ING Amsterdam Marathon

19 oktober 2008. Deze datum stond met verschillende kleuren markers in de agenda omcirkeld: de ING Amstedam Marathon.  Na 1,5 jaar zou ik hier weer een halve marathon lopen en de verwachtingen van mijzelf waren hoog.  Met de nodige zenuwen dus al vroeg op weg naar Amsterdam. Wat ik me van voorgaande edities kon herinneren, was dat parkeren in de buurt bijna een onmogelijke opgave was.
Aangekomen in Amsterdam, industrieterrein Schinkel, viel dit reuze mee. Daar stond ik dan… Om 11.30 bij  het Jaagpad. Nog geen 10 minuten lopen naar de Sporthallen Zuid. Terwijl de start om 14.00 uur was! Ik ben maar gaan slenteren.

Aangekomen in de Sporthallen eerst Hal 3 ingegaan, waar de hal gevuld was met standhouders met leuke aanbiedingen, vooral op kledinggebied. En laat het weer nu vandaag zo zijn dat ik natuurlijk geen gepast shirt heb. Oftewel, een smoes om te shoppen. Twee shirtjes gekocht in reflecterende kleuren, zodat ik ze ook tijdens de avondtraining kan gebruiken als een jasje te warm is. Dat noem ik dus een functionele smoes.
Nog 2 uur voor de start heb ik mezelf op de tribune gepland, met mijn 2 boterhammen met jam en een banaan, en een boek. Een boek? Ja, een goed boek zelfs! Vooruitziend als ik ben had ik al aan voelen komen dat ik veel te vroeg zou zijn. Concentratie lag echter erg laag. Overal om me heen zag ik mensen zich voorbereiden, startnummers… Heej? Toch verschillende kleurtjes? Mijne is oranje… staat me iets bij dat dat het voorste startvak was, terwijl de meneer van de na-inschrijving het had over 1 startvak… Zou het dan toch? Het antwoord kwam al aanlopen. Een aantal loopmaatjes van de loopgroep (o.a. Erik, Inge, Andrxe9 en Peter) liepen ook met een oranje startnummer. En dat is dus voorin! Jippie!

Rond 13.00 richting kleedkamers voor de laatste voorbereidingen: vaseline, drinken en koolhydraatjes aan mijn lijf hangen, zonnebrilletje op de neus, etc. Tas weggelegd bij de U en richting start. Nog een laatste sanitaire stop en op naar het startvak. Dat was al een fikse wandeling.  In het startvak ben ik wat achterin gebleven, waardoor ik Ans binnen zag komen. Aangezien zij eenzelfde eindtijd in gedachte had als ik besloten we met elkaar op te lopen.
Startschot… ongeveer 2 minuten later over de matten… en op weg! De eerste 5 kilometer vlogen voorbij in de geplande tijd (ongeveer 25 minuten). Gas wat meer open voor de volgende 5 km. Die liepen we in 23.06 (gepland 23.45). Ook de volgende 5 km gingen iets sneller dan de geplande 23.45, namelijk in 23.31. Het verval was te verklaren doordat ik bij de drinkpost op de 10 km in heb gehouden om Ans weer terug te laten komen. Wat liep dit makkelijk! We hebben lopen kwekken, gelachen, rondgekeken en genoten. De beentjes voelden goed en gelet op het schema zou ik er in de laatste 6,1 km nog een schepje bovenop moeten gooien. Bij de 15 km zijn we dan ook uit elkaar gegaan. Ik had eigen drinken mee en hoefde niet af te remmen. Gas verder open en door! Het Vondelpark kwam in zicht, veel publiek langs de weg en dat geeft vleugels. En is dat Erik? Ja dus!
Vondelpark weer uit, laatste matten voor de tussenmeting op 18,9 km en de Amstelveenseweg op. Het laatste stuk naar het stadion. Het werd steeds drukker met mensen langs het parcours en met de laatste km in zicht begon ik te versnellen. De bocht om, waarbij de speaker me bij naam aanmoedigt, handjes de lucht in en daar is het stadion!

Wat een machtig gevoel om hier binnen te komen. De zachte ondergrond van de sintelbaan onder de voeten voelen als een warm bad. Nog 200 meter… 100 meter, laatste restje energie en volle sprint met een big smile over de lijn: bruto net boven de 1.41, maar wetende dat ik 2 minuten speling had op de nettotijd, betekend dit gewoon een dik pr!! Ik zit onder de 1.40!! I did it!! Beetje last van de het maaggestel, maar dat trekt gelukkig snel weg. Ik voel me geweldig… vol energie…. heb ik net een halve gelopen? Waar kwam die eindspurt vandaan?? Ik zit onder de 1.40!! Tralallaallaa!!! Tikje op de schouder: het is Ramiro van Runners’ World die me er wel erg fris uit vindt zien. Zo voel ik me ook… komt dat door de euforie of ben ik niet diep genoeg gegaan? Herstel zal het leren…

Al snel komen ook Ans en Erik over de meet en gezien de wind die toch wel erg aanwezig was en de temperatuur die het laatste half uur is gekelderd gaan we snel op weg naar de Sporthallen. Door de poortjes: medaille, foto, poncho (geweldig!!), dextrootje, drankje, fruitje, chipje inleveren, goodiebag (kinderbuenooooo!!) en vervolgens proberen te dribbelen… benen trekken spontaan in de kramp! Aha… het bewijs dat ik een halve gelopen heb! Ik heb pijn!
Samen met Ans uitgelopen, vervolgens de spullen gehaald en vriendje gebeld. In de drukte en hectiek rond het stadion heb ik hem daar niet gevonden en al snel zijn we herenigd en kunnen we op weg naar huis.

Thuisgekomen staan de uitslagen al online. Mijn netto eindtijd is beter dan gepland en verwacht: 1.39.39! Ik ben blij, heel erg blij! En heel tevreden. I did what I said, ook al was ik bang de gepland eindtijd te hoog ingeschat te hebben. Maar gelet op het gemak waarmee het ging en de energie die ik over had, moet dit zelfs nog wel sneller kunnen…
Deze overwinning op mezelf wordt ’s avonds goed gevierd met een pizza en bier… en buikpijn… Aha, ik had een halve gelopen, das waar ook…