Trail des Fantomes #1

Waar moet ik beginnen? Ik zit nog helemaal na te genieten van mijn 1e ‘ echte’ trailrun. Er gaat zoveel door me heen… En mijn benen zijn nu zo ongelooflijk leeg… De ene na de andere kramp schiet door mijn hamstring, ik kan niet normaal de trap op komen en mijn bips klapt uit elkaar van de spierpijn. Komt mooi uit, want we hebben hier een lift! Wordt die ook een keer gebruikt. Nou, laat ik dan maar meteen bij het begin beginnen.

[heading size=4 style=underline]De villa[/heading]Samen met vriendlief, loopmaatje Alwin en zijn broer Harald hadden we een huisje gehuurd via Airbnb in het dorpje Halleux. Een dorpje ongeveer 5 kiometer buiten La-Roche-en-Ardenne, waar we zaterdag deel zouden nemen aan de 25 kilometer van de Trail des Fantomes.
Vrijdags reden we al richting de Ardennen, waar we mooi op tijd aankwamen bij ‘ons’  huisje. Echt waar, totaal geen logica in dit bouwsel, maar dat maakte het juist enorm grappig. Beneden hadden we onze slaapkamers aan de achterkant van het huis. Daarmee lagen de slaapkamers de gehele dag in de schaduw en wat het zelfs koud! Het plafond was zo laag dat je om de hanglamp heen moest lopen. Het plafond en bij nadere inspectie ook de muren, bleken met laminaat bekleed te zijn. Beneden ook een toiletJE…
Via een trap buitenom kwamen we op een groot terras met allemaal tingeldingen, die in de wind liepen te tingelen en de entree (via de keuken) naar de huiskamer. Daar was ook de badkamer met een douche waar je niet te lang onder kon staan. Dan liep de douchebak over. De keuken was overcompleet met tig pannen en tupperware doosjes, alleen was de keuken heel erg smal. Als de klep van de vaatwasser open stond, kon je niet meer via de keuken heen en weer lopen. Het huisje werd gecomplementeerd met een lift voor een rolstoel vanuit de garage naar de huiskamer. Een soort van plaat waar je op moest gaan staan, druk op een knopje en het plafond boven je wordt omhoog gedrukt, zodat je zonder hoofdbonken een verdieping hoger aan komt. Zou nog mooi uitkomen voor na onze trailrun!

De eigenaresse gaf ons een eerst een rondleiding en waarschuwde ons voor het wildlife: reeën, vossen, dassen, wezels en de chihuahua van de buren… Haar eigen hond was niet wild. Nog een wild beest: haar paard die het plotseling nodig vond om uit de weide te springen (dat doet ie anders nooit!) om in de tuin te gaan staan grazen. De uitslover.
Eerste echte wildife stond ’s avonds in de weide aan de overkant van de weg: 3 reetjes.
Enig nadeel: het stikt hier van de vliegen! Niet alleen bij ons huisje, maar schijnbaar in de hele Ardennen is er een vliegenplaag. We vonden dan ook 5 vliegenmeppers in het huisje.

[heading size=4 style=underline]Startshirt[/heading]Nadat we ons hadden geïnstalleerd en hadden gegeten reden we naar La-Roche om bij hotel Floreal ons startnummer op te gaan halen. Het hotelpark was zaterdag ook het startpunt. Ondanks dat de start pas de volgende dag plaats zou vinden, was het behoorlijk druk! Een heel gemoedelijke sfeer, mensen zaten op het terras een biertje te doen of trokken zich terug in het hotel.  Het startnummer was dit keer niet een nummer dat je op moest spelden, maar stond gedrukt op je t-shirt! Supergaaf, alleen was het shirt wel een heel stuk te groot.

Op het terrein was het een weerzien met veel bekenden van de loopgroep LGAS en veel twitteraars. Zo grappig om elkaar (weer) tegen te komen in een heel andere setting of eens in real life te zien! We wilden het niet te laat maken en gingen op tijd weer terug naar ons huisje. Onderweg nog een (dode) das en een (voor zijn leven sprintende) vos gespot!

[heading size=4 style=underline]D-day[/heading]Wat een goede nachtrust had moeten worden, werd er 1 met veel rare dromen (auto in de prak, file voor het damestoilet waardoor ik de start miste, etc.) en een zich verder ontwikkelende verkoudheid… shit… Na ons ontbijt vertrokken we weer richting La Roche en met een geniale parkeerplek voor de deur konden we ons in het feestgedruis mengen. Want zo voelde het eigenlijk wel een beetje. Het was een gezellig weerzien met Rik, Ilonka, Nesrine, Yvonne, Esther, Vanessa, Maurice, the Blue Team en nog vele andere en de nodige foto’s werden gemaakt. Voor we het wisten was het tijd voor de start. Een oranje massa stond klaar voor de startboog en op weg gingen we. Eerste verschil wat ik opmerkte was het rustige tempo waarop we weg gingen. Dat was niet voor niets… Na 500m door La Roche te hebben gelopen kwam de eerste klim in zicht…

Morgen deel 2 van mijn avonturen in La Roche.