Groet uit Schoorl

Foto’s!

Zo… en toen was de dag al weer voorbij! Een dag die enorm snel voorbij is gegaan, waar ik enorm van genoten heb, maar ook behoorlijk veel kou heb geleden. A gossie…

De wekker stond op een oneerbare 7.30 uur en met de slaap nog in de ogen vertrok ik richting Schoorl. Auto gedropt in het weiland en ik dacht wel “even” naar John en Ans te lopen om de camera op te halen. Dat “even” werd een 3 kilometer durende trimloop met rugtas op de rug en dikke winterjas aan. Ok, we zijn wakker… Stikheet en dampend kwam ik bij John en Ans. Vervolgens met nog een tas op de buik weer richting hotel waar de prominenten verbleven.
Pfff… het eerste startschot had nog niet geklonken en ik was al bekaf! Maar na de tassen herschikt te hebben kon ik sportiever gekleed op pad met de camera.
En deze werd eerst getest in het startgebied, waar lopers voor de 30 km en halve marathon aan het warm lopen waren, de vrijwilligers er enorm veel zin in hadden en de supporters nog even wakker moesten worden. Een mooi plekje gevonden vlak na de start. De nog enorm compacte groep die zo dicht langs kwam leidde niet tot de beste foto’s. Een paar bekenden kon ik er tussenuit pikken, zoals Ronald en Tiny. Het was me te onoverzichtelijk, dus schoot ik tussendoor naar het 3 km punt, waar de koplopers al aankwamen. Hier een paar mooie foto’s kunnen maken van vriend en Ilonka. Rik en Ronald kwamen te plots voorbij. Om betere foto’s te kunnen maken, had ik een andere plek uitgezocht en zo dribbelde ik naar de Zeedijk, waar de lopers de duinen ingaan. Weinig publiek en een deelnemersveld dat al aardig uit elkaar getrokken was. Ik kwam net op tijd om de koplopers van de halve marathon te missen, wat een tempo!! Maar deze plek leverde wel mooie foto’s op! Rik, Ilonka, Ronald, Rinus, Ines, John, Ans, Tiny, ik had ze mooi te pakken! Plus nog een paar handschoenen van Ilonka. Ook een aantal trainingsmaatjes van Aart Stigter en Altis kwam voorbij denderen.
Nadat de 1000-en lopers voorbij waren en ik nogal scheel keek van alle kleuren kleding en de kou, heb ik het op een lopen gezet richting de finish. Weer net te laat om de winnaar van de halve marathon te zien finishen, maar wel op tijd om met Patricia en Raymond te kunnen kijken naar de top op de 30 km.

De Ier Sweeney triomfeerde. Het duurde een paar minuten voordat de nummer 2 over de lijn kwam. En dan de nummer 3…? He??? Loopt mijn vriend daar nu? Dat was niet de planning! Op papier had hij een aantal lopers voor zich, maar die waren in geen velden of wegen te bekennen! Een mooie onverwachte 3e plek voor hem, supertrots!!! Al bleek later dat een aantal lopers verkeerd was gelopen… boeien!! En of het feestje nog niet compleet was komt Ilonka dus ook mooi even als 3e vrouw 30 km over de finish!
De lopers gingen uitlopen, douchen en eten. En aangezien mijn knie al dat gehobbel met tassen, geslenter, gehurk en stilstaan niet zo leuk vond, ben ik op de tribune gaan zitten. Daar de staart van de halve marathon en 30 km binnen zien komen, gewaved met Patricia en Raymond en kou zitten lijden, want oooooo ik had het de hele dag niet warm meer gehad!

En toen de 10 km. Binnen no time was de top binnen met een Noors onderonsje op 1 en 2. Verkleumd ging het met vriend richting hotel. Wat zich daar afspeelde was onderwijl onderwerp van discussie in de Honky Tonk, waar een groep lopers zich had verzameld voor een afterparty.
Na vertrek van mijn vriend verplaatste ik me ook naar de Honky Tonk. De mensen keken nogal vreemd op toen (o, is ZIJ dat..) ik binnen kwam, en ik kreeg meteen nog een paar ranzige opmerkingen naar mijn hoofd van John en Rik (laatste laat zijn kuit overigens op zeer aparte manier in bad masseren). Ik weet wie het zeggen, maar gelukkig kent niemand mij daar! En zoals John zo gepast zegt: het bleef nog lang onrustig in Hony Tonk…

En nu… moe maar voldaan ben ik weer terug in Petten. Wat jeukt het toch weer om weer wedstrijden te kunnen lopen. Maar mijn eerste wedstrijd hoop ik volgende maand weer te kunnen lopen… Ondertussen vermaak ik me prima met supporteren!