Evenementen

Lopen voor onze vrijheid

Een speciale dag vandaag, Bevrijdingsdag. En vandaag loop ik mee met de Bevrijdingsloop van Wageningen naar Doorn, om het bevrijdingsvuur naar de gemeente Utrechtse Heuvelrug te lopen. En dat betekent dat de wekker vanochtend op de onmogelijke tijd van half 5 stond…

[heading size=4 style=underline]Bevrijdingsvuurestafette[/heading]In die 72 jaar dat we nu onze vrijheid mogen vieren is het Bevrijdingsvuur niet meer weg te denken, welke staat voor vrijheid en vrede. Het vuur werd in 1948 van de stranden van Bayeux in Normandie naar Nederland gebracht en vanuit Eindhoven is deze door een atletiekvereniging naar Wageningen gelopen. De start van een traditie. Ieder jaar brengen loopgroepen vanuit het hele land het Bevrijdingsvuur naar de eigen gemeente. Dit jaar is het de vierde keer dat ik zelf de route van 27 kilometer van Wageningen naar Doorn af mocht leggen. Een hele mooie ervaring. Voor dag en dauw uit de veren om met een groep van tientallen lopers het vuur naar de gemeente te brengen.
Bevrijdingsvuur
[heading size=4 style=underline]De weg van vrijheid[/heading]Al hoewel… ‘laat dat mooie er maar even af’, denk ik als mijn wekker om 04.30 gaat. Aankleden, laatste spulletjes inpakken en hop in de auto naar Doorn. Vanaf daar rijden we met een bus naar Wageningen. Om precies te zijn naar Hotel De Wereld, waar op 5 mei 1945 de capitulatieonderhandelingen begonnen. Om middernacht is hier door de burgemeester het bevrijdingsvuur aangestoken en vannacht zijn ook de meeste estafetteploegen al vertrokken naar hun eigen gemeente.
BevrijdingsvuurWat dat betreft wonen we ‘luxe’, met een weg van 27 kilometer te gaan. Ik ben van plan de hele afstand te lopen. Al hoef ik niet bang te zijn dat, als ik dat niet red, achter gelaten wordt. De route is opgedeeld in etappes van 5 kilometer en na iedere etappe kunnen we even wat eten, drinken, toileteren op een mobiele picknickplek. Er kan gewisseld worden met fietsers of er kan met een auto meegereden worden naar het volgende punt.
Bevrijdingsvuur
[heading size=4 style=underline]Indrukwekkend[/heading]Het vuur nemen we mee in een windlicht en vanuit Wageningen lopen we westwaarts richting de Utrechtse Heuvelrug, die voor ons opdoemt. De Grebbeweg leidt ons eerst langs het Militaire Ereveld Grebbeberg in Rhenen. De eerste militaire begraafplaats uit de Tweede Wereldoorlog, waar nu nog de Nederlandse soldaten begraven liggen. De meesten lieten het leven in de Strijd om de Grebbeberg in 1940. De Duitse militairen die in 1940 ook op deze plek begraven zijn, zijn na de oorlog elders herbegraven.
BevrijdingsvuurGisteravond vond hier een herdenking plaats en vele kransen en bloemen waren gelegd. Ook de graven waren bedolven onder de bloemen. Een prachtig, indrukwekkend, maar ook verdrietig gezicht. Ik kom wel eens vaker langs oorlogsgraven, maar op een dag als vandaag grijpt de geschiedenis mij des te meer aan. Helemaal als je je bedenkt dat de grond waar wij nu op lopen jarenlang een strijdtoneel was waar veel bloed heeft gevloeid. Bloed van mensen die voor onze vrijheid gestreden hebben. Overal langs de weg zijn teksten met tijdstip en gebeurtenissen uit de strijd om de Grebebberg geplaatst. De geschiedenis komt hier tot leven.
BevrijdingsvuurMet diezelfde bevochten vrijheid koos ik er vanochtend voor om onmenselijk vroeg mijn bed uit te komen. Het is een klein gebaar, maar het doet me veel. Een moment van bezinning op z’n tijd hoort er bij. En met mij staan er nog  bijna 50 lopers stil te zijn.

[heading size=4 style=underline]Vrijheid, blijheid[/heading]Vervolgens lopen we via Rhenen (panda village tegenwoordig), Elst, Amerongen en Leersum naar Doorn.
BevrijdingsvuurNa een stop bij Zonnehuis Doorn, waar we een bezoek brengen aan de bewoners, waarvan een deel de Tweede Wereldoorlog zelf meemaakte, bieden we het vuur aan aan de burgemeester van de gemeente Utrechtse Heuvelrug. Gezamenlijk ontsteken we het Bevrijdingsvuur voor het gemeentehuis, waarna we binnen worden ontvangen voor een ontbijt in de raadszaal.
BevrijdingsvuurDat gaat er wel in na die kilometers! En wat voor kilometers. Ik heb heerlijk gelopen! Nergens last van gehad en dat bedenk ik me pas als ik op mijn kont op één van de stoelen van de raadsleden zit. Moe en voldaan vertrek ik huiswaarts. Thuis aangekomen duik ik nog even onder de wol. Gewoon, omdat het kan.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!