Wedstrijd

Mud Masters: nailed!

Ik ben bont en blauw. Again... Mijn benen en armen zitten onder de schrammen, maar dat deert niet. Want wat was Mud Masters weer ON-GE-LOOF-LIJK gaaf! Iedere editie weet de organisatie weer te verrassen. Dit weekend niet alleen een nieuwe locatie, maar ook nieuwe hindernissen. Toch blijven ook een paar golden oldies onmisbaar. Let’s start at the beginning…

[heading size=4 style=underline]Vroege vogeltjes[/heading]Het is ondertussen vaste prik geworden om in de Alpha groep te starten, de wedstrijdgroep. De start zou om 10.30 uur plaats vinden, dus in tegenstelling tot de eerste editie konden we enigszins ‘uitslapen’. En ook in tegenstelling tot de eerste Mud Masters was het stralend weer! Wel fris, dus alle soorten kleding werden meegenomen, zodat ik ter plekke nog kon kiezen wat ik aan zou doen. Meer dan op tijd arriveerden we bij Walibi in Biddinghuizen. Het terrein was nog haast leeg. De eerste Alpha-lopers meldden zich. Binnen no time hadden we onze nummers en konden we nog 1,5 uur wachten tot de start. Zo konden we het start- en finishterrein verkennen, foto’s maken, een koffie drinken en bedenken wat ik nou toch aan zou trekken. De zon scheen fel en de temperatuur nam al snel toe. Ik was eruit. Korte broek en een hemdje zou het worden.
563989_10202106228484372_1525940681_n

[heading size=4 style=underline]Get ready[/heading]Klaar voor de start! Dus op naar het startvak waar het feest echt begon. Een hele delegatie van de Dutch Mud Men stond ook klaar en een deel van hen zou de marathon lopen: 3 rondes van 12 en 1 ronde van 6 kilometer! GoPro’s, gasmaskers en vooral veel blije, verwachtingsvolle gezichten zag ik om me heen. Er werd luid geapplaudisseerd voor het revalidatiefonds en alle (oud) revalidanten die dit weekend meelopen en de marathongiganten voor we begonnen met aftellen. En daar gingen we!!

[heading size=4 style=underline]Easy pace[/heading]Een ander parcours, niet weten wat je te wachten staat en met de gedachte dat ik de volgende dag aan de start zou staan van het Singelloop in Utrecht, gingen we rustig van start. De eerste hindernis waren Jump Overs van strobalen en bomen, dat ging nog gemakkelijk. Maar de bocht om kwamen we bij een sloot waar we door heen moesten. En dat werd zwemmen! Het water was een heel stuk kouder dan gedacht en de enigszins opgewarmde spieren kregen een klap te verduren! Ondertussen liepen we op met 2 marathonlopers van Dutch Mud Men. Na het touwslingeren als Tarzan, evenwichtsbalken en chop sticks kwam ik bij een obstakel waar ik niet alleen op kwam. Ik had een klein gaatje met DMM en vriendlief. Gelukkig grepen de heren op de Marine Table me bij de armen en kreeg ik een voetje en kon ik de tocht vlot voortzetten. Ik vond weer aansluiting bij vriendlief en door de meeste vieze, stinkende baggersloot die je je maar voor kunt stellen. De Slow Mow Mud lag er nu nog lieflijk bij, maar wat als hier duizenden lopers door heen zijn gebanjerd? Wat een putlucht! De Jump Overs gingen nu iets minder soepel en door een baggerveld naderden we de Getting Tyred. De Anaconda leidde ons weer de koude sloten in en na klauteren over de Log Bog kwamen we bij de Nightcrawlers, een tunnel waar we doorheen moesten kruipen. We waren al ruim over de helft en het was op dit punt dat ik hoorde dat ik als 2e vrouw lag. Whaaaaat???!! Jaja, dream on, er waren zo veel mensen voor me, dat kan niet maar 1 vrouw geweest zijn en verder alleen mannen.

[heading size=4 style=underline]Gas erop[/heading]De eerste helft van de tocht kenmerkte zich door een rustig tempo, veel gelach en geklets, maar toen bij de Golden Stairs werd bevestigd dat ik 2e vrouw lag ging toch dat tempo omhoog. Deze positie gaf ik niet meer uit handen en ik zette jacht op de koploper. Ik had geen idee waar zij zich op dat moment op het parcours bevond, of misschien was ze al gefinished… Dat ik de volgende dag nog een wedstrijd zou gaan lopen telde even niet meer. Het parcours zette zich voort door het bos van Staatsbosbeheer, over graspaden en door mul zand. Een waterplas moest overgestoken worden, waar we in het midden over een ramp moesten klauteren. Steeds haalde ik plukjes lopers in, maar geen vrouw te bekennen. Had ik nog gedacht rustig aan te doen, ik liep nu gewoon op het wedstrijdtempo dat ik de volgende dag in Utrecht zou moeten lopen… En nu moest ik nog obstakels overwinnen ook! Maar waar was toch die 1e vrouw…
1381254_584221344968002_1011731710_nDe Monkey Bars werden zonder problemen genomen en het finishterrein kwam al dichterbij. Het zwaarste moest nog komen: de Trenches. Zandheuvels, modderpoelen en steile klimmetjes maakten dat de hartslag flink omhoog ging. Met een klein stukje lopen kon ik iets op adem komen totdat ik bij de Splash Jump kwam. Via een touwbrug klommen we naar een platform op zo’n 4 meter hoogte. Vanuit zittende positie moesten we springen… Slik… Enige veilige manier om niet voorover te klappen was om je met je handen af te zetten. Met de voetjes recht naar benee en de armen gekruist maakte ik een mooie sprong. Zonder gegil! Nog net hoorde ik de brandweer in het water roepen: jaaaaa mooooooi! Ok dan! Snel naar de overkant. De Great Walls doemden op. Gelukkig liepen er nog een paar heren en elkaar helpend raakten we er vlot overheen. Thanks guys! Het laatste stuk lopen over het veld. Daar werd de komst van de 1e vrouw omgeroepen. Whhuuuuttt?? Ik zat er vlak achter! Over het veld, heuvel op en af en dan een obstakel die vooraf al naam had gemaakt: de Half Pipe. Ondertussen finishte de 1e vrouw, sjips… Maar hoe kom ik in godsnaam boven op de Half Pipe? Het platform was leeg, niemand die je een handje kon geven… Geen tijd om na te denken en al helemaal geen snelheid verliezen. Enige optie: volle vaart vooruit en zo nodig het touw beet grijpen. Heel apart om bijna verticaal omhoog te lopen, dan krijgt de zwaartekracht je te pakken en ik kon nog net het touw grijpen. En daar hing/stond ik dan.
RunAndreaRun Mud MastersMet de benen gestrekt tegen de ramp te bedenken wat ik nu moest doen. Mijn ene been kon ik met enige moeite op het platform leggen en kwam ik zo ongeveer op de kop te hangen… Met de handen kon ik het touw nog net een stukje hoger vast pakken en mijn been verder het platform op wurmen. Hoe ik het deed? Geen idee… Maar ik was boven! Glijdend aan de andere kant naar beneden, struikelend door de hooibalen en door de laatste hindernis, de Sizzler. Dit keer met nog meer draden en een balk waar je overheen moest. Tig schokken later stond ik aan de andere kant en was ik gefinished. Waaaauww, dit was gaaf! Als 2e finishen is toch niet verkeerd! Nummer 1, Marleen, stond er ook en we vlogen elkaar om de hals. Toch he… wetende dat ik het eerste deel zo rustig aan heb gedaan, zat ik ook een beetje te balen. Volgend jaar ga ik voor de winst! Be prepared!
1377371_10202106226444321_748779326_n

[heading size=4 style=underline]Nog een keer![/heading]Stiekem hadden we vooraf het idee gehad om bij een andere startgroep aan te sluiten en voor de lol nog een ronde te doen als Schrek en Fiona. De oortjes en schminck zaten in de tas. Maar vriendlief had verzuurde kuiten en mijn gestel was ook iets minder fit dan ik had gehoopt. De 2e helft had er toch aardig ingehakt. Tel daar bij op alle blauwe plekken en eieren op de armen en benen en schrammen op de knieën…. En had ik de volgende dag niet nog een wedstrijd op het programma staan? Ik was dit keer heel erg verstandig (soms heb ik zo’n momentje) en we besloten lekker te relaxen. Eerst een verfrissende douche in de wasstraat, schone, niet stinkende kleren aan en voer. Het feestterrein was nu goed gevuld, het was supergezellig. De ene na de andere gek verklede groep kwam langs: een boer met varkens, mannen in jurkjes. Hilarische beelden! Ook de DMM marathonlopers kwamen langs en met de nodige aanmoedigingen begonnen zij aan hun volgende ronde.
Voor ons werd het tijd om af te taaien. Wat heb ik genoten van deze Mud Masters. De organisatie en vrijwilligers wil ik bedanken voor de perfecte organisatie, faciliteiten en aanmoedigingen. En de medelopers? Top dat jullie er waren, wat een sfeertje! Zonder hulp kun je sommige hindernissen niet nemen en vragen hoeft niet: je WORD geholpen. Super!

De volgende editie vindt plaats op 8 en 9 maart. Naast de 6 en 12 kilometer voor het eerst ook een 18 kilometer! De inschrijving opent maandag 30 september 2013 om 12.00 uur.

2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!