Wedstrijd

One down in Duisburg!

De voorspellingen zijn goed. Eigenlijk te goed voor een race. Het is nog bewolkt in de ochtend en gelukkig is het wat minder drukkend warm. Toch ben ik blij met de waterpassages die vandaag op me liggen te wachten.

[heading size=4 style=underline]Beste mealprep…[/heading]En niet in de minste plaats omdat de start bijna in de soep loopt en ik geen tijd meer heb om nog even naar het toilet te gaan. We zijn al vroeg op het Spartanterrein en mijn startnummer is binnen no time opgepikt. Ook niet gek als er nog geen kip rond loopt. Maar dat verandert snel en er ontstaat zelfs een lange rij bij de startnummeruitgifte. Ik probeer de Super elite lopers er tussenuit te pikken in mijn beste Steinkohlendeutsch en dirigeer ze naar een separate pick up line. Om 8.30 uur moet ik me nog snel even klaar maken, shirtje wisselen, lange broek uit, goede schoenen aan. Gelukkig kan ik hiervoor in de office terecht, waar ik ook mijn tas kan laten staan. Met nog een kleine 10 minuten op de klok moet ik me naar de start begeven. In de haast vergeet ik mijn gelletjes. Shit, en die zou ik nu juist nodig hebben met zo’n slecht ontbijt achter de kiezen. Het was vanochtend te vroeg om in het hotel te kunnen ontbijten en schijnbaar konden ze ook geen lunchpakketten leveren. Dus had ik het vanochtend te doen met een fabriekssandwich die ik met lange tanden en met moeite naar binnen kreeg, een appel en een pakje appelsap. Beste mealprep ever!

[heading size=4 style=underline]Opzij, opzij, opzij![/heading]Op weg naar de start. Ook al liep ik hier gisteren al rond, de start had ik nog niet bezocht en ik verkeek me aardig op de afstand die ik daarvoor moest afleggen. Ook andere loopmaatjes haasten zich naar de start en zo hadden we al een sprint achter de rug voordat we over een minuut zouden starten. Het eerste stuk ging langs de Regattabahn over een grindpad. Een paar muurtjes zorgden al voor opstoppingen en het veld was uiteen gereten. Mijn hartslag was door een te snelle start al veel te hoog. Over het bruggetje het park in. Daar stond Sebastiaan bij de volgende reeks muren. Eerst een dikke knuffel en door. Na dit straatje van muren en een enkelbrekend trailpaadje met losse takken lag ik al zowat op apengapen! Nou, dit zou nog wat gaan beloven. Ik had er pas 2 kilometer opzitten! Mijn eerste burpees kwamen er ook aan. De slackline was alweer mijn grote vijand. Helemaal uit mijn ritme hobbelde ik voort, op naar de barbed wire.
sportograf-103349698_lowresDie hingen gelukkig boven gras en op een hoogte dat rollen hier een goede optie was. Direct daarna tollend op de benen het water in plonzen voor de eerste waterdoorgang. En dat was best een stuk zwemmen! Maar eigenlijk wel heel erg lekker verfrissend.

[heading size=4 style=underline]Burpee paradise[/heading]Uit het water klauteren bracht me op het start-/finishterrein, waar we via een net een pad over staken om vervolgens, zeiknat, door de multi rig te moeten. Voor zo goed als het ging maakte ik mijn handen droog, maar dat had geen enkel nut omdat de steigerpijpen spekglad waren. Ik wilde geen enkel risico nemen en die bel halen.
sportograf-103338279_lowresDe multirig is eigenlijk nooit een probleem, tenzij ie glad is. De laatste ring miste ik en ik miste daardoor de bel! FOK! Weer 30 burpees aan mijn broek! Gevolgd door het hijsen van een band de lucht in. Langs de Regattabahn volgde een lang stuk lopen. Ha dat kan ik. In de verte zag ik al mensen in het water liggen. We staken al zwemmend de plomp over. Een flinke afstand en geen grapje voor mensen die niet goed kunnen zwemmen! De route er achter was vooral lekker schaduwrijk. Het zonnetje begon wat door te breken en het was warm. En op de één of andere manier leek het wel of ik meer in de race kwam. Waar ik de laatste tijd enorme moeite mee heb is de combinatie kracht en uitoudingsvermogen. Na een krachtonderdeel lig ik op de grond naar lucht te snakken en zijn mijn benen pap. Nu lukte het me om na loadcarries en geklauter meteen de gang er weer in te zetten. Zo nu en dan een beetje het tempo drukkend om de hartslag naar beneden te krijgen, maar ik had er in ieder geval de gang in. Nog een verbeterpunt ten opzichte van Duisburg vorig jaar: ik kon de loadcarries nu rennend afleggen. Vorig jaar had ik mezelf daarvoor een verbod opgelegd, omdat om de haverklap mijn kuitbeen ontwrichtte.

[heading size=4 style=underline]Ka-pot![/heading]Aan de kop van de Regattabahn wachtte ons weer een stukje zwemmen. Omdat we vanaf een vlonder het water in konden kon je hier duiken. Ik kreeg steeds meer plezier in de waterstukken. Hier kwam ik samen te lopen zwemmen met Gabriel en samen liepen we een stukje op. Netklimmen, touwklimmen. Ik begon er steeds meer de gang in te zetten. Was ik nu echt aan het racen? Schijnbaar, maar mijn maag begon met dat fantastische ontbijt wel een beetje te protesteren. Iets de rem er op dus…  Weer zwemmen: de Regattabahn moesten we weer oversteken, gevolgd door een stukje stinksloot. We waren nu al een end op weg en ik ploeterde mezelf lekker een weg over het parcous. Hier kwamen we ook het enige klimmende stukje van het parcours tegen.
sportograf-103368980_lowresMet een zandzakje een stukje lopen, waarbij het laatste stuk steil omhoog ging via een net. BAM benen vol! Maar ik wilde tempo houden. Een stukje onder een net kruipen en de Atlas Stones brachten me op de laatste kilometer van het parcours. Ik had er aardig de sokken in. Rennend over de vlonders voor een laatste stukje zwemmen en met een duik plonste ik weer het water in. Lag daar nu Sofie? Samen hopten we met een elastiek om de benen over de balken. Bleef ik Sofie nu voor? Nog een laatste gamechange obstakel: het speerwerken. Dik mis en hoppa weer 30 burpees. Ook Sofie had hier burpees en met een laatste eindsprint over de cargonetten, nog een net en het waterige muurtje sprong ik (dit keer zonder kramp in de kuiten) over het finishvuur.
sportograf-103355251_lowresHe-le-maal kapot! De heren van de tijdmeting kwamen naar me toe om mijn naam te noteren. Hijg hijg hij, er kwam niets meer uit. Bleek ik 10e geworden te zijn! En dat met een tijd van ruim binnen de 2 uur met flinke stukken zwemmen, ik denk ruim 500meter. Dat viel me echt niet tegen. One down and one to go! Op naar de Sprint deze middag!
sportograf-103327550_lowres

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!