Be More Ultratour

Er zijn van die mensen, die niet verder kijken dan hun neus lang is. Personen die het geen reet kan interesseren wat er om hen heen gebeurd. Die hun eigen belangen veel belangrijker vinden dan van een ander, laat staan dat ze ook maar iets voor een ander zouden doen… Van die individualistische egotrippers. In Nederland stikt het van dit soort figuren. En dit soort figuren ga ik het liefst uit de weg.

Dat het ook anders kan is afgelopen week bewezen door een groep toegewijde, ultrasportieve, fantastische mensen!! De Be More Ultratour is ondertussen al weer voorbij, maar wat was dit een bijzondere ervaring, voor en door een groep bijzondere mensen met een heel bijzonder persoon als initiatiefnemer. Leonie is maanden met de voorbereidingen bezig geweest en gedurende dit avontuur wist zij steeds meer mensen te motiveren om hun steentje bij te dragen, zodat de BMUT uitgroeide tot een grootse happening. In 5 dagen zou zij 250 kilometer gaan hardlopen om geld in te zamelen voor Be More. Meer specifiek: voor het weeshuis Mother of Peace in Zuid-Afrika waar haar vriendin Wilma al 2 jaar als vrijwilliger werkt. En dat Leonie niet alleen hoefde te lopen, was al snel een feit. Met een harde kern bestaande uit Martine, Richard en Pieter en een heleboel lopers die een deel van de tocht mee zouden lopen, werd op 24 maart het denkbeeldige startsein gegeven. Dagelijks een tocht van 50 kilometer op een andere plek in Nederland, met gastgezinnen, massages, soms wat te weinig slaap en heel veel eten.

50 kilometer op een dag is mij teveel. Gelukkig kon je ook voor een deel van de route inschrijven en zo toog ik vrijdags met enorm veel zin om te lopen naar Apeldoorn. Althans, dat was de bedoeling. Ik was nog geen 10 minuten van huis en kwam in een file terecht waar ik het eerstvolgende uur niet uit zou komen… Anderhalf uur later stond ik weer thuis, wat een domper!! Maar problemen zijn er om opgelost te worden en na overleg met Petra bleek ik een controlepunt later in te kunnen stappen. Hup, via een andere route naar Apeldoorn. Daar werd ik door Petra opgepikt en naar ctp gebracht.
Wat een mooi gezicht om zo’n groep van 15 lopers, een aantal al met 115 km in de benen, aan te zien komen. Nog vol energie, hier en daar een pijntje, maar vooral gemotiveerd om gewoon door te gaan. En niet alleen actieve lopers waren op het ctp aanwezig. Een uitgebreid team van verzorgers, supporters en belangstellenden was aanwezig. Na een korte pauze gingen we op weg voor de volgende etappe.
En daar liep ik dan tussen, tussen deze prachtige mensen. Machtig mooi! De route was fantastisch en ging door de bossen van Stroe naar Speuld.
Een tempo van rond de 10 km per uur, wat voor iedereen goed te doen was. Voor mij een duurloopje van 13 km. Voor de ultralopers de weg van ctp1 naar ctp2.
Op een gegeven moment denk je niet meer in kilometers. We werden begeleid door een aantal fietsers, die de route aangaven, de verzorging bij zich droegen, de nodige morele steun konden geven en foto’s maakten.
Maurice was met dat laatste enorm fanatiek en heeft van alle dagen een enorme berg foto’s gemaakt.
Naar mijn zin ging de tijd echt te snel en na 13 kilometer kwamen we in Speuld bij de 2e ctp.
Daar werd weer gepauzeerd en na het uitzwaaien en aanmoedigen van de lopers voor de laatste 20 kilometer van de die dag, stapte ik bij Petra in de bus. Voor mij was het nu relaxen en zondagmiddag naar het benefietfeest toe. De ultrakanjers waren nu net halverwege hun avontuur!

Zondagmiddag. Tegen 4 uur werden de lopers verwacht bij de campus van Nike in Hilversum. Het was een weerzien met enorm veel bekenden van de loopgroep en bloggers.
Enorm gezellig, maar iedereen ook gespannen. Om kwart voor 4 kwamen de lopers de sintelbaan van Nike op. In de roze rokjes uiteraard.

Ook Pieter, die in etappe 4 was uitgestapt vanwege scheenklachten, heeft de laatste kilometer toch meegelopen. Een mooi gezicht om de 4 ultramagnaten in hun roze rokjes met terechte tranen van geluk over de finish te zien komen!! Een geweldig applaus, de nodige knuffels, heel veel tranen, verhalen en foto’s.
De lopers waren binnen, tijd voor hen om te douchen en ons te verzamelen in de kantine van de Nike campus. Daar kregen we een optreden te zien van de Groove Kings, kon er flink bijgekletst worden, werden de volgende loopactiviteiten al weer ingepland en werden de diehard vrijwilligers (Gert, Tiny, Annemarie, Petra en Ingrid) uitbundig bedankt.
En dan het moment waar iedereen met spanning naar had uitgekeken. Het eindbedrag van deze sponsortocht werd bekend gemaakt. Wilma was deze week vanuit Zuid-Afrika over gekomen en mocht een cheque van  11.000 euro mee terug nemen! Wat een bedrag!
Dat had ieders verwachtingen overtroffen. Nog meer tranen en tuiten en nog meer feest!! En na een gezellige middag ging iedereen moe maar voldaan naar huis.