Wedstrijd

Trifectaweekend Krynica – Super

Een goede nachtrust na de Beast verder. Ik word wakker en weet niet hoe ik uit bed moet komen. Zóveel spierpijn in het hele lijf! Holy shit, ik moet vandaag nog een Super en Sprint lopen! Hoe dan?

[heading size=4 style=underline]Ontbijt[/heading]Eerst maar eens zien te ontbijten. Omdat we steeds heel vroeg de deur uit moeten naar de Spartanvenue, missen we het ontbijt. Gelukkig heb ik genoeg voer mee en hebben we een koelkastje op de kamer. Alleen dan moet je nog wel een bakje en lepel hebben. Zit de deur van de eetzaal op slot! Gelukkig wordt die toch open gedaan en kunnen we ons volstoppen met eigen ontbijt. En koude koffie… laat maar.

[heading size=4 style=underline]Strategisch plannetje[/heading]Weer op weg naar de venue via de opgebroken weg. Het lijkt een eeuwigheid te duren om de afstand van 6 kilometer te overbruggen. Ik ben nog aan het twijfelen wat ik vandaag doe. Het wordt nog warmer dan gisteren met termperaturen boven de 30 graden, maar ik heb geen zin om elite te starten. Competitief lijkt me een goede optie. Dat scheelt toch nog zo’n 1,5 uur wachten (en dus veel warmte) in vergelijking met de open heat waar ik eerst in zou starten. Dus even het nummer om laten zetten en ik kan me al klaar maken voor de start. Vanwege de spierpijn besluit ik wandelend van start te gaan, om de spieren in ieder geval even de kans te krijgen wakker te worden.
20424332_1475221039190956_5103918592564479031_oHopelijk loop ik zo de spierpijn er wat uit. Ik kom al snel met Frank, Nienke en Kirsten te lopen, ook Nederlanders. En eigenlijk is dat zo gezellig, dat we vrolijk de berg op hiken. Na mijn mental mopperbui van gisteren vind ik voor gezellig samen lopen vandaag heel aantrekkelijk. Dat ik er daardoor misschien wat langer over doe dan  normaal neem ik op de koop toe.

[heading size=4 style=underline]Slow start[/heading]De eerste vijf kilometer tot aan het eerste drinkpunt kosten weer dik een uur en heel wat hoogtemeters. Maar we stappen lekker door tot we voor het bord met de memory codes komen te staan. Shit, deze is wat langer en lastiger dan die van gisteren. Gelukkig zat ook in dit parcours de enorme fijne afdaling. Ik denderde naar beneden richting slackline, die ook deze keer weer wordt overwonnen, al kreeg Nienke hier haar eerste burpees aan de broek. En hoppa weer door. Omhoog dus…. Tempo weer drastisch naar beneden. Wonder boven wonder leek mijn rug vandaag wél mee te willen werken. Geen greintje pijn. Maar ik vond het wel prima zo. Geen risico nemen en er lag nog iets in het verschiet. Die verrekte sloten…
59876afb8666bf2011390d74-o
[heading size=4 style=underline]*** sloten![/heading]Mag ik even vloeken? WAT.ZIJN.DIE.SLOTEN.***!!! Na een korte onderbreking op de balancebeam en monkeybars (die deze keer gewoon wel lukken) wéér die rotsloot in. 5981f599fd4131af6b1387c0-oIk glibber en glij weer alle kanten op. Mijn benen schieten aan alle kanten onder me vandaan en mijn overige ledematen vliegen als oncontroleerbare zwengels in de rondte. Dat ik niemand raak mag een wonder heten… Gelukkig loopt het met z’n allen wat gezelliger, maar wát ben ik blij dat we weer op de oever klauteren en weer kunnen klimmen. De schuine muurtjes weer over en de skipiste op naar boven. Het is nu echt warm, maar ik vermaak me prima. Mijn teamies zijn alleen niet allemaal even fris meer en zo nu en dan moeten we even op elkaar wachten. Op zich niet erg, maar in dit tempo ga ik de start van de Sprint missen…
5981f59efd4131af6b1387c3-o
[heading size=4 style=underline]Roll over or roll on?[/heading]Het begint een beetje te knagen… doorlopen op mijn eigen tempo, of bij elkaar blijven? Eerst de volgende bups aan obstakels maar eens zien te overwinnen. Te beginnen bij het speerwerpen… KANSLOOS! Daar lig ik weer. Barbed wire zorgt er ook voor dat ik zowat stil lig.
5982471bfd4131af6b139f54-oAan de linkerkant van de baan blijkt het prikkeldraad echt wel lager te hangen dan rechts! Dat onthou ik even voor de Sprint. Vervolgens het touwklimmen, waar ik boven weer de bel klingel, maar één van ons toch burpees kan doen. Op naar de Hercules Hoist en joh, doe es gek! Ik pak het herengewicht in plaats van het dames gewicht. Hilarisch! Ik moet in het touw springen en er vol in hangen om het gewicht van de grond te krijgen. Maar met deze tactiek lukt het wel! Alleen zijn de handen aardig gaar. Iets verderop moeten we onze code opdreunen en dan besluit ik toch dat het voor mij tijd is om door te gaan.
5982233bfd4131af6b13940e-o
[heading size=4 style=underline]Finally een beetje succes[/heading]Voornaamste reden: tijd. Bij de Beast had ik ook een half uur zitten wachten bij de sandbag carry en die tijd had ik nu niet vanwege de Sprint die er nog even achter aan zou komen. Het sleetje trekken stelde weer niet veel voor en ik greep een zandzak en sjokte de heuvel op.
598249f88666bf2011383347-oDit keer een andere tactiek: gewoon doorgaan en die zak niet op de grond gooien. En zo stiefel ik omhoog, haal veel mensen in en dribbel zelfs stukjes omlaag. I did it zonder de zak neer te kwakken! Op naar de multirug, maar terwijl ik daar naar toe loop zie ik dat ze hem drastisch hebben gewijzigd… De ringen zijn vervangen voor korte touwtjes. Na het stuk enteren dus ALLEEN maar korte touwtjes! Dat worden burpees. Nog nooit eerder haalde ik de korte touwtjes! Dus ik enter, pak het eerste touwtje. En aangezien ik er van overtuigd ben dat ik er toch uit ga vallen en bijpakken me uit mijn swing haalt, leek doorpakken naar het volgende touwtje me wel een goed idee. He, die heb ik. En ik hang nog! Ok…. nog een keer doorzwaaien naar het volgende touwtje. Hebbes! Het kost me heel wat knijpkracht, maar die bel komt steeds dichterbij! WTF! Ik heb de bel gewoon! Ik schrik er zo van, dat ik los laat en op de grond donder. Maar wel onder luid applaus van de vrijwilliger en een boel mensen die burpees liggen te doen! Onwijs gaaf! En met een grote smile op de kop ga ik door.

[heading size=4 style=underline]Recovery[/heading]Alleen nog maar afdalen. Dat kan ik. Nog even over een muurtje en het A-frame en ik lanceer mezelf over het finishvuur.
5982c15ffd4131af6b13bede-oSuper is done! En de tweede medaille is binnen. Snel ga ik mijn tas oppikken, want ik er moet voedsel in, wil ik daar over 1,5 uur geen last van hebben.  Ik gebruik sinds kort Plenny shakes. Dat zijn eigenlijk soort van maaltijdvervangers, maar ideaal voor situaties als deze: water in de shakebeker, Plenny erbij en maaltijd is klaar. Dat spul is alleen een blok beton in de maag, dus even rustig zitten kan dan geen kwaad. Dat deed ik overigens in de schaduw verdekt opgesteld achter een paar struikjes met een paar mede Spartanhollanders.  En hoe langer je stil zit, hoe stijver je word…

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!