Leidens PR!

Wie A zegt, moet B zeggen. Ik heb me aan mijn woord gehouden en een PR gelopen tijdens de 5 kilometer van de Leiden Marathon! Maar ik heb mezelf vooral verbaasd, want deze tijd had ik niet verwacht. En dat er meer in zit, zal je na dit blogje duidelijk zijn.

[heading size=4 style=underline]Meet up[/heading]Het was de bedoeling dat ik ’s ochtends om 9.45 in de Pieterskerk aanwezig zou zijn voor een tweetup, maar een behoorlijk slechte nachtrust deden me besluiten me nog even om te draaien toen de wekker ging.
Aangekomen in Leiden nam ik het shuttlebusje naar de Pieterskerk, waar ik mijn startnummer ophaalde en nog even tussen de kraampjes doorliep met hardloopspullen. Ik was nooit eerder in deze kerk geweest en het is wel een heel bijzondere locatie om hier je startnummer op te halen!

Met Marlies had ik afgesproken in een brasserietje vlakbij de finish, waar ze samen met haar paps was. Samen gingen zij voor de 10 kilometer. Theetje erbij en stiekem mijn boterhammetje opeten en het was al tijd om om te gaan kleden, terwijl de halve marathonlopers binnen stroomden.

[heading size=4 style=underline]Slechte start…[/heading]Ik had me ingeschreven voor het wedstrijdvak, dus ik toog richting de ingang van dat vak. Krijg de pip, ik kwam er niet in!! Ik weet niet wat er met de verwerking van de inschrijving fout is gegaan, maar ik had geen roze sticker op mijn nummer dus ik mocht toch echt niet het wedstrijdvak in. Daar viel mijn droom in duigen. Goede startpositie naar de *&^(%, ik kon het recreantenvak in dat zo’n 150m verderop begon. O wat had ik hier de balen van zeg! Dat balen werd nog erger. Ik stond gelukkig voorin het recreantenvak, maar wij mochten niet oplopen tot achter de wedstrijdlopers, voordat het startschot klonk. In plaats daarvan hadden wij na het startschot eerst nog een gat van 150m extra te overbruggen voordat we over de start gingen! Nu maakt dat voor de nettotijd op zich niet zoveel uit, mits je niet eerst tientallen mensen in de eerste kilometer voorbij moet zigzaggen, die zelf al over de weg slingeren (gevolg dikke blauwe plek van een verdwaalde elleboog). Ik zag mijn pr-poging finaal in het water vallen.

[heading size=4 style=underline]Op schema![/heading]Ondanks de lastige en frustrerende eerste kilometer was de doorkomst in 3.50. min. Iets te hard dan de geplande 4.06 min, waarmee ik uit wilde komen op een eindtijd van 20.30 min. Maar so far, so good. Het voelde allemaal goed, de ademhaling was goed onder controle en de benen wilden vooruit.
Het parcours was echt een stratenparcours: bochten, verschillende ondergronden, verkeersheuvels, stoepjes op en af, bruggetjes. Om nog niet te spreken van de wind die het geheel nog wat zwaarder maakte! Kortom: lastig! De kilometers gingen iets langzamer, maar ik lag nog steeds ruim voor op mijn schema. Ondertussen begon ik wel steken in mijn buik en zij te krijgen, maar met de gedachten ‘pijn is tijdelijk’ en ‘no pain, no gain’ probeerde ik daar niet op te letten. Waar ik wel op lette waren de dames voor me uit het wedstrijdvak waar ik op in begon te lopen… Met nog 1200m te gaan haalde ik 2 dames in, met nog een andere in het vizier. Het lukte me net niet om haar voorbij te komen en ik finishte vlak achter haar in voor mij een nettotijd van 20.17. Eeeeh.. watte?? Dat was iets sneller dan gepland en gelet op de omstandigheden van een ongelooflijk slechte startpositie en de verschrikkelijke eerste kilometer, moet dat dus sneller kunnen! Maar he, das dus wel een dik pr!

[heading size=4 style=underline]Dubbel gevoel[/heading]Nadat ik mijn tas uit de garderobe had gehaald was het tijd om de 10 kilometerlopers aan te moedigen. Het lukte me om in die ongelooflijk grote mensenmassa Marlies en pa bij de start te spotten. Bij de finish heb ik ze gemist en waren ze al lang en breed omgekleed toen ik nog op de tribune stond aan te moedigen, met camera in de aanslag om ze op de foto te zetten.

Wat was het een machtig mooi evenement! Op een paar kanttekeningen na. Wáár zijn de shuttlebusjes als je ze nodig hebt? We hebben met een groep mensen 20 minuten staan wachten bij de Pieterskerk en zijn toen maar naar de parkeerplaats gaan lopen… Een straat verder zagen we een shuttlebus rijden, maar die kwam mooi niet bij onze halte! Blij dat ik geen marathon in de benen had…
Maar nog het meest frustrerend is het gedoe met het startnummer… Als je je inschrijft voor het wedstrijdvak, je voldoet aan de vereisten en overlegt daarvoor je bewijs en je ontvangt een bevestiging dat je in het wedstrijdvak kan starten. Mag je dan niet verwachten dat het startnummer dat je ontvangt je ook daadwerkelijk toegang geeft tot het wedstrijdvak?  Dit was gewoon echt superjammer, want hierdoor miste ik net het podium. Had ik in het wedstrijdvak gestart, dan was ik overtuigend als 3e gefinished. En dat is zuur, heel zuur…  Zeker als de fout ligt bij de organisatie, waar iets mis moet zijn gegaan met de verwerking van mijn inschrijving, en niet bij mijzelf. Ondertussen houd ik de uitslagenlijst in de gaten. Op de website van van Leiden Marathon sta ik nu als 3e gefinishte vrouw op basis van de netto tijden. Ik heb een mailtje gestuurd naar de organisatie en hoop dat dit opgelost wordt.
Maar mijn pr? Die neemt niemand mij meer af! Volgende week neem ik revenge!