Bevrijdingsloop 2009
Een speciale dag vandaag, Bevrijdingsdag. En vandaag loop ik mee met de Bevrijdingsloop van Wageningen naar Doorn, om het bevrijdingsvuur naar de gemeente Utrechtse Heuvelrug te lopen. En dat betekent dat de wekker vanochtend op een weer onmogelijke tijd van half 5 stond…
Om 6 uur vertrok de bus vanaf het gemeentehuis in Doorn richting Wageningen. Een hele bus vol met 51 lopers, die het gelukt was om tijdig hun bed uit te komen. Maar dat dat niet bij iedereen van harte was gegaan, was ook hier en daar wel te zien. Ook mijn ogen vielen onderweg een paar keer bijna dicht. Maar het idee om om 6.45 te starten aan een lange duurloop over bijna 28 km gaf me toch de kriebels.
We arriveerden mooi op tijd bij hotel De Wereld aan het 5 Mei Plein in Wageningen, waar het Bevrijdingsvuur brandde. Vanuit het hele land zijn er lopers die het Bevrijdingsvuur naar hun gemeente hebben gelopen. Sommige groepen waren om 12 uur ’s nachts al van start gegaan! Wij hadden het wat dat betreft “makkelijk” met een starttijd van iets voor 7 uur.
Na een involledige groepsfoto (lees: er zaten wat lopers op het toilet) konden we dan ook van start gaan met het Bevrijdingsvuur brandend in een stormlampje. Gelukkig maar, want het regende pijpenstelen toen we van start gingen en het werd de eerste 10 tot 15 km ook niet droog!
Begeleid door 3 verkeersregelaars op de fiets en 2 auto’s ging het van Wageningen richting Rhenen, waar we de eerste en ook de enige pittige klim tegen kwamen. Dit was rond de 5 km en direct erna stond Martin ons met de Lopenisleuk-bus op te wachten met de nodige verzorging. Een korte pauze en weer op weg voor de volgende etappe.
De route voerde verder naar Elst en de lucht begon langzaam op te klaren. Ook de 2e stop rond 10 km (Remmerden) en de 3e stop (tussen Elst en Amerongen) waren van korte duur en na een bezoek aan de bosjes gingen we in hetzelfde duurlooptempo verder. De kilometers gleden als vanzelf weg. Echt fantastisch om met zo’n grote groep lopers een dergelijke loop te doen.
Ondertussen werd het eindelijk droog, al we hadden geen droge draad meer aan ons lijf, maar de stemming heeft daar absoluut niet onder te lijden gehad: het was juist gemoedelijk en gezellig. De temperatuur was ook perfect voor een dergelijke loop.
We kwamen in de buurt van de gemeente Utrechtse Heuvelrug en liepen Amerongen in. Bij het sportcentrum Aart Stigter pikten we nog een aantal lopers op, die ons het laatste stuk nog vergezelden. Martin gaf ons onze laatste verzorging bij restaurant De Donderberg, waarna de laatste etappe naar Doorn inging.
We begonnen de stal te ruiken en met een strak gelopen schema van rond de 6.10-6.30 de km, waarin Ellen het tempo aangaf, kwamen we om 9.45 bij verzorgingshuis Zonnehuis aan. Eindelijk weer een toilet! Hier was de mogelijkheid om een kopje koffie te drinken, maar ik heb het bij de koekjes gehouden. Ik begon echt weer trek te krijgen, dus dat is een goede lering voor de marathon: alleen op koolhydratengels en -drankjes ga ik het niet redden. Dat betekent dat ik de komende weken nog even heel hard moet testen met energierepen!
Na het uitreiken van de t-shirts werden de fakkels aangestoken (beetje een desillusie was dat er een aansteker aan te pas kwam…) en ging het de laatste paar 100 meter met stramme benen richting het gemeentehuis in Doorn, waar we werden verwelkomd door burgemeester Naafs, naasten van de lopers en RTV Utrecht.
Na het ontsteken van het Bevrijdingsvuur in Doorn was het tenslotte tijd voor een welverdiend en erg welkom ontbijtbuffet in de raadszaal van het gemeentehuis. Die kwam met al die lopers bomvol te zitten. Een erg lekker ontbijt en al napratend begon ik me weer een beetje mens voelde. Een moe mens weliswaar.
Dus op naar huis voor mijn nieuwe manier van herstellen: BBB (BadBedBier). De eerste 2 b’s werden door Aart Stigter onderstreept als de beste manier voor herstel. Helaas moest ik de 1e B inruilen voor mijn douche (ik heb geen bad) en ben ik vooralsnog blijven haken op de 2e B (ik heb de hele middag liggen slapen!). Aan de 3e B zal ik vanavond werken.