Evenementen

Tour du jour toertocht

“Ga je mee een toertocht fietsen?” Die vraag kreeg ik al vaker van verschillende kanten te horen. Maar altijd wist ik daar onderuit te komen. Ik was er van overtuigd dat ik een peloton de oorzaak zou zijn van grote valpartijen, de 100+ kilometer mij halverwege zouden doen besluiten de fiets in de boom te hangen of ik zou ergens in de rimboe eindigen met 10 klapbanden. Maar toch kriebelde het en met de Tour du jour toertocht over de Utrechtse Heuvelrug was ik eigenlijk degene die liep te pushen om mee te gaan doen. Is het slim om voor je eerste toertocht meteen zo’n massale en commerciële uit te kiezen? Geen idee, maar het beviel eigenlijk best goed!

[heading size=4 style=underline]Hurry hurry[/heading]Zo gezegd, zo gedaan. Ingeschreven en met een starttijd tussen 9.00 en 10.00 uur op zondagmorgen stond naar mijn zin de wekker eigenlijk veel te vroeg. Het parkeren was een grote ramp. De doorgaande weg richting het terrein stond vast, de parkeerterreinen stonden vol en we werden doorverwezen naar de woonwijk… Sorry buurtbewoners als jullie de hele dag tegen mijn fout geparkeerde auto aan hebben moeten kijken… En zo moesten we nog enorm haasten om nog tijdig van start te kunnen gaan.
Vervolgens alles uitladen, fietsjes in elkaar zetten en richting de inschrijving. Daar was het een drukte van belang. In verschillende startgroepen gingen de renners voor de 110 kilometer van start. Nadat wij ons nummer hadden en de bidons hadden gevuld sloten we aan bij de volgende en laatste startgroep van de 110 kilometer, waarin ook Michael Boogerd en Gert Jakobs startten. Niet dat we ze nog zagen, want die waren er al vandoor toen wij over de startstreep kwamen.
Tour 1 Collage

[heading size=4 style=underline]I wanna ride my biiiiicycle![/heading]We waren op weg! Het eerste deel van de route ging via Het Lint en de noordkant van Utrecht naar Bilthoven. Vanaf daar gingen we via Zeist de Utrechtse Heuvelrug op. Bekend gebied voor mij, maar doordat we nu andere wegen reden dan die ik normaal gesproken rijd, toch vernieuwend en verrassend. Hier en daar reden we andere renners voorbij, werden we voorbij gereden of vonden aansluiting bij een groepje. Het tempo was vrij ontspannen. Met 110 kilometer voor de boeg was het plan om gewoon rustig aan te gaan peddelen.
Fiets 3In dit gedeelte van het parcours hadden we ook een paar klimmetjes zitten. Ik altijd denken dat ik een slakje ben dat omhoog kruipt, maar ik reed er toch behoorlijk wat mannen af! En stiekem is dat eigenlijk wel heel erg leuk. Zo’n chickie op een klein fietsje met haar blonde staart die er even een stel heren wielrenners klopt! Helemaal grappig als je vervolgens in een groepje fietst waarbij mijn schouder tot de hoogte van de heup van een reus kwam! Zal ik je uit de wind houden?
In Leersum kwamen we na zo’n 60 kilometer bij de 1e revitaliseringspost. Net als bij de start kon je hier bidons vullen en bijtanken met Snelle Jelles en dextro. De bidons waren ook echt leeg, dus het was nodig ook. Gevoed en gedrenkt vervolgden we onze weg. We waren op de helft en reden niet meer in de beschutting van het bos maar in de volle zon. Voordeel: de wind die we in het eerste deel hadden, hadden we nu nog voornamelijk in de rug! Nadat we Leersum uit waren ging het gas erop. Alsof we de stal roken! Zo vonden we aansluiting bij een groepje en uit de wind haalden we heerlijk hoge snelheden tussen Langbroek en Werkhoven!
993633_10201614446350126_1611529383_nDit waren 20 hele snelle kilometers en we waren alweer bij de 2e revitaliseringspost. Ook hier weer alles bijvullen en weer op weg. Nog 30 kilometer te gaan. Over de plattelandswegen tussen Odijk en Houten maakten we weer veel snelheid. De heren die ons wiel gevonden hadden na de revitalisering, werden er keihard weer afgereden. En nee, ik liet geen windjes!
Met Utrecht in zicht lieten we het tempo wat zakken. Om nou als een maniak door de stad heen te raggen vind ik geen fijn idee. Zo peddelden we rustig door Utrecht richting Vleuten. Met wat omtrekkende bewegingen bereikten we de finish waar de gefinishte wielrenners al druk aan het herstellen waren.
showfoto4.aspZo stilstaand in de volle zon voel je pas echt hoe warm het was. Tijdens het rijden hadden we namelijk nog een lekker windje. Time for some relaxation! Schoenen uit en… dat asfalt is HHEEEEEETT!!
Perfecte timing om met blote voetjes met Boogerd op de foto te gaan. Ik stond te springen! Van de hete ondergrond dus. Michael moest er om lachen… Met een pasta in de hand ploften we vervolgens in het gras, dronken de kraan en de stand van dextro leeg en ondertussen stond huisband Danny Vera het publiek te vermaken. Er hing een prima sfeertje, maar de vrouwen zijn toch behoorlijk in de minderheid bij zo’n toertocht.Tour 2 Collage

[heading size=4 style=underline]Nog een keer?[/heading]Zeker wel! Maar misschien dan wel een iets minder massaal evenement. Op de smallere wegen vind ik het niet fijn om met een groep te rijden. Je ziet geen bal voor je, niet iedereen geeft de juiste signalen door en voor je het weet krijg je een grote bek van een andere weggebruiker die vindt dat hij meer recht heeft om op het fietspad te rijden dan jij. Nee, dan de hoeveelheid ambulances langs de weg, omdat er iemand van de fiets is afgereden of te weinig heeft gedronken en onwel is geworden. Vervolgens hang je zelf vol in de remmen omdat een automobilist even doorrijdt, terwijl je voorrang hebt op een rotonde. Maar ja, dat wachten op een heel peloton van wel 20 renners duurt natuurlijk ook veel te lang… Je zou maar te laat komen voor de bbq!
Ook erg jammer: te veel wielrenners die hun afval gewoon op straat dumpen. Ondertussen staat die hele rug bol van de muffe kokende bananen, bidons, gelletjes en repen. Prop dat lege omhulseltje dan gewoon even terug… Of gooi het in de vuilnisbak als je er toch naast staat. Zeg niet dat dat papiertje zo zwaar was dat je je arm niet 30 centimeter kon verplaatsen. Ook absurd: een oorlogsmonument dat gebruikt wordt als fietsenstalling! Geen idee of het ligt aan “het slag volk”  dat op deze toertocht op toertochten in het algemeen afkomt, maar ik heb het idee dat de cultuur best wel verschilt van die van het hardloopwereldje. Ik denk dat ik nog maar eens wat toertochten moet rijden om hier een conclusie aan te kunnen verbinden.
Maar bovenal: ik heb me prima vermaakt! Ik heb heerlijk gefietst, voor het eerst van mijn leven in een grotere groep gereden (angst overwonnen?) en dan tel ik de ritjes die ik vroeger naar school reed niet mee. De tocht was goed verzorgd al moest je wel opletten geen routepijltjes te missen, die waren best klein. Op de gevaarlijkere oversteken stonden verkeersregelaars om alles in goede banen te leiden. Ook qua eten en drinken was het echt prima geregeld. Bij de start en de reviltaliseringsposten was genoeg te verkrijgen. Van water tot energiedrinks en van Snelle Jelles tot gelletjes en druivesuiker en pasta als toetje na de tocht.
Niet eens moe maar wel voldaan vertrokken we naar huis. Als beloning een lekker ijsje gehaald voor ons ongelooflijk sportieve dagje fietsen. Heerlijk!

O ja en ik steel niet. Maar in afwachting van de levering van de digitale versie van bovenstaande foto gebruik ik deze even. Ja ik heb al betaald ja.

2 reacties

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

error: Content is protected !!