Evenementen

De Hel van de Utrechtse Heuvelrug

Wel, niet, wel, niet. Zal ik? Of toch niet… Nadat ik de Tour du jour toertocht had gereden wilde ik meteen meer. Met de Hel van de Utrechtse Heuvelrug van de Driebergse Tourclub voor de deur, wilden we daar de 145 km gaan fietsen, totdat bleek dat vriendlief moest werken. Zal ik in mijn eentje gaan? Neeeeee das niet leuk! En de mensen die wel de 145 km zouden gaan rijden, gingen mij iets te hard. Zo had ik me er eigenlijk al bij neer gelegd dat ik niet zou meefietsen. Maar daar bracht de zaterdagochtendtraining verandering in! Bleek namelijk dat trainster Ellen samen met Erna en to-be RAR-maatje Joke de 80 kilometer zouden gaan fietsen. En eerlijk gezegd, met al de heuveltjes in het parcours vond ik 80 kilometer ook prima.

[heading size=4 style=underline]De Hel[/heading]Zondag in alle vroegte werd ik opgepikt door Joke en samen fietsten we naar Doorn waar we Ellen en Erna op zouden pikken. Onze eerste kilometers hadden we er al op zitten toen we in Driebergen aan kwamen.
554013_1402533996632805_595180049_nWe haalden onze routebeschrijvingen op en gingen op pad. Op zoek naar de Hel van de Utrechtse Heuvelrug. De route voerde ons via alle mogelijke klimmetjes en de prachtige bossen van de Utrechtse Heuvelrug. Vanuit Driebergen reden we naar de Piramide en sloegen we af richting Doorn. Flash back, deze hadden we ’s ochtends al een keer gehad. Tussen Doorn en Leersum ploeterden we over de Sandenburgerlaan en de Wijkerweg, maakten een slinger door Leersum en vervolgden de weg richting Overberg. De Amerongse Berg kwam in zicht. De ‘hoogste’ klim van de route die wij fietsten en ik peddelde lekker omhoog, maar nog lekkerder naar beneden.
Tot hier was het allemaal bekend terrein, maar dat veranderde een paar kilometer nadat we bij het sportpark aan de Burgwal het bos in draaiden. We reden een lus door het Prattenburgsche Bosch, een heel mooi bosgebied met leuke paadjes en weggetjes om te rijden. Kwamen uit in Elst en zetten weer koers naar de Amerongse Berg, die we nu vanuit Amerongen op reden. Dan het allerleukste: zo hard mogelijk naar beneden. Dit keer met 62 km/u. Het wordt nog eens wat!
Ondertussen was het nog best warm geworden en ging het hard met mijn water. Gelukkig kwamen we bij een controlepost bij Het Leersumse veld, waar we even de benen strekten en de bidons vulden. Met nog 20 kilometer te gaan kwam de eindstreep al weer in zicht. Of we ons nu echt in de Hel hebben bevonden? Ik hem eerlijk gezegd alleen maar genoten.

[heading size=4 style=underline]Medaillaantje?[/heading]Aangekomen kregen we een stempel op ons formulier en onze medaille voor het volbrengen van de tocht. Of is het nu een vaantje? Of een medaillaantje? Maar we waren er nog niet. We hadden nog een tochtje terug naar huis voor de boeg. Met een stop in Doorn waar we door Aart en Ellen verzorgd werden met fruit en water peddelde ik met Joke voor de allerlaatste keer omhoog de bult op tussen Doorn en Maarn. Mijn benen waren leeg.. He-le-maal leeg. Was dit dan de Hel?
Maar wat heb ik genoten van deze toertocht. Perfect georganiseerd, mooie en pittige route en natuurlijk heel leuk gezellig gezelschap om mee te fietsen! Dames enorm bedankt voor deze leuke dag!
581717_10201709017554347_1569687236_n

2 reacties

  • Max

    Super herinneringen aan deze tocht én vele andere tochten die door deze club georganiseerd worden. Lekker makkelijk gepijld (vroeger code 13 in het boek als ik me niet vergis). Ik hoop zó dat ik ook weer op de fiets kan binnenkort. Nu alleen nog lopen. Wie weet kom ik je dan wel eens tegen

    • Andrea

      Niet kunnen fietsen? Last van een blessure? Ik heb mijn fiets pas sinds vorig jaar en ben nog aan het uitvinden hoe lang ik op de fiets kan zitten voordat ik er afgepeigerd afval. Volgende tocht wordt waarschijnlijk 140 km op 1 september (Kromme Rijn tocht).

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!