Evenementen

Blasting Colours By The Sea!

In 1 woord: fantastisch! Dat was Colours By The Sea vrijdagavond. Maar op 1 woord zit je niet te wachten, dus ik zal wat meer woorden gebruiken. Ik zit nu nòg na te stuiteren, want wat heb ik genoten zeg!!

[heading size=4 style=underline]Kriebels[/heading]Vrijdag was ik vrij, dus al op tijd ging ik richting Zeeland, want ik moest nog wat shoppen in Middelburg. En zo kwam ik vervolgens al vroeg aan in Vlissingen. Aan alles merkte ik dat hier iets ging gebeuren, er heerste een soort spanning. Het feestterein op het Bellamypark werd opgebouwd, ik zag al veel deelnemers in hun witte Colours t-shirt en bovenal was de organisatie druk in de weer. Bij het secretariaat haalde ik mijn shirt en zonnebril op en ontmoette ik Joan, de aanstichtster van dit alles. Wat een schat is Joan toch! We hebben de afgelopen maanden veel contact gehad in aanloop naar vanavond. Zo was Colours By The Sea deze maand Event of the Month en mocht ik een prijsvraag uitschrijven. Nu was dan toch echt hèt moment aangebroken…
944427_523943024333735_2007491875_n
[heading size=4 style=underline]I’m waiting…. and waiting…[/heading]
Omdat ik zo vroeg was, had ik alle tijd om te relaxen. Met loopmaatjes Ronald, Merit en Nesrine met haar gezin in aantocht was het dan toch echt tijd om mijn strijdoutfit aan te gaan trekken. Dat deed ik maar in de garage waar ik de auto geparkeerd had. Slik…. moet ik nu echt de auto uit….? Ik leek wel een Jane Fonda in mijn felgekleurde catsuit met opgeknoopt t-shirt! Om mijn buideltje nog maar niet te vergeten…
Ik begaf me naar het restaurant waar we zouden gaan eten en daar aangekomen werd ik meteen in de hoek gezet… Schrok ik de klandizie zo erg af? Ronald en Merit schoven al snel aan, de bestelling werd gedaan en toen konden we wachten. En wachten… En wachten… Ook Nesrine, Robert en Daniel schoven aan en zij kregen hun eten al vrij snel uitgeserveerd… Echt he! Ik schrok schijnbaar niet alleen de klandizie af, maar ook het personeel! Ondertussen zaten we al dik een uur op ons eten te wachten en kwam de starttijd steeds dichterbij. Ronald at bijna het broodmandje op. De meet up met andere twitteraars misten we door dit geknoei van het restaurant. Als dan ook de drankjesbestelling voor de helft mis gaat, kun je mij opvegen… Hier kom ik niet meer… Gelukkig kreeg ik in de wachttijd een schaar. Geef me een schaar en ik word creatief. Al onze t-shirts moesten er aan geloven, alleen Ronald wilde er niet aan meewerken… Beetje jammer hoor…
Colours 1 Collage

[heading size=4 style=underline]Work it out![/heading]Gelukkig, we mochten toch nog eten! Snel alles naar binnen stouwen, in de file aansluiten voor de wc en om kwart voor 8 schoven we het startvak in. Mooi voorin, zodat we de speaker konden horen en mee konden hossen met de muziek. Mijn outfit leende zich perfect voor een aerobics warming up en zo stonden we te huppen, v-steppen en grapevinen in het startvak. Dat nog niet iedereen op standje lol trappen stond, bleek toen om ons heen eigenlijk iedereen wel een beetje stil bleef staan… De start werd wat uitgesteld en door al dat gespring was ik al bekaf, voordat we moesten starten.
Colours 2 CollageFinally, we mochten! De eerste paar 100m liepen we door de straten van Vlissingen en vervolgens draaiden we de boulevard op. Het stond helemaal afgeladen met mensen! Wat een sfeer! We werden van alle kanten ‘aangemoedigd’, al is dat toch anders bij zo’n evenement waar tijd er totaal niet toe doet. Hoe gekker je doet, hoe meer reacties je krijgt. Al wavend liepen we door de straten.
Langs het strand kwam het eerste kleurstation in zicht. Groen als gras werden we! Althans, dan moet je wel een beetje de tijd nemen om je onder te laten poederen. Fantastisch! O ja, mond dichthouden… We liepen verder en omdat we behoorlijk voorin het startvak stonden hadden we alle ruimte ons heen op het parcours. Tweede kleur: blauw! Al ronddraaiend en tollend door het kleurstation en als smurfjes draaiden we het strand op. Door het mulle zand naderden we het 3e station: oranje. Wilder draaiend en bijna in het hek klappen van duizeligheid kwam ik als Maxima uit oranje. En omdat ik vergeten was mijn mond dicht te houden… nou ja… je raad het al.
943583_10200966598302892_70590417_n
Voordeel van nog zoveel ruimte tussen de lopers is dat je een volledige kleurspoeling krijgt van alle kleurstrooiers. Van onder tot boven zaten we flink onder de kleurtjes. Nog een voordeel van voorin starten werd ons duidelijk toen we het 1e kleurstation in de andere richting passeerden. Daar stond een wachtrij! En er moesten nog heel veel lopers komen! Huppelend en springend kwamen we bij geel. MOND DICHT! En draaien en draaien en draaien, huppelen springen, joelen. Shit… Wéér een hap poeder binnen….
Aaaahhh neeee!! Daar kwam het laatste kleurstation, roze, al weer in zicht! Dit ging veel te snel voorbij! Nog 1 keer een poederlaagje aan laten brengen en toen legden we onze laatste meters af richting de finish.
Colours 3 Collage
[heading size=4 style=underline]Afterparty[/heading]
Achter de finish lag het feestterrein, waar op het podium de DJ al druk in de weer was plaatjes te draaien. Omdat het podium direct naast de start stond, begon het op te hopen met deelnemers. Niet dat wij daar last van hadden, want wij waren ondertussen al weer bezig met opnames van ons eigen Nederland in Beweging met Jane Fonda. Hilarisch! Ook het gezinnetje van Nesrine was weer compleet, al schrok Daniel zich een hoedje van mama onder de kleurtjes. Hij moest niets van ons hebben! Joan liep ons tegen het lijf en had zelf niet eens de mogelijkheid gehad om mee te lopen, zo druk was ze in de weer. Aan deze colorrun zat een klein wedstrijdelementje. Behoorde je tot de best dressed, dan mocht je bij 1 van de cafés een prijs uitzoeken. Als Jane Fonda kreeg ik zo’n kaartje in handen en kwam ik voor de zoveelste keer in nog geen 2 weken tijd met drank thuis, dit keer een fles wijn. Even de fles naar de auto brengen en meteen een paar poedertjes opgehaald, die ik nog van Joan had gekregen. En dat waren flink harde en felle kleuren! Elkaar onder strooiend, meppend en gooiend veranderde ons pastelpallet in een kakofonie van kleuren. Wie om ons heen stond kreeg ook de volle laag. Niet dat ze dat erg vonden overigens.
Colours 4 Collage Ook vanaf het podium werden potjes kleur verspreid met de bedoeling dat iedereen in 1 keer alles omhoog zou gooien. Wat een prachtig gezicht was dat zeg! Aangezien mijn loopmaatjes richting slaapplek vertrokken en ik nog een rit van 2 uur voor de boeg had, liep ik nog even een rondje via het podium. Kreeg ik de volle laag roze over me heen dat vanaf het podium gegooid werd! Ik kon nog net op tijd mijn fototoestel in veiligheid brengen! Kleeeeeeeuuurr!! Maar nu was het toch echt tijd om richting de auto te gaan.

[heading size=4 style=underline]The day after[/heading]Vanochtend werd ik wakker en zat meteen in mijn bed te stuiteren. Ik kon geen oog meer dicht doen, wilde de foto’s zien, blogje tikken en erg lag nog een berg was en schoonmaakwerk te wachten… Nu had ik gisteravond wel een poging gedaan om alle kleur van af te wassen, maar toen ik in de spiegel keek had ik toch nog heel duidelijk een paar kleurtjes in mijn haar zitten! En nadat Merit me vroeg of ik mijn oren schoon had gekregen, wees een check uit dat die nog aardig roze waren! Laat ik het niet hebben over mijn neus snuiten…

[heading size=4 style=underline]Again![/heading]Ondertussen zit ik nog steeds met een grote smile op mijn gezicht en ik krijg geen genoeg van het bekijken van alle foto’s. De berichten via whatsapp, twitter, facebook en sms gaan nog steeds over en weer. Iedereen zit nog na te genieten. En dan is het niet meer dan terecht dan de organisatie en Joan in het bijzonder te bedanken voor deze fantastische ervaring! Er heeft een enorme hoeveelheid werk in gezeten, waaraan een aantal mensen vanaf januari full-time mee bezig zijn geweest. Die toewijding en enthousiasme hebben jullie op ons overgebracht en krijgen jullie er niet meer uit. We want more! Alsjeblieeeeeftttt doe het volgend jaar weer!! Misschien wat aanpassingen hier en daar, maar dit evenement is na gisteravond eigenlijk al niet meer weg te denken uit Vlissingen. Eigen schuld, haha! Dus… tot volgend jaar!

Meer foto’s staan op mijn facebookpagina! Ronald maakte dit ongelooflijk leuke filmpje!

En een heel leuk filmpje van @Loopmaatjes!

3 reacties

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!