Spartan Race World Championships Teams van de zijkant • Run Andrea Run

Met een waanzinnig WK Spartan Race in Tahoe achter de rug was het nu tijd voor… vakantie! Terwijl anderen zich in het zweet aan het werken waren, kon ik lekker rondstruinen en om me heen kijken en nu écht van de omgeving genieten.

[heading size=4 style=underline]WK Teams[/heading]Na een welverdiende goede maaltijd (serieus, voor Amerikaanse begrippen was ie nog best voedzaam ook!) en een goede nachtrust stond de wekker zondagochtend weer vroeg. Nadat de huisbeer weer bij de start area weggejaagd was kon het Spartan Race World Championships Teams van start gaan. De allereerste keer dat atleten in teamverband voor hun land uitkwamen. Jammer genoeg geen Nederlandse delegatie maar met de spierpijn van gisteren vond ik dat ook niet zo heel erg.

[heading size=4 style=underline]Teamspirit[/heading]De teams verzamelden zich in het startvak. Een team bestaat uit 3 leden en iedereen legt de gehele afstand van de Super af. Het team is dus zo sterk als de langzaamste uit het team. Dat was duidelijk te zien bij de start. Door pijntjes startte een aantal teams wandelend terwijl de toppers de berg op raceten. Het parcours was deels hetzelfde als de Beast van de dag ervoor minus de top van de eerste klim en de gehele tweede klim. De eerste teams kwamen dus alweer snel in zicht. De laatste obstakels zorgden voor nog wat spannende momenten. Wie burpees had mocht die delen met teamgenoten, zodat je heel snel 30 burpees kon doen. Maar dat balletje ging natuurlijk niet op als alledrie de teamleden burpees hadden.

[heading size=4 style=underline]Strong together[/heading]We wilden alle teams zien finishen en omdat vriendlief in het finishvak aan het fotograferen was maakte ik me nuttig met het omhangen van de medailles bij de finishers van de reguliere Beast en de laatste 3 teams die na een uur of 4 de finish haalden. De teams uit de UAE, Oman en Koeweit hadden besloten gezamenlijk te finishen en maakten er, ondanks de van pijn vertrokken gezichten bij een paar, een feestje van.

[heading size=4 style=underline]Dagje acclimatiseren[/heading]Vervolgens was het tijd om zelf de berg op te gaan. Maar vandaag wel met de kabelbaan. Dat leverde onwijs mooie beelden op. De kleine figuurtjes die tegen de berg leken op te kruipen. Hier en daar een groepje, daar weer een enkeling. De deelnemers van de Ultra Beast deden vandaag gewoon even de ronde waar ik gister na 1 x al helemaal kapot van was.
Boven aangekomen stonden we vrijwel direct bij het speerwerpen en omdat er nauwelijks een deelnemers was grepen we onze kans om eens flink te oefenen op dat speerwerpen. En dat met het mooiste uitzicht op de achtergrond ever!

[heading size=4 style=underline]Dagje acclimatiseren[/heading]Jammer genoeg was het tijd om Squaw Village achter ons te laten. We konden vandaag laat uitchecken maar we wilden graag nog met licht naar Reno doorrijden zodat we onderweg nog wat konden zien van Lake Tahoe. Dus tijd om de spullen bij elkaar te vegen en dit geweldige Spartan decor achter ons te laten. Op naar nieuwe avonturen!