NK Veldloop gemeenten Ede
Nog nauwelijks bijgekomen van mijn avonturen in Kaapstad en nog wat lamme benen van de vlucht en de wedstrijden in de afgelopen weken, moest ik vandaag alweer in de startblokken voor het NK Veldloop gemeenten, die dit jaar door de gemeente Ede, in samenwerking met defensie werd georganiseerd.
In 1 zin kort samengevat: een geweldig georganiseerde dag, met veel gezelligheid, waar de regen nauwelijks vat op had. Regen? Ja, regen. Ik was al bijna vergeten wat dat was. Maar dat is dat natte spul dat uit de lucht valt en in combinatie met zand grote modderpoelen kan veroorzaken. En in een extreem koude vorm staat het ook bekend als hagel. En daar hou ik ook al niet zo van…
De dag begon relaxed met de wekker om 9.00 uur. Omdat het NK Veldloop dit jaar in Ede plaats vond, betekende het voor mij zo ongeveer een thuiswedstrijd. Om precies te zijn vond het NK plaats op het terrein van de Elias Beeckman Kazerne in Ede-Oost, die volgend jaar gesloten wordt. Een immens groot terrein met veel parkeergelegenheid, een pendeldienst door “Keep them rolling”, diverse omkleedgebouwen, goede sanitaire voorzieningen, de onmiskenbare feesttent, diverse nevenactiviteiten (boogschieten, nordic walking, etc.), de inzet van defensie en ontelbare onmisbare vrijwilligers, zorgden voor een zeer goed georganiseerd NK Veldloop.
Na jaren voor gemeenten te werken (jeetje ik lijk wel oud te worden!) werd dit al weer mijn 7e NK Veldloop. Dit jaar, net als vorig jaar, voor de gemeente Utrechtse Heuvelrug, waar menig trainingsmaatje van LGAS werkt. En met de afgelopen 2 jaren een 2e plek, en al eerder eens een 2e en 3e plek, was mijn doel toch weer om het podium te behalen. Liefst eens de 1e plek. Maar zou dit lukken?
Ieder jaar loop ik een 9 km, omdat dit toch het dichtst bij de 10 km ligt en hier mijn specialisme ligt… denk ik. Met de start om 12 uur voor de groep tot 45 jaar en nog het een en ander aan mutaties door te moeten geven (ik val toch echt nog in de leeftijdscategorie tot 34 jaar, en ook de afstand klopte niet) verzamelde Alwin en ik ons rond 11.45 in het snelle startvak. Zo waar scheen het zonnetje en kon mijn vuilniszak uit. Ik had zitten dubben wat aan te trekken. Met een gewenning van +30 graden leek een lange broek met een t-shirt mij wel geschikt. Het startschot werd afgevuurd door een kanon (wie hier niet op was voorbereid schrok zich lam) en de eerste paar 100 meter werd in de rook afgelegd. Door de mist zag ik nog mijn ouders, die me aan stonden te moedigen.
Het parcours lag er door de regenbuien van de voorbije nacht en ochtend erg zwaar bij. De zandpaden waren veranderd in glibberige modderpoelen, die het de kuiten extra zwaar maakten. Na de mini-nederzetting Helmond (met erg gezellige bewoners) doorkruist te hebben ging het na een kilometer of 2 het het bos in, smallere paden, lekkere zachte ondergrond. Wel heel wat vals plat, vooral omhoog, waardoor het leek of de benen ontploften. Het wilde niet zoals ik wilde, het was zwaar, afzien, pijnlijk en vooral frustrerend.
De eerste km was ietwat aan de te snelle kant voor dit parcours, waardoor er toch duidelijk een verval in kilometersnelheid merkbaar was. En die lange broek was toch echt te warm. De kilometers kropen (in tegenstelling tot in Kaapstad) voorbij. Ondanks de schitterende omgeving, waar ik niet goed van kon genieten, omdat je goed moest kijken waar je je voeten zette. Alwin trok me er gelukkig doorheen. De kilometers vorderden gestaag en uiteindelijk gingen we de laatste kilometer in. In de verte was de stem van de speaker al hoorbaar. Onderweg wel geprobeerd uit te vinden als hoeveelste vrouw ik lag. Bij kilometer 2 lag ik 8e. Ik was er ondertussen 2 voorbij, maar was ook weer door 2 dames ingehaald. Een paar 100 meter voor de finish kon ik nog een plekje verder klimmen. De laatste bomen ging ik voorbij, een scherpe wending de sintelbaan op en de eindstreep was nu toch echt in zicht. Met de wind er vol op werd ik aan de buitenkant ingehaald door een boom (toch nog 1?) van een kerel.
Tactisch uit de wind gedoken, nog een man voorbij, nog meer uit de wind, waardoor ik buitenlangs een eindsprint in kon zetten en beide heren op de eindstreep net voor bleef.
Een mooie eindsprint, met de nodige pijntjes. En als 7e dame van de groep tot 45 jaar over de finish. De eindtijd? Gelet op het parcours en mijn huidige conditie mag ik er tevreden over zijn. Maar een nettotijd van 44.06 is toch niet echt waar ik op gehoopt had. Benieuwd als hoeveeelste ik in mijn categorie zou eindigen… Naar mijn idee zaten er toch best wat 34 minners voor me.
Op de uitslag hoefden we gelukkig niet al te lang te wachten. In tegenstelling tot andere jaren vond na het voltooien van een afstand door beide leeftijdsgroepen de prijsuitreiking plaats in de grote tent. Dus om 14.15 was het overvol in de feesttent. Niet alleen door de prijsuitreiking van de 9 km, maar ook door de gigantische plensbui met hagel. Wat hebben de 12 kilometer lopers, die op dat moment door de modder ploeterden, het moeten afzien… De resultatenlijsten heb ik niet zien hangen, dus het was nog een verrassing of ik nu wel of niet in de prijzen was gevallen. Na de uitreiking van de prijzen aan de heren was het de beurt aan de dames. En met een verrassende 2e plaats mocht ik ook dit weer het podium op, waar de prijzen werden overhandigd door de majoor van de kazerne. Ondanks de tegenvallende tijd, dus toch nog een podiumplaats! Volgend jaar vind het NK Veldloop plaats in de gemeente Schouwen-Duiveland, bij de Neeltje Jans… Dat wordt vast voorbereiden op veel wind!
