Apenkooien? – Weekly Queeste #27

Noem het apenkooien voor volwassenen (en kinderen), noem het een oer-Hollandse sport, waarschijnlijk een van de meest zware sporten die er is. Survival is een van de sporten die ik beoefen in aanloop naar de WK’s komende maand. En aangezien de Weekly Queeste september in teken staan van mijn voorbereidingen voor de WK’s werp ik daar vandaag een lichtje op.

[heading size=4 style=underline]Weekly Queeste[/heading]Voetklemmen, swing overs, Spaanse ruiters, combinatie hindernissen, boomstammetjes, klosjes, hakken en gegarandeerd verzuurde onderarmen. Wie de sport niet kent zal gek staan te kijken van wat er zich tijdens een survivalrun afspeelt. Dus…

Wat is survival en welke voordelen heb ik er van?

[heading size=4 style=underline]Survival[/heading]Survival is een oer-Hollandse sport en al ouder dan menigeen denkt. Terwijl obstacle course racing pas een paar jaar geleden is ontstaan, kent survival al een geschiedenis die terug gaat tot eind jaren ’80. In het Achterhoekse Beltrum werd voor de vossenjacht een spoor getrokken met een in vossen-urine gedrenkte doek voor de honden om te achtervolgen. Om het de honden zo moeilijk mogelijk te maken en de meute voor te blijven moesten de heren alle mogelijke capriolen uit de kast trekken. Dwars door sloten, velden, etc. Tegelijkertijd was er een spelshow op televisie in ontwikkeling: “survival of the fittest”, waarbij de deelnemers over zelfgemaakte hindernissen moesten. De heren van de vossenjacht combineerden de vossenjacht (zonder doek) en de hindernissen en survival was born. Bij survival wordt gebruik gemaakt van de natuurlijke omgeving en materialen als touwen, netten, boomstammen, maar in de afgelopen jaren zijn ook steeds nieuwe elementen toegevoegd zoals boogschieten en kajakken. Terwijl het obstacle run seizoen zo in oktober/november op haar einde loopt, bloeit de survival juist in de wintermaanden helemaal op. De combinatie van de survivalrun met de weersomstandigheden maken survival tot een ongelooflijk zware sport. De combinatie van techniek, kracht en uithoudingsvermogen worden tot in het extreme getest.

[heading size=4 style=underline]Techniek[/heading]Zonder techniek ben je nergens. Als je denkt uit de losse pols even een survivalrun te kunnen doen, kom je bedrogen uit. Als je al meteen bij de eerste swing over (vaak de starthindernis) faalt hoef je er niet over na te denken nog verder te gaan (en sla je voor het publiek een aardige flater). Om de hindernissen überhaupt te kunnen nemen en dit op een zo veilig mogelijke manier is het gewoon noodzakelijk dat je de diverse technieken onder de knie hebt. Aangezien de hindernissen enorm divers zijn, zijn de technieken dat ook. Ik licht er een paar uit: de voetklem (voor het touwklimmen en alles waarbij je in het touw hangt waarbij je omhoog moet klimmen), de swing over (over de balk heen ‘koprollen’ waar het touw – al dan niet volgestouwd met extra moeilijkheidsfactoren als stammetjes, banden, etc – aan bevestigd is, maar dit kan bijvoorbeeld ook een net zijn, een horizontaal gespannen touw, etc), apenhang (meestal onder een verticaal touw met handen en armen naar de andere kant, maar het kan ook via een boomstam, of hangende banden), catcrawl (je òp een horizontaal touw voortbewegen), ladders (monkeybars)/ringen/triangels/lusjes/touwtjes in een reeks achter elkaar die je hangend aan de armen moet nemen. Noem maar op.
[heading size=4 style=underline]Kracht[/heading]Ok, dat moge duidelijk zijn: geen kattenpies… Je kunt je voorstellen dat je voor al deze hindernissen die heel vaak in een combinatie (tot wel een lengte van over de 100m…) voorkomen, behoorlijk wat kracht nodig is. Waar je de benen kunt gebruiken haal je de kracht zoveel mogelijk uit de benen, maar je ontkomt er niet aan dat je je armen moet gebruiken. En hoe! De gripkracht in de handen is onmisbaar en het is me regelmatig gebeurd dat mijn onderarmen zo ongelooflijk vol zaten dat ze aanvoelden als beton. Vasthouden, vol aan de armen hangen, grijpen, trekken, knijpen. Dan heb ik het alleen nog over je (voornamelijk) onderarmen en gripkracht, maar je volledige lichaam moet kracht kunnen genereren om de hindernissen op een parcours variërend van zo’n 7 tot 18 kilometer, waarbij de langste afstand eigenlijk alleen haalbaar is voor de survival-elite.

[heading size=4 style=underline]Uithoudingsvermogen[/heading]Het uithoudingsvermogen is meerledig uit te leggen. Allereerst betreft het je cardiovasculaire systeem die je in staat stelt je langdurig in te spannen door hard te lopen bijvoorbeeld. Maar ook je krachtuithoudingsvermogen, om maar zo lang mogelijk on de touwen te kunnen hangen om die mega combinatie te kunnen volbrengen, moet getraind worden. Vooral op dit onderdeel is bij mij nog veel winst te behalen.

[heading size=4 style=underline]Benefits[/heading]Survivaltraining is voor mij een goede aanvulling op de andere trainingen. Waarbij ik wel in acht moet nemen dat die andere trainingen ook niet licht zijn en survival vaak een flinke aanslag op mijn lichaam betekent. Gedoseerd trainen is dus. Daarom is survivaltraining niet wekelijks onderdeel van mijn schema.
De trainingen die ik doe zijn gericht op techniek en zijn daarmee ook meteen krachttraining. De technieken die ik geleerd heb zorgen er voor dat ik veilig over hindernissen heen kan. En vaak helpt een juiste techniek ook voor een stukje snelheid in het nemen van obstakels gedurende een obstaclerun. Aangezien survival veel technischer is als obstaclerunning, heb ik alleen maar voordelen van het onder de knie hebben van specifieke technieken. Al valt er nog veel, heel veel te leren!