Wedstrijd

Smokkelaarstrail

Zondag. Prachtige dag. Zonnetje aan een heldere blauwe hemel, fris windje en al op vroeg op weg naar het zuiden van het land. De omstandigheden waren perfect voor de allereerste Smokkelaarstrail nabij Goirle.

[heading size=4 style=underline]Smokkelaars[/heading]Ik was al vroeg uit de veren, want ik moest best een tochtje afleggen om op de locatie aan te komen. Op het randje van Nederland werden zo’n 500 trailrunners verwacht die in de sporen van de smokkelaars van weleer zouden treden. Dit gebied heeft wat dat betreft een rijke historie en vormde het decor van de Smokkelaarstrail, die dit jaar voor het eerst werd georganiseerd.

Het grensgebied tussen Tilburg, Goirle en het Belgische dorp Poppel was in de vorige eeuw een geliefd en berucht smokkelgebied. Grote smokkelploegen van zo’n 40 man wisten ‘s nachts hun weg te vinden door de uitgestrekte bosgebieden. De vele paden en veldweggetjes vormden het decor van spannende smokkelnachten met confrontaties tussen smokkelaars en douaniers. De Smokkelaarstrail loopt voor een groot deel over deze historische smokkelpaden in het grensgebied tussen Nederland en België.
– Smokkelaarstrail –

Ik was niet de enige die zich door deze tekst liet inspireren. Al ruim voor de trail waren de startbewijzen uitverkocht en bleek er nog een run te ontstaan op startbewijzen van mensen die toch nog mee wilde doen.

[heading size=4 style=underline]Chill[/heading]Aangekomen was ik net op tijd om een perfecte parkeerplek te scoren en direct tegen Rob van Prorun aan te lopen. Die er vervolgens snel vandaag moest om de drankpost te bevoorraden. De startlocatie was op het terrein van  restaurant de Roovertsche Leij. Het terras lag vol in de zon en met kampvuren was het best goed vertoeven. De startnummers konden in de schuur opgehaald worden en hoewel er een rij stond, was ik snel aan de beurt.
12801413_10208937431220171_5723144831996142055_nAl snel waren de eerste bekenden gespot. Moddermaatjes, trailmaatjes en een grote delegatie van de Half Crazy Runners. Al snel was het tijd om me klaar te maken voor de trail en gooide ik de laatste spullen in de auto. Naast de HCR stond ik in het startvak. Ik startte met mijn nummer in de eerste wave. Eigenlijk de startgroep die de 24 kilometer zou lopen, maar vanwege de verkoudheid en wat dwarse dingetjes in mijn lijf zou ik de 12 gaan lopen. Leek me wel zo verstandig. Geen druk op de ketel, lekker genieten en foto’s maken. Ondertussen gaf de speaker de laatste info. Nu duidelijk was dat ik halverwege de 12 kilometer route op kon, was voor mij de strategie van vandaag bepaald. Met nog een paar seconden voor de start was er van dringen totaal geen sprake. We moesten zelfs nog een aantal meter overbruggen voordat we überhaupt over de startstreep gingen. En daar gingen we.

[heading size=4 style=underline]Lanterfanten langs de Leij[/heading]Een groepje van zo’n 50 trailrunners zette zich in beweging en in een lintje liepen we het parcours op. Het eerste stuk was een lang stuk langs de velden. Mooi uitzicht, maar wat achteraf bleek het saaiste stuk van het parcours. Nou, als dit saai is, vind ik dat geen enkel probleem. Dit uitzicht was al prachtig. Na dit lange pad begon het leuke werk. En dat hield maar niet op!
12189087_10208937427740084_3239402853601643104_nLangs het riviertje de Leij slingerde talloze singletracks en we hebben alle hoeken en gaten gezien. Moerassige stukken langs de Leij tot heideveldjes verscholen in het bos en schattige boerderijtjes met bosweides trokken aan me voorbij. De omgeving is totaal anders dan ik thuis gewend ben. Daar is het ook mooi, maar dat schattige riviertje door het bos deed gewoon buitenlands aan. Het voelde bijna als een dagje vakantie! Daarom liep ik ook ongelooflijk te lanterfanten. Mooi plekje, op de rem, foto. Ik werd door de hele groep ingehaald en ook de startwave achter me kwam al langszij. No problem, ik zet je gewoon op de foto.
12800163_10208937430740159_4919069132098909981_n
[heading size=4 style=underline]Grenzeloos[/heading]De route was prima aangegeven en onderweg kwamen we zelfs een grenspost tegen. Met dank aan Bas van Binnendijk, die snel even een foto van me schoot. En verder slingerde ik me door het bos heen.12798995_764520973682711_3836655033105934828_n Na zo’n 6 kilometer kwamen we bij de splitsing tussen de 12 en 24 kilometer. Ik had nog gehoopt dat mijn benen fit genoeg zouden zijn voor de lange afstand, maar ik durfde het toch niet aan. Op de een of andere manier heb ik de ene keer last van dit en dan weer van dat. Dit keer was het mijn achillespees, terwijl ik van de week weer last had van een klemzittend middenvoetsbeentje. Nou ja, 12 kilometer was ook prachtig. IMG_20160228_121621Na de splitsing bevond ik me plotseling in een niemandsland. Ergens ver voor me liep een loper en ergens achter me. Geen gehijg in de nek en ik kwam helemaal tot rust. Ik tuurde in de bomen op zoek naar dat vogeltje dat zijn lenteliedje zat te zitten, maakte weer een partij foto’s. Wandelde rustig over een modderig pad. Haast? Niet vandaag. Het was fantastisch weer en eigenlijk wilde ik het bos helemaal niet uit. Maar de finish kwam steeds dichterbij. Alleen mijn benen waren daar blij mee. Ondertussen slingerde ik me langs de Leij, terwijl aan de overkant de net gestarte lopers liepen. Een mooi gezicht al die kleurtjes tussen de nog kale bomen door.
IMG_20160228_121420_1
[heading size=4 style=underline]Botersmokkelaar[/heading]Het laatste stuk bestond uit hetzelfde lange pad als op de heenweg. Zelfs daar lukte het niet om gewoon door te lopen, maar moest ik weer kletsen met een mudmaatje die stond te supporteren.Nog even genieten van de laatste meters die ik aflegde met een andere trailgenieter. Samen finishten. Na de finish stond ons een leuke verrassing te wachten. We kregen een pakje roomboter! Als echte smokkelaars kregen wij ons smokkelwaar. Want roomboter is hier veelvuldig gesmokkeld via de talloze paadjes door het bos langs de Leij. De verzorging na de finish was perfect! Een glaasje drinken én een… warm worstenbroodje! Lekker bij het vuurtje op een boomstam peuzelde ik deze op. Terwijl de speaker zich ontfermde over alle deelnemers en zorgde dat ze snel de warmte van de windstille plekken op het terrein opzochten of zich om gingen kleden. Hoewel ik ‘maar’ de korte afstand had gelopen was ik wel voldaan en niet teleurgesteld. Alhoewel de omgeving zo prachtig is dat ik graag de lange afstand had gelopen.
IMG_20160228_123518
[heading size=4 style=underline]Next year![/heading]Voor een eerste editie van de Smokkelaarstrail denk ik dat ie enorm geslaagd is. De organisatie was volgens mij meer dan perfect. Alles verliep gesmeerd (met roomboter). De start was in waves opgedeeld van zo’n 50 lopers per startgroep en dit zorgde voor een soepele doorstroming op de trails. Doordat de eerste kilometer van de route een breed pad was, was van opstoppingen geen sprake. Het parcours was in zones opgedeeld, waar verschillende mtb’ers toezicht hadden. Als er iets gebeurde was er dus snel iemand in de buurt. De route stond prima aangegeven, de routing op het start-/finishterrein was prima in orde en de verzorging was meer dan goed. Jammer genoeg heb ik, doordat ik de korte route liep, geen gebruik kunnen maken van het verzorgingspunt onderweg. De foto’s zagen er veelbelovend en gezellig uit! Vooral origineel was de verzorging na afloop met het pakje smokkelwaar en het worstenbroodje. Nomnom! Voor herhaling vatbaar! Al hoop ik dat de organisatie vast blijft houden aan een maximum aantal deelnemers van 5o0. Meer deelnemers gaat parkeerproblemen veroorzaken en maakt het in het bos wel heel erg druk. Plus zo’n kleinschalig en goed georganiseerd evenement lijkt steeds zeldzamer te worden.
10422147_10208937426980065_4541236076936680488_n

Met dank aan Bas van Binnendijk voor de grensfoto.

4 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!