Evenementen

Mud Master paparazzo

De glimlach die ik krijg toegeworpen is niet van harte. Zei ik iets verkeerds of is het gewoon de vermoeidheid? Na bijna 19 uur natte voeten, een ijskoude nacht en tig kilometers onder de voeten door gehad te hebben ga ik maar uit van het laatste.

[heading size=4 style=underline]24 uur Mud Masters[/heading]Ik ben getuige van de laatste uren van de bikkels die deelnemen aan de 24-uurs race van Mud Masters. De eerste keer dat in Nederland een 24 uurs obstaclerace georganiseerd wordt. Op zaterdag om 13.00 uur worden de deelnemers weg geschoten. Voorzien van geel hesje zijn ze herkenbaar voor de rest van alle deelnemers. En de supporters.
MudMasters-2015-5Zittend in een kring in het startvak krijgen ze nog de laatste instructies, voordat ze dan eindelijk van start mogen gaan. De gezichten zijn gespannen, verwachtingsvol. Wat staat ze te wachten, hoe heftig zal het zijn, hoe hard komen ze zichzelf tegen, hoe koud gaat het worden? Op dat moment nog allemaal vragen. Maar om 8.00 uur ’s ochtends is een aantal beantwoord. Na eerst de ronde van 18 en vervolgens 12 kilometer gelopen te hebben, concentreert de challenge zich daarna op de 6 kilometer ronde. Geestdodend of juist fijn nooit heel ver van base camp verwijderd te zijn?

[heading size=4 style=underline]In basecamp[/heading]Ik bevind me in het base camp. Een plek apart van de drukte van Mud Masters, waar een tentenkamp uit de grond is gestampt waar de 121 deelnemers hun toevlucht kunnen nemen. Vanuit de bossen komt een gedaante aan gelopen. Diep weg gedoken in de capuchon, ingewikkeld in een thermodeken, vergezeld van partner en kinderen. Door en door koud, eerst opwarmen in de EHBO-tent. Een kopje thee gaat mee naar binnen. Snel is ze er weer uit. Weer wat kleur op de wangen. Ik roep haar, een glimlach op het gezicht en we wisselen een dikke knuffel uit. Ze heeft al zo’n 60 kilometer in de benen en op wat ongemakjes na still going strong. Eerst een douche om op te warmen en dan weer verder. Want het is nog lang geen 13.00 uur.
MudMasters-2015-11
[heading size=4 style=underline]Koude nacht[/heading]
De zon laat zich na een lange en koude nacht door de bomen heen zien en de eerste zonnestralen laten het gras rondom base camp dampen. De lucht is vochtig en kil en veel van de 24-uurs lopers hebben de koudste uren gebruikt om te rusten, een beetje te slapen, eten, op te warmen bij een kampvuur of binnen in de lodge bij de kachel. Langzaam aan maken de meesten zich weer gereed om het parcours en de zware omstandigheden te trotseren. In stilte passeren ze me, na 19 uur afzien volledig in zichzelf gekeerd. Hopend dat die zon snel doorkomt en de kou uit hun lijf verdrijft.
MudMasters-2015-10
[heading size=4 style=underline]Focus[/heading]
We verplaatsen ons naar het hoofdterrein van Mud Masters. Nu is alles nog stil. Op die enkele loper na, die vecht tegen de modder in de trenches. Gezucht en gesteun. De vermoeidheid is slopend en de coördinatie is niet meer wat het geweest is. Een poging om niet uit te glijden eindigt plat in de modder. Shit, weer die nattigheid, weer die kou, weer jezelf ophoog werken. Een enkeling kan nog lachen, al is het met moeite. Ik gooi ze een bemoedigend woord door. Horen ze me? Of zitten ze in hun eigen wereld? Volledig gefocust om het ene voor het andere been te krijgen. De zon begint nu zijn warmte af te geven. Langzaam wordt de koude nacht verdreven door weer een prachtige dag.
MudMasters-2015-14
[heading size=4 style=underline]Laatste uren[/heading]
De ene loper oogt frisser dan de ander. Komt dat door die paar uur slaap die hij gehad heeft, of loopt hij puur op endorfine? Met een steelse blik wordt naar de springtoren gekeken, waar de vrijwilligers en brandweer bezig zijn om dit obstakel weer in gereedheid te brengen. Hij is nog afgesloten: geen ijskoude wake up call deze ronde. De opluchting is van de gezichten af te lezen. Nog een stukje over het finishterrein, waar de aanwezigen nu door beginnen te krijgen dat er mensen zijn die al ruim 20 uur bezig zijn. Ze krijgen applaus, bemoedigende woorden en een enkeling neemt even de tijd om even wat te eten bij zijn supportteam.
MudMasters-2015-18
[heading size=4 style=underline]Gefinished[/heading]
Niet alle lopers zullen na 24 uur de finish halen. Een deel is voortijds gestopt. De lopers die door zijn gegaan lopen nu tussen de andere startwaves in. Niet meer eenzaam op het parcours, een helpende hand hier en daar, maar of de drukte nu fijn is… Een vermoeiende eenzame nacht staat in groot contrast met het feest dat nu op het start-/finishterrein is losgebarsten. Rond 12.30 verplaatsen we ons richting finishgebied. Het is genoeg, klaar, over en uit. Lampjes gaan bijna uit. Rillend van de kou en uitputting, maar met een gevoel van trots en onoverwinnelijkheid finishen één voor één de overgebleven 24 uurs Masters. Of ze nu 50 of meer dan 100 kilometer gelopen hebben, ieder heeft zijn eigen uitputtingsslag geleverd, de eigen grenzen opgezocht en is er overheen gegaan, heeft zichzelf uitgedaagd en ontdekt meer te kunnen dan vooraf gedacht.
MudMasters-2015-25
[heading size=4 style=underline]Just an ordinary weekend[/heading]
De eerste 24 uurs obstacle race was voor de één een overwinning, voor de andere bittere teleurstelling. Met de supporters wordt het laatste stukje afgelegd richting base camp. Opwarmen, opfrissen, opruimen en naar huis. Weer een gewone werkweek tegemoet. “Zeg, heb jij dit weekend nog iets leuks gedaan?” Hoe groot kan het contrast zijn?

Foto’s: Harm Dommisse

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!