Stormloop • Run Andrea Run

Men neme een zonnetje, een paar duinen, een beetje asfalt met sporen van racewagens, wat wind, blus dit af met wat modder en schuim en serveer op een bedje van autobanden. Welkom bij de Stormloop! Op een unieke locatie mocht ik afgelopen zaterdag mijn motor starten om 18 kilometer over, door, langs, in het Circuit Park Zandvoort te racen. Met de benenwagen.

[heading size=4 style=underline]Old friends[/heading]Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om nog een loopje in te plannen. Totdat ik werd overgehaald en me vervolgens bedacht dat dit meteen een mooie gelegenheid was om een oude vriendschap met racevriend Milko nieuw leven in te blazen. Zo gezegd zo gedaan. Plan was om direct na de Stormbazen (die 5 uur gingen lopen) te starten in te 18 kilometer wave van 10 uur. Was ik tenminste een beetje op tijd klaar en konden we vervolgens in de zon met een pot bier zitten aanmoedigen. Zaterdagochtend dus vroeg richting Zandvoort, waar ik meteen meette met Milko, die me een perfecte parkeerplek wees. Startnummer halen, kluisje huren, moddermaatjes knuffelen en omkleden maar. Ik was blij dat ik direct een kluisje had gehuurd, een ‘grote’. Maar nog net te klein om op een normale manier mijn sporttas er in te stouwen. Dat werd dus met de voeten aanstampen. Dan te bedenken dat ongeveer 90% van de kluisjes zo ongeveer de helft kleiner was… Ooit bedacht dat sporters sporttassen meenemen naar een obstaclerun, gevuld met droge kleding, schoenen, eten, drinken, enzovoorts? Dat past niet!

[heading size=4 style=underline]Start the engines[/heading]Na wat te hebben gebabbeld en de Stormbazen uitgezwaaid te hebben was het al tijd voor mij om het startvak in te duiken. In m’n uppie. In het startvak kwam ik wel een paar bekenden tegen, maar het gros was toch wel onbekend, want de meeste die ik ken zouden in een ander startvak starten. Na een warming up was een onder/over onze start. Ik stond redelijk vooraan, dus was snel weg. Even buurten met Martijn, die er vandoor vloog, en daar liep ik dan in een best wel leegte. In de Tarzanbocht vlogen we van het asfalt af de grindbak in, over de olievaten heen.
Via de duinen kwamen we meteen bij een modderbad, waar ik ongeveer kopje onder ging. Bij een muur, die zo gammel was dat ik me er niet echt veilig op voelde sprong ik af en kwam scheef terecht, waardoor ik op een nogal shit manier door mijn knie zakte… au! De eerste meters even kijken wat de schade was, maar die leek gelukkig mee te vallen en ik kon mijn weg vervolgen. Bij de Zweedse Tafel hadden we geen idee dat dit de Zweedse Tafel was waar we overheen moesten. Het leek meer op een poortje met matten voor de tijdsregistratie. Dat we er overheen moesten werd ons nageroepen toen we er al lang en breed voorbij waren, lekker op tijd… Ok, terug en er overheen. Volgende hindernis, de foam party, maar dan zonder foam. In een hoekje lag wat schuim en dat was net genoeg om nog een beetje witte voeten van te krijgen.

[heading size=4 style=underline]Wrong direction[/heading]Ik liep een beetje tussen een paar groepjes in en moest even zoeken naar een fijn tempo. Niet alleen zochten we daar naar. Hier en daar was het even goed opletten op hoe de route nu precies liep. Bij cruciale punten stonden geen vrijwilligers om de weg te wijzen. Oftewel, we liepen en masse verkeerd en daar kwamen we pas achter toen we ergens in de tweede ronde zaten, die plotseling toch wel heel erg op onze eerste ronde leek… Weer bij de gammele muur? Dit klopt niet… Verderop zagen we verse lopers lopen, die in hun eerste ronde bezig waren… Hoe komen we daar? Simpel: als een stel schapen klommen we via een gat in een hek naar de andere route, illegaal doorsteken en we checkten nog even bij een obstakel waar we nu zaten. Ok, nu deden we dus de eerste ronde en bleek dat we de 2e ronde al gelopen hadden. Ondertussen had ik me aangesloten bij een groepje van vier man en ik was blij dat ik deze heren om me heen had. Niet alleen mijn humeur was onder het nulpunt gedaald. Na wat gescheld konden we maar één ding doen: knop om en doorlopen. Dan maar lol trappen, voor een tijd hoeven we niet meer te gaan, want we hadden ondertussen al door dat we wat extra kilometers hadden gelopen. Volle vaart vlogen we langs andere lopers, op en neer over en door de duinen en het mulle zand. Over vlotjes, zwemmen langs krokodillen, over de schuine muur, kruipend door een band, door een volgend modderbad, waarbij door het gespetter de modder tot diep in de oren zat, door een nog legere foamparty, door het doolhof en dat was onze tweede ronde. Ik twijfelde met mijn been of ik nog een ronde moest doen. In ieder geval moest ik het rustiger aan doen, want dat moordende tempo begon die heup weer te irriteren. De mannen waren zo lief om bij me te blijven en zo liepen we de eerste ronde, wat onze tweede ronde was nog voor een tweede keer. Eeh ja… duidelijk…

[heading size=4 style=underline]Last round[/heading]Een beetje een rare ronde. De hindernissen hadden we allemaal al een keer gehad en wat me opviel was dat een aantal hindernissen er niet veiliger op was geworden… Splinterhout op de muren, splijtingen in het hout van het klimrek, een modderbad wat nu veranderd was in een waterbed doordat het plastic lek was en al het water er onder was gelopen, het netwerk over de container heen waar je zo klem onder kwam te zitten, helemaal geen schuim meer in de foam party en jammer genoeg ook een ongeluk(je) bij de scheve muur. Al zit dat in een heel klein hoekje, had ik zelf al ondervonden met de knie. Gelukkig kon ik nog doorlopen, wat niet gold voor deze loper. Hopelijk viel het mee voor hem/haar.
We finishten na again een mislukte monkeybar en nog een laatste klimmetje langs een touw met z’n vijven en namen onze medaille in ontvangst. Even afspoelen en snel een goede warme douche! Die waren aan de andere kant van het terrein, maar daardoor was het er heel rustig en kon ik snel even opwarmen onder de douche, waarna ik me met Milko in de zon begaf en genoot van het heerlijke zonnetje en als een stel idioten zaten mee te swingen op de muziek. Reliving old times!
Ondanks de organisatorische foutjes wel een heerlijke dag gehad, mede dankzij alle bekende mudbuddies en vier fantastische loopmaatjes met een geweldig gevoel voor humor! Dank jullie wel! En dan achteraf in de uitslagen te zien dat ik (vooralsnog) een 3e plek heb gelopen met extra kilometers is dan nog een mooie opsteker!