles van. Volgende keer looen we allebei weer een PR, kan je ook zonder haas, deal?

  • Hardloper

    Nou, dat zal wat geweest zijn, jij en Anneke in de trein, waarschijnlijk was ’t de “zenuwexpress” die tussen Woudenberg en Utrecht reed?
    Enfin, ’t kan niet altijd lekker lopen, zowel letterlijk als figuurlijk. Gewoon weer lekker gaan rennen en dan komt het vast wel weer goed! Heb er alle vertrouwen in!

  • John

    Jammer maar helaas. Je hebt in ieder geval een leuke dag gehad, de afstand klopte 😉 de vrijwilligers hebben goed werk geleverd 😉 en de tijd is helemaal niet verkeerd.
    Volgende keer beter.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!