Kom meeeee naar buiten…

…aaaaaaalllemaaaaal!! FINALLY! Ik had er al een paar weken naar uitgekeken en had zo ongelooflijk veel zin in het Outdoor Festival Dudeljo. Want naast een gezellig kampeerweekend in de bossen onder Ommen was er akoestische live muziek en werd er zaterdagochtend een trail georganiseerd.

[heading size=4 style=underline]Duodeljo[/heading]Die trail bestond uit 5, 10, 20 of 30 kilometer en vooraf kregen we de .gpx bestanden via de mail door. De route was namelijk niet uitgezet. Ik had me ingeschreven voor de 30 kilometer, want die paste mooi in mijn schema voor Berlijn. Zaterdagochtend kwam ik aan bij het kampeerterrein, waar ik samen met Bart om 10 uur startte voor onze 30 kilometer. We waren maar met z’n tweetjes en kregen de eerste 6 kilometer fietsbegeleiding mee. Want na 6 kilometer zouden we bij een parkeerplaatsje aankomen, waar de 10 en de 5 kilometer-lopers zich bij ons aansloten en we gezamenlijk een rondje liepen.

[heading size=4 style=underline]No mud, no glory[/heading]De eerste kilometers voerden ons door een prachtig gebied langs de Regge. Door de vele regen was het onmogelijk om droge voeten te houden en binnen een kilometer zaten de benen al goed onder de modder. Ik vraag me af of mijn schoenen ooit nog een droog moment mee gaan maken, want iedere week krijgen ze weer een modderbad te verduren. De benen voelden de eerste kilometers behoorlijk zwaar aan en ik vroeg me af of die 30 kilometer wel volbracht zouden worden. Maar samen met Bart had ik een prettig tempo en de eerste kilometers vlogen voorbij.

[heading size=4 style=underline]Meet up[/heading]Bij de parkeerplaats aangekomen stond Albert Pieter met de groep lopers ons op te wachten. Met een groep van 11 man en vrouw vertrokken we voor een rondje van 10 kilometer. In dit deel van de route zaten flink wat hoogtemeters, want we slingerden via prachtige in bloei staande heidevelden richting de Lemelerberg. Onderwijl verbaasden we ons over de ontelbare reeënpootjes die we zagen, een hele kudde! Totdat we de schaapsherder met haar kudde schapen zagen. Geen reeën dus, maar wel een bijzonder gezicht om de kudde rond te zien trekken over de heide. Ondertussen klommen we hoger en hoger en boven aan gekomen genoten we van het prachtige uitzicht. De 5 kilometerlopers zouden hier blijven, terwijl wij verder gingen met onze ronde.Na 5 kilometer slingeren over prachtige tracks pikten we ze weer op en liepen we gezamenlijk weer naar de parkeerplaats.

[heading size=4 style=underline]Let’s go Dudeljo[/heading]Grote donkere wolken pakten zich samen boven de Lemelerberg. Nog voordat we bij de parkeerplaats waren begon het te druppen. En nadat Bart en ik afscheid hadden genomen en onze route voor de 30 kilometer vervolgden barstte het noodweer los. Binnen no time hadden we geen droge draad meer aan ons lijf, terwijl de temperatuur drastisch daalde. In beweging blijven was het enige wat we konden doen om warm te blijven. Ondertussen moet ik met een lach op mijn gezicht denken aan het clipje van André van Duin, waarin hij in de regenbui vrolijk verder Dudeljoot.
Bart navigeerde met zijn GPS en hier en daar moesten we even goed zoeken naar een pad. Was dit wel een pad? Het gras kwam tot aan mijn middel, de boompjes blokkeerden de tracks en met de handen voor het gezicht zocht ik mijn weg. Bij een bosmeertje aangekomen stond het water hoger dan het pad dat er omheen liep, zodat we nog harder in onze schoenen liepen te klotsen. We begonnen al te wennen aan de typische ‘paadjes’ van deze Dudeljo trail. Toch misten we ergens een afslagje, waardoor we maar één oplossing zagen: dwars door de rimboe op zoek naar het paadje dat evenwijdig aan de onze zou moeten lopen. Na wat spinnenwebben en een gijzeling door een boomtak omdat ik er met mijn Camelbak achter bleef haken waren we weer op de route. Op naar de Sahara! Al was deze zandverstuiving aardig nat. Dat was ons geluk, want hierdoor hoefden we niet door droog, mul zand te ploegen.

[heading size=4 style=underline]Warming up[/heading]Door de regen en kou waren de bovenbenen stijf geworden. Ieder moment van stil staan was er eentje te veel, want het weer op gang komen ging moeizaam. Het laatste stuk van de route voerde ons via een camping en uitkijktoren met een prachtig uitzicht. Eindelijk begon het te minderen met de regen en met het openbreken van het wolkendek nam de temperatuur ook meteen weer toe. Wat is het dan heerlijk om de zon op je huid te voelen! We zaten in onze laatste kilometers en ongemerkt ging het tempo omhoog. Of was het om die spieren weer warm te krijgen? Na 30 kilometer bereikten we het Dudeljo-terrein en dook ik meteen onder een hete douche.

[heading size=4 style=underline]Relaxation time[/heading]Nu begon het grote relaxen. Terwijl mensen die net aan waren gekomen de tenten aan het opzetten waren, stopte ik me vol met eten en koffie. Mijn rekoefeningen van de fysio kregen navolging op het kampeerterrein, terwijl de eerste band een soundcheck deed. De zon brak er ondertussen helemaal door en we nestelden ons in de zon en konden genieten van de akoestische klanken van How lillies Grow. Vanwege andere verplichtingen moest ik helaas al veel te vroeg naar huis, maar man wat had ik graag nog even willen blijven! Graag met ietsje minder regen.