Linschotenloop • Run Andrea Run

De berichten op de site van de Linschotenloop hielden de gemoederen flink bezig: zou het de organisatie lukken om het parcours tijdig sneeuwvrij te krijgen? Zaterdagochtend geen nieuwe berichten op de site, dus tegen 12 uur reed ik naar Linschten, En dus niet om te lopen maar om als toeschouwer een gigantische meute hardlopende webloggers aan te moedigen en op de gevoelige plaat te zetten. Precies op tijd voor de webloggersgroepsfoto en flink veel bekende nieuwe gezichten nu eens live te spreken. De sporthal was afgeladen vol en behaaglijk, vergeleken met de pooltemperaturen buiten! Het was bitterkoud..

Met de start van de halve marathon om 13.30 uur werden de laatste voorbereidingen getroffen: vaseline smeren tegen de kou, mutsen en handschoenen aan, nog wat sanitaire stops, shakeje erbij en vooral veel lachen. En daar gingen ze dan, de kou in! O ja, ik moest ook mee, want ik had de camera van John bij me… Shit, daar ging ik dus! De gevoelstemperatuur was echt verschrikkelijk! En met de camera in de hand leek het net of er honderden spelden in mijn handen werden gestoken. Maar de halve marathonlopers waren op weg! 10 minuten later de start van de 10 km. Hierna zette ik me in beweging richting de sporthal om even op te warmen met warme chocola, lekker hoor!! En zo’n lege hal met achtergelaten tassen, bakken met speldjes, rondslingerende flyers en massagetafels die klaar staan vragen om een paar foto’s. Maar de snelste 10 km lopers zouden al snel arriveren, dus ging het weer richting finish. Lekker foto’s knallen van de webloggers die langs kwamen en heel herkenbaar in de witte shirts liepen. Alleen was ik zo gefocussed op het fotograferen dat toejuichen bijna niet ging!
Ook de halve marathonlopers begonnen binnen de druppelen. Snellerijk kwam zo snel in een pr en onherkenbaar met een grote muts over zijn hoofd getrokken langs, dat ik alleen een foto van zijn rug heb kunnen maken! Volgende keer wel je weblogshirt aantrekken! RunningRonald was de volgende die langs kwam stieren en ook Falco kon de warme sporthal op gaan zoeken. Claudia was de eerste blogvrouw die finishte en eerder dan verwacht kwamen in ene Haas Leonie en konijn John hand in hand langs stomen! Een fantastisch pr voor John, maar wel met de nodige problemen onderweg, genaamd “kuit” (mmm… waar ken ik dat ook al weer van…).
De lopers hebben het ondanks de mooie winterse uitzichten enorm zwaar gehad. Veel lopers hadden witte gezichten en Leonie was opvallend stil met haar bevroren kaken!

Ondertussen voelde ik mijn voeten niet meer en strompelde ik, alsof ik een marathon had gelopen, met de lopers mee richting de sporthal om op te warmen. En daar verzamelden we ons om na de prijsuitreiking te gaan afteren bij John, waar Ans ons verwelkomde met soepen en broodjes. Knus met zo veel mogelijk bloggers op de bank om lekker op te warmen was het nog lang gezellig in huize John en Ans.