Schipbreuk en Schipbeek
Van schipbreuk naar Schipbeek. Hoe een dag ‘ietsje’ anders begon dan gepland en ik voor de start van onze survivalrun er al een complete survival op had zitten.
[heading size=4 style=underline]Wrong direction[/heading]En zo zit je niet in de auto richting Bathmen, maar word je met de sleepwagen de totaal andere kant op gereden. Maar safety first. In een auto waarvan het dashbord verandert in een flipperkast, het alarm spontaan afgaat en de ANWB man wel heel veel foutmeldingen uit het computersysteem leest, ga ik niet meer rijden! Een paar uur later ben ik voorzien van een leentruck (in mijn beleving… wat is die bak groot zeg) en ben ik alsnog met een flinke vertraging op weg naar Bathmen, waar ik samen met Susanne de koppelrun zou lopen. Daarvoor zijn we dus te laat maar Susanne kon nog regelen dat we met de 5 kilometer recreatierun mee konden lopen èn ze had nog snel even een noodrantsoen ingeslagen.
[heading size=4 style=underline]Funrun[/heading]Hehe, eindelijk aangekomen in Bathmen met de vrachtwagen (en dat zonder groot rijbewijs) voor de Schipbeeksurvivalrun. Omdat we nu bij de 5 kilometer zouden starten kunnen we nog rustig aan doen. Eerst even de andere shirts en bandjes ophalen en langzaam klaar maken voor onze start. Het is ongelooflijk lekker weer, met een fijn zonnetje. We melden ons bij de starter en mochten meteen met de volgende wave mee. There we go!
[heading size=4 style=underline]Groentje[/heading]Daar staan we bij een touw. Een swing over is onze start waarna we het parcours op gaan. Een net, monkeybars gevolgd door een apenhang en we waren uit de drukte van de start. De route voerde ons langs de Schipbeek en als recreatielopers mogen wij de makkelijke versie van de hindernissen nemen, wat ons op sommige momenten best goed uitkomt… We hebben zulke gladde tights aan dat het niet lukt om er mee in een paal te klimmen, terwijl ik daar doorgaans als treehugger toch niet al te veel moeite mee heb. Een volgende hindernis is klumperen. Wat the…? We komen dingen tegen waar ik als survivalbroekie nog nooit van gehoord heb. Maar bij het zien van de hindernis herken ik wel iets… We moeten een stuk balanceren op een touw tussen twee bomen, waarbij je een los touw dat aan een andere boom gebonden is, als steun gebruikt.
[heading size=4 style=underline]Shoot me[/heading]We komen bij de splitsing met de andere afstanden en steken middels pontons het water over. De wal is ondertussen een zwarte gierdrek waar we zowat in vast blijven hangen. Door het weiland en aan deze kant van het parcours wachten ons nog meer zwarte sloten. We kruipen onder netten en zeilen, klimmen over balken, swingen over touwtjes, zwaaien door de lucht en steken middels pontons weer de Schipbeek over. Daar wacht ons een combi met Spaanse Ruiter, dubbele catcrawl over balken en een tarzanswing, waarbij ik uiterst bevallig en charmant de oefening afsluit. Next stop: schieten! Leuk! BAM! Raak! Nog een mooie combi was over het water, waarbij we via netten naar de overkant moesten. Dat was de makkelijke versie, want de bikkels konden mooi onderlangs via touwtjes.
[heading size=4 style=underline]Are we there yet![/heading]Wij mochten weer een splitsing nemen en kwamen bij een swingover en weer pontons. Ik krijg nog de smaak te pakken! Alleen kwamen we tot de conclusie dat we al bijna klaar waren… Wat? Nu al? Ok, deze recreantenversie is misschien een klein beetje aan de lichte kant voor ons. Het kanoën mogen we helaas niet doen in onze oranje shirts, maar als we langs een tuin lopen met een muurtje erin, kunnen we het niet laten om deze ‘extra’ hindernis (we behoren deze eigenlijk over te slaan) toch even mee te pakken. We besluiten bij de volgende hindernis ook voor de profi versie te gaan: met lusjes langs een balk en via een touwtje naar de triangels in plaats van over een net klauteren. Op zich ging dat ok, mits die lus niet bleef haken en het touwtje nog net iets te ver weg hing en die velletjes op mijn hand niet bijna afgescheurd werden door de laatste triangel. Op naar de eindhindernis, maar niet voordat we Marian van de Strongman- en Strongsisterrun nog even gedag hadden gezegd. We mochten de eerste helft van de eindcombi overslaan en hadden nog wat netjes, banden en de eindbel voor de boeg. Iets te fris en met bandje (jeeeeej!) kwamen we ongeveer een uur na onze start over de finish… Dus besloot Susanne nog even de hele eindcombi te doen, terwijl ik met Marian stond bij te kletsen.
[heading size=4 style=underline]Thanks![/heading]Niet moe maar wel redelijk voldaan zetten we koers naar de sporthal waar we onder hete douches de gier en modder konden af wassen om vervolgens in de vrachtwagen huiswaarts te keren. Niet gedacht dat deze dag die zo slecht begon, nog zo relaxed kon eindigen. Dankbaar dat de organisatie zo vriendelijk was om ons op een later moment te laten starten!
Foto’s? Die heb ik nog niet kunnen vinden. Maar om er achter te komen wat een swing over, klumperen, catcrawl, etc. is check even de foto’s op de site van Schipbeeksurvivalrun.
